Camino de Santiago - Camino Frances. Ημέρα 22η . 22 Μαΐου 2025

 

LEON – La Huella

Άρχισε να ξημερώνει όταν έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Περνάω μπροστά από τον μεγάλο καθεδρικό ναό , ρίχνω μια φευγαλέα ματιά και συνεχίζω την πορεία μου. 

Αποχαιρετώ και το άγαλμα του Βασιλιά του Λεόν,  Αλφόνσο ΙΧ , 1188 – 1230 που στέκεται περήφανο και όρθιο με την σημαία να μοιάζει κυματίζουσα.  Και πως να μην είναι περήφανος αφού αυτός συγκάλεσε την πρώτη κοινοβουλευτική συνέλευση στον Δυτικό κόσμο και συνέχισε την εκδίωξη των μουσουλμάνων – Αράβων από την Ιβηρική ( Ανακατάκτηση Reconquista).

 Η φλύκταινα στην πτέρνα υπάρχει και βασιλεύει. Έβαλα ότι προστάζει η υγιεινή έτσι ακόμη και σε περίπτωση ανοίγματος του δέρματος, το πύον να μην καταλήξει στις κάλτσες μου. Παραμένω με ηθικό ακμαιότατο. Προκειμένου να αφήσω την πόλη πίσω μου, πρέπει να ακολουθήσω τα σήματα, είτε το γνωστό κίτρινο βέλος που βρίσκεται συνήθως σε τοίχους και πινακίδες, είτε το χτένι, το διάσημο όστρακο (Concha) που αναπαρίσταται συνήθως στα πεζοδρόμια.  Και τα δύο όμως είναι σπάνια. Δεν πρόκειται να κατηγορήσω τον Elias Valina Sampedro, τον άνθρωπο που βοήθησε να αυξηθούν οι επισκέψεις στο μονοπάτι του Αγίου Ιακώβου, και είναι αυτός που σχεδίασε την σήμανση του μονοπατιού. Ο Valina μετά από έρευνα και πολύ μπογιά, αποκατέστησε πολλά κομμάτια του διάσημου πλέον μονοπατιού. Ο Valina ο οποίος άφησε σπουδαίο έργο, και η συνέχεια του πέφτει πια στην νέα γενιά. Γενικά πάντως η σηματοδότηση στις έρημες περιοχές είναι καλή, ενώ στις πόλεις υπολείπεται.

 Ειδικά η διαδρομή της 13^ης ημέρας, Santovenia – Burgos και ειδικά στο κομμάτι του Arlanzon  χρειάζεται πολύ μπογιά. Για πρώτη φορά μέχρι σήμερα ανοίγω τον χάρτη μου (Camino Guide) , ο οποίος με καθοδηγεί άψογα. Μάλλον στο μέλλον θα πρέπει να αναπτύξω περισσότερο την σχέση μου με τούς δορυφόρους. Μια ζωή συνήθισα με χάρτες και αυτοί οι υπερπολίτιμοι απεικονιστές εδάφους και διαδρομών, μου ασκούν μια ακατανίκητη έλξη. Βγαίνοντας από την πόλη βγαίνει και ο ήλιος. Ώρα να ζεσταθούμε με τον πρωϊνό ήλιο. Στην κωμόπολη La Virgen del Camino σε ένα καφενεδάκι έχουν μαζευτεί οι γνωστοί άγνωστοι. Μαζί και εγώ. Και ίσα που χωράμε εγώ με το espressaki μου και μια μικρή μηλόπιτα στο τραπέζι. Οι παλιές ξεθωριασμένες καρέκλες από τον ήλιο μας επιτρέπουν να απολαύσουμε αυτό το θείο δώρο, τον ήλιο. 

Φεύγοντας όλοι μαζί από την μικρή κωμόπολη μπλέξαμε σε μια ταμπέλα που οδηγούσε στο δημοτικό Albergue (municipal). Ευτυχώς το χάσιμο δεν κράτησε πάνω από μισό χιλιόμετρο. Συνταξιδεύω με τούς Αυστραλούς, όμως χρειάζομαι μια δεύτερη δόση καφέ στο San Miquel del Camino. Εδώ στο πλάι του δρόμου στέκονταν παππούς με τραπέζι γεμάτο φρούτα, μπισκότα και σφραγίδα – Celos, το όνομα του, Κύριος Lopez.

Σε αυτά τα πόστα η συνήθεια είναι να βάζεις μια σφραγίδα αναμνηστική στο διαπιστευτήριο σου και μετά αφήνεις κάτι σαν φιλοδώρημα. Συνήθως πολλοί πάγκοι έχουν και καφέ. Εμένα φυσικά με ρώτησε από που είμαι. Νομίζω το όνομα Ελλάδα πουλάει. Το μακρόσυρτο ωωωω και χαμόγελο του που με γέμισε με ενέργεια. Εδώ για συνέχεια γίναν όλα το κατά πως πρέπει, μόνο που ο παππούς δεν ήθελε να με πιέσει σχετικά με τα χρήματα, και γύρισε την πλάτη του και υποχώρησε για μερικά μέτρα. Πρέπει να ήταν τουλάχιστον 80 χρονών.

 Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που να μπορεί να με σταματήσει πιά. Κάθε μέρα δυναμώνω. Τα χιλιόμετρα με θρέφουν. Από τι είμαστε τελικά φτιαγμένοι οι άνθρωποι !. Συνεχίζω τον δρόμο και στην διαδρομή για το San Martin del Camino , όπου και θα διανυκτερεύσω στο Albergue La Huella, περνάω από ημιυπόγεια καταφύγια στρατιωτικά. Παρατημένα πλέον αλλά μέσα πολύ σκοτεινά. Πόσο μεγάλα είναι , άγνωστο. Όταν έφτασα στου Albergue μια δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε. Για πρώτη μου φορά είδα κοιτώνες με δωμάτια χωριστά για άντρες και γυναίκες . Και φυσικά «ο δαίμων του τυπογραφείου» ξαναχτύπησε. Είχα κλείσει μέσω εφαρμογής δωμάτιο σε γυναικείο κοιτώνα. Αποσβολωμένος τους λέω ότι πρώτη φορά το ακούω αυτό. Και πράγματι σε όλο το Camino οι κοιτώνες είναι μικτοί. Μου λένε να ακυρώσω την κράτηση και αυτή θα μου δώσουν άλλο δωμάτιο. Τα έκανα όλα σωστά και βρήκα κρεβάτι.  

Ο ήλιος εκεί ψηλά μας στεγνώνει τα ρούχα, στην πίσω αυλή υπάρχει πισίνα για να την βλέπουμε. Κανείς δεν κολυμπάει. Η φλύκταινα μου υπάρχει κανονικά και δεν μπαίνει πισίνα. Ούτε οι άλλες φλύκταινες μπαίνουν. Έξω από την πισίνα, όλες οι φλύκταινες πίνουμε μπύρες δίπλα στην πισίνα. Οι Αυστραλοί έξω καρδιά. Μακάρι να ήξερα καλύτερα Αγγλικά. Δυσκολεύομαι να συζητάω για ώρα μαζί τους.

Συνεχίζω με υψηλό ηθικό.