NORDKAPP 1995

Το ταξίδι αυτό το εμπνεύστηκα και διδάχτηκα το πώς θα το κάνω, απο τούς Αγγελο Σινάνη και Κώστα Ανδρόνικο, μέλη της ΛΕΜΟΤ.
Επίσης η εμπλοκή μου σε χειμερινές καταστάσεις με την παρέα του ΚΕΡΑΣΙ Club, με βοήθησαν να νοιώθω οικεία στον Βόρειο Πολικό Κύκλο.

Καλοκαίρι του 1995.
H Μοναξιά στην πόλη είναι αβάσταχτη, στο ταξίδι είναι εμπειρία.
Ενα (υποτίθεται) μοναχικό ταξίδι στον 71ο παράλληλο.

Αφού έδωσα το DUCATI για ένα κομμάτι ψωμί, σειρά είχε να αποκτήσω μια αλεξίσφαιρη και απροβλημάτιστη μοτοσυκλέτα.
Δεδομένου ότι η μοτοσυκλέτα είναι γένους θηλυκού, δεν θα ήταν δυνατόν η συμβίωση μαζί της να μην είναι απλά υπέροχη, πόσο μάλλον όταν την αφήνεις να ξεδιπλώσει τις χάρες της σε ένα ταξίδι με διάρκεια ενα μήνα στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης.

Δεν είναι κατόρθωμα, πάνε και ποδηλάτες, απλά ήταν το δικό μου Everest.

Πρώτο ταξίδι λοιπόν με γιαπωνέζικο μηχανάκι ,HONDA XL 600V TRANSALP .
Το μεγαλύτερο μου ταξίδι χωρίς να συναντήσω κανένα πρόβλημα, εκτός απο την αλυσίδα που τα είχε παίξει απο τις πολλές και ατελείωτες βροχές του Βόρειου Ημισφαιρίου και, στην Huesca της Ισπανίας την άλλαξα.
Αν έκανα άλλες 27,4 φορές αυτό το ταξίδι θα έφτανα στην Σελήνη .
Πηγή εντυπώσεων και γνωριμιών ήταν όλο το ταξίδι, καμιά σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη , τα Νορβηγικά τοπία απέχουν μακράν όλων.

Απο την Πάτρα το καράβι έπιασε λιμάνι στη Βενετία.
Μεγάλο πλεονέκτημα το βορειότερο λιμάνι της Αδριατικής καθώς σου δίνει ενα προβάδισμα 400 χλμ. περίπου έναντι της Αγκώνας.

Η ταχύτερη είσοδο στην Νορβηγία σε συνδυασμό με την χαμηλή ΜΩΤ της Transalp, απαίτησε 2 μέρες oδήγημα με 1.000 και 900 χιλιόμετρα αντίστοιχα (διανυκτέρευσα στο κέντρο της Γερμανίας στο Kicherheim) και φτάνοντας βράδυ στο Hirtshalls της Δανίας, μπαίνω στο νυχτερινό καράβι για Νορβηγία. Μην φανταστείτε βέβαια οτι οδηγούσα νύχτα, εδω πάνω ο ήλιος χάθηκε στίς 23:45.
Μέχρι να μπώ στο καράβι επισκέφτηκα ενα εστιατόριο και δοκίμασα μοσχάρι με μαρμελάδα βατόμουρο.
Το ξημέρωμα με βρήκε στο Νορβηγικό λιμάνι του Kristiansad

Απο την αρχή εισόδου στην χώρα, απο τα νότια ακόμη άρχισε ο πάγος και το χιόνι, στην περιοχή του Evje το κλίμα έγινε πιο εύκρατο , στο Grotli και στο Geiranger περιοχές βόρεια του Bergen, έμεινα και πάλι άλαλος .
Συνέχεια στο περίφημο Golden Route με τα επιβλητικά Fjord, έτσι γέμισα μπαταρίες για να φτάσω απο το βαρετό Trondheim μέχρι το σημείο διάσχισης του Βόρειου Πόλου σε στίγμα 66 μοίρες βόρειο πλάτος, λίγο πιο βόρεια απο το Mo i Rana.
Στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχε μνημείο για τους πεσόντες Σέρβους .
Στην διάρκεια του Β Π.Π. (2ος Παγκόσμιος πόλεμος) οι Κροάτες σαν συνεργάτες των Ναζί που ήταν, απέστελναν τους ορθόδοξους Σέρβους σε τούτα εδω τα άγρια και αφιλόξενα μέρη, μιας και εκείνα τα χρόνια οι Ναζί φοβόντουσαν τυχόν απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Νορβηγία , και είχαν ανάγκη απο εργατικά χέρια για την κατασκευή δρόμων και άλλων αμυντικών έργων.
Τα τοπία είναι απερίγραπτα όμορφα και επιβλητικά, πότε-πότε την μονοτονία του παραδεισένιου τοπίου σπάει κάποιος τάρναδος που θέλει να περάσει τον δρόμο , αν αυτοί οι τάρανδοι υπήρχαν στην Ελλάδα , ποιός άραγε θα υπάκουε στον νόμο και δεν θα σκότωνε αυτά τα υπέροχα ζώα .
Απο ενα καταυλισμό λαπώνων αγόρασα κέρατα τάρανδου για 30 κορώνες, μικρό σχετικά ποσό.

Οσο ανέβαινα βόρεια τόσο η θερμοκρασία έπεφτε , τώρα πια όλο και πιο συχνά έπεφτα σε καταιγίδες, απλά τώρα πήγαινα μόνο για την σημαία , δεν πίστευα οτι βορειότερα θα είναι ωραία , ευτυχώς διαψεύστηκα .
Στο δρόμο πολύ μοναξιά μιας και δεν συναντούσα τίποτα , πιο πολλοί οι τάρανδοι παρά οι άνθρωποι .
Το ταξίδι προς τα Βόρεια συνεχίστηκε για ημέρες .
Η κασέτα με Χιώτη και Καζαντίδη έχει λιώσει πια μέσα στο walkman απο το συνεχές παίξιμο.
Κάτι που διαπίστωσα στην αλλοδαπή είναι η ανάγκη για Ελληνικά ακούσματα.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον κόσμο χωρίς Μουσική .
Δεν έχω λείψει ποτέ περισσότερο απο μήνα απο την Ελλάδα και όμως την νοσταλγούσα.
Τουλάχιστον σταμάτησα να κοροϊδεύω αυτούς που μαζί τους παίρνουν σακουλάκι με άμμο απο την πατρίδα, όταν έφευγαν μετανάστες.

Βράδυ έφτασα και διέσχισα το πέρασμα για το νησί του Magerøya, (στη βόρεια άκρη αυτού του νησιού βρίσκεται το ανεμοδαρμένο NORDKAPP σε στίγμα 71ο 10’ 21’’) ευτυχώς βρήκα αμέσως camping με το που βγήκα στο νησί , στο νότιο άκρο του , και πέφτω για ύπνο , κατά τις 01:00 τα μεσάνυχτα με ξύπνησε ο δυνατός ο ήλιος.
Η Καταιγίδα είχε περάσει, περασμένα μεσάνυχτα πια και ο ήλιος δεν σε αφήνει να κοιμηθείς, δεν χάνω ευκαιρία, καβάλησα το TRANSALP και ξεχύθηκα να ρουφήξω το άγνωστο και πολύφημο νησί.
Ο ήλιος του Μεσονυχτίου, φαινόμενο που μπορείτε να το δείτε αν έρθετε μέχρι εδώ, απο 14 Μάη έως τίς 30 του Ιούλη.
Το Χαλάνδρι απο εδώ απέχει μόλις 5.275 χιλιόμετρα.

Υπάρχει και αεροδρόμιο (Honningsvag) για όσους βαριούνται να οδηγήσουν και έχει φυσικά συνδετικές πτήσεις με το Oslo.
Εδώ πάνω η ζωή καταντάει (ίσως βαριά λέξη για τούς πλούσιους Νορβηγούς) επιβίωση. Δεν χρειάζεται να δεί κάποιος τον δύστροπο καιρό, φαίνεται και απο τίς δορυφορικές, που σημαίνει πολύ ώρα κλεισμένος μέσα στο σπίτι.

Το τρομερό νησί του Magerøya κάτω απο τις συνθήκες που το πέρασα στις 03:00 το βράδυ , με τον ήλιο δίπλα μου , με έκανε να μην ξέρω πως να αντιδράσω , απο την υπερβολική ομορφιά του τοπίου . Οταν έφτασα Honningsvag πιστευα οτι μια διανυκτέρευση ήταν αρκετή , στις 01:00 που σταμάτησε η καταιγίδα όλος ο κόσμος άρχισε να κατευθύνεται βόρεια προς το Nordkapp για να θαυμάσει αυτό το τοπίο . Πρώτη μου φορά κινδυνεύω με εγκεφαλικό απο την υπερβολή του τοπίου, αν είναι έστι ο παράδεισος τότε προλαβαίνω να μετανοήσω .
Το βιβλίο της σειράς «Οι Μπλέ Οδηγοί», αναφέρουν σχετικά ότι πρόκειται για κατόρθωμα κ.λ.π. κ.λ.π.. Τίποτα απο αυτά δεν είναι ακριβές. Μην μασάτε.
Στα βουνά της Ελλάδας έχω ζήσει με την παρέα πολύ χειρότερες στιγμές.
Το Nordkapp ειδικά για μας τους Μοτοσυκλετιστές είναι κάτι σαν το everest των ορειβατών, η αλήθεια είναι όμως οτι το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να έχεις άδεια 12 ημερών τουλάχιστον και αγάπη για το οδήγημα, τίποτα άλλο, τόσο απλά.
Η δεύτερη διανυκτέρευση στο Nordkapp δεν ολοκληρώθηκε, καθώς η καταιγίδα που ξέσπασε στίς 03:30 το βράδυ, εκτός του οτι με ξύπνησε, μιάς και το ύφασμα της σκηνής ακουμπούσε στο προσωπό μου, μου έσπασε και το igloo μου.
Την νύχτα την έβγαλα στο καφέ του camping φτιάχνοντας απανωτούς Ελληνικούς και γράφοντας στο ημερολογίό μου, σχεδόν μέχρι τίς 07:00, ώρα που άνοιγε το πορθμείο και το φέρυ θα με πέρναγε απέναντι. Στίς μέρες μας οι Νορβηγοί έχουν φτιάξει τούνελ και το φέρυ έχει καταργηθεί.
Οι Ξένοι (στην πλειονότητα Γερμανοί) μοτοσυκλετιστές, αντί του αντισκήνου προτιμούν το Hitja , ξύλινα σπιτάκια εντός του camping, λίγο πιο ακριβά αλλά δεν κουβαλάς, δεν βρέχεσε, δεν κρυώνεις και άλλες λεπτομέρειες για πολιτισμένους.
Η Διαδρομή της Φιλανδίας αντί για 4 ημέρες με απογοήτευσε και έκανα 2 ημέρες , περνώντας τον φινλανδικό πολικό κύκλο που στα τοπικά λέγεται ΝAPAPIIRI σταμάτησα για καφέ , οι Φιλανδοί χαρακτηρίζονται σαν πιο κακοντυμένοι απο τους άλλους σκανδιναβικούς λαούς , οι 60.000 λίμνες είναι ωραίες μόνο στις φωτογραφίες , στην πραγματικότητα είναι γεμάτες κουνούπια , σκόνη , σπόρους και φυσική βρωμιά στην επιφανειά τους, τις σιχάθηκα τόσο που ούτε σάουνα δεν ήθελα να κάνω. Τα κουνούπια οσο πιο βόρεια τόσο πιο πολλά, τουλάχιστον στον νότο προς το TURKU δεν υπήρχε τίποτα απο τα αιμοσταγή έντομα.
Ακόμη και σε parking δεν τόλμαγα να βγάλω το κράνος, ενω στο camping ήμουνα ταυτόχρονα με 2 φιδάκια και με λοσιόν.
Οι θερμοκρασίες ευνοούν την ύπαρξή τους, καθώς απο τούς 6 βαθμούς στην Νορβηγία περάσσαμε στούς 21 !!!.
Τα φυλετικά χαρακτηριστικά των σκανδιναβών είναι διαφορετικά μεταξύ τους , οι φιλανδοί μοιάζουν με τα άλλα έθνη της βαλτικής , και απο οτι λένε τουλάχιστον προέρχονται απο Ουγγροτουρκικά φύλλα , με περιέργα ζυγωματικά , οι Σουηδέζες είναι κούκλες , και οι Νορβηγέζες πολύ λευκές για να είναι ωραίες .
Οι Νορβηγέζες μοιάζουν με τις Ολλανδές για χρήση μόνο στην αναβροχιά , οι Σουηδέζες δίκαια καταλαμβάνουν μια θέση στο πόντιουμ μαζί με τους άλλους τους θεοκόματους τις Πολωνέζες και Ιρλανδέζες
Ευτυχώς απο την βαρετή κάθοδο της φιλανδίας αποζημιώθηκα στην Σουηδία .
Απο το ödeshog μέχρι το πιο νότιο λιμάνι της Σουηδίας του Trelleborg μια διαδρομή ωραία , με λίγες λίμνες, γεμάτες νούφαρα , χωρίς καμμιά βρωμιά κύλισαν απολαυστικά το ταξίδι .
Απο το Σουηδικό λιμάνι του Trelleborg με το καράβι βγήκα στο Sassnitz , όπου και έμεινα . Στο καράβι είχα και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με Σουηδό φοιτητή της Ιστορίας αφού πιάσαμε κουβέντα για τον Β' παγκόσμιο Πόλεμο μου είπε οτι η στάση της Σουηδίας του έμοιαζε πιο πολύ με προδοτική , ενώ έδειχνε δέος για τους αγώνες των Ελλήνων .
Μπαίνοντας στην Πολωνία ξεκίνησα με πρόθεση να μπώ για δυο ώρες, μόνο για την σημαία δηλαδή και τελικά έμεινα 2 ημέρες, τα πάντα τσάμπα, με 10.000δρχ. καλυψα φαγητό διαμονή , καύσιμο , μπύρες , και μου έμειναν και λεφτά .
Το μόνο άσχημο στη Πολωνία , είναι οτι κινδυνεύεις να σκοτωθείς , αν κάνεις το σφάλμα να κοιτάς τις Πολωνέζες ενώ οδηγάς , λες και ο Θεός όλες τις καλές τις πέταξε εδώ, το κακό είναι οτι με κοίταζαν και πολλές απο αυτές , βέβαια βοήθαγε και η μηχανή , μιας και δεν κυκλοφορούν δυτικές μοτοσυκλέττες λόγω σχετικής φτώχειας τότε. Δύο ημέρες στην Πολωνία , με μεγάλη ηλιοφάνεια , και το 90 % των γυναικών κυκλοφορούσε με μίνι, (τώρα πια ξυρίζονται, γιατί το 88 στην Ουγγαρία είχα πάθει σόκ) αυτές τις δύο ημέρες κινδύνεψα αρκετές φορές . Τι γυναικάρες ήταν αυτές ?????
Ζαλισμένος ακόμη εγκαταλέιπω την χώρα και μπάινω στην Τσεχία , χώρα που και αυτή φημίζεται για το αθενές φύλο , αλλά δεν έχει την επίδοση της Πολωνίας . Ετσι εξηγείται γιατί η Πρωσία ήταν ανέκαθεν το νυφοπάζαρο για τους ευγενείς της Ευρώπης , απο αυτό το νυφοπάζαρο για καλή μας τύχη προήρθε και η Αικατερίνη η Μεγάλη .
Η Πράγα για δεύτερη φορά με εντυπωσιάζει , το ταξίδι συνεχίζεται με κατέβασμα νότια , απο το Liechtenstein, Ελβετία και πάλι στην βαρετή Γαλλία, απο την οπoία μόνο η Τουλούζη μου άρεσε .
Μπαίνοντας Ισπανία οι συνεχείς βροχοπτώσεις είχαν εξαντλήσει την ζωή της αλυσίδας, την οποία στην Huesca πλέον την ξεφορτώθηκα.
Διέσχισα την αστυνομοκρατούμενη Euskadi κατά τους γαλλόφωνους - Vasco για τους Ισπανόφωνους. Ησυχος πιά και με καινούργια αλυσίδα συνεχίζω για Ανδόρρα και στην συνέχεια μέσω Monte Carlo και Genova στην αιώνια πόλη την Ρώμη .
Την επόμενη ημέρα περπάτησα τόσο μέσα στη Ρώμη που ζαλιζόμουνα απο την πείνα και την κούραση , στην Piazza Navonna έφαγα την καλίτερη σαλάτα που έχω φάει. Σπανακοσαλάτα απλή στην παρασκευή, ωμά σπανάκια με λάδι , τυρί , και κρέας καπνιστό συνοδείας δύο μπουκαλιών Nastro Azzuro.
Κατέβηκα Νότια Ιταλία και Μπρίντεζι μέσω Νάπολης. Απο την Ρώμη και κάτω, εκτός απο τα τούνελ της Νάπολης και έναντι ενός ευτελούς ποσού, δεν πληρώνω πουθενά διόδια, 670 χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμου με μηδέν κόστος.
Υπάρχει φυσικά μια έκπτωση στην ποιότητα και πλέον δεν την λένε Autostrada αλλά Superstrada, αλλά μην φανταστείτε διαφορές μεγάλες, η superstrada είναι καλλύτερη απο την Εθνική Οδο αθηνών Θεσσαλονίκης.
Απο τον εμφανώς φτωχό Ιταλικό Νότο και το λιμάνι του Μπρίντεζι πήρα το καράβι για Ηγουμενίτσα όπου έφτασα απόγευμα.
14.000 χιλιόμετρα και πέρασμα απο Italy , Östereich , Deutchland , Danemark , Norge , Suomi - Filand , Sverige , Polski , Czech , Lichtenstein , Swiss , France , Espagna , Andorra , Monte Carlo , Vatikano, σε 28 ημέρες.
Μέσος όρος την ημέρα 496 χιλιόμετρα
Συνολικά τράβηξα 22 φίλμ, που μπορείτε να τα δείτε εδω.
http://s559.photobucket.com/albums/ss40/Dmoraitis/1995%20From%20Athens%20to%20Nordkapp/

Mην ξεχάσετε να πατήστε πάνω δεξιά στο κόκκινο πλαίσιο το Slideshow, είναι ο μόνος τρόπος για να δείτε ξεκούραστα 105 φωτογραφίες.