ΓΥΡΟΣ ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ο Φίλος μου ο Ηλίας ο Ιστιοπλόος τα΄χει με το διαδίκτυο, καθώς πιστεύει ότι αναλωνόμαστε με τις προβλέψεις του καιρού, ενώ κανονικά πρέπει βρέξει-χιονίσει να τολμάς να βγαίνεις.

Κυριακάτικα λοιπόν έτυχε το πρώτο, έβρεχε σε όλη την διαδρομή του Γύρου των Οινοποιείων.

Φυσικά αν δεν έβρεχε οι 40 που κάναμε την διαδρομή, θα ήμασταν τουλάχιστον 140.

Αφού βρέθηκε ο ένοχος, δηλαδή το διαδίκτυο με τις άθλιες προβλέψεις του, ξεκινήσαμε όλων των ειδών τα ποδήλατα (από κούρσες και mtb έως cantilever choper και αναδιπλούμενα), με κυρίαρχο είδος τα city bikes, να γνωρίσουμε 5 οινοποιεία της Αττικής.

Απο το Μουσείο Οινου, πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στο μικρό και φιλόξενο Οινοποιείο Φράγκου, εκτός από το κρασί υπήρχε και ακροκώλιον (ή Προσούτο) που ταίριαζε τα μάλα με το merlot-syrah.

Δοκιμάζοντας τον Ευοινο - Ερυθρό

Οτι φάγαμε εδώ το κάψαμε λίγο πιο κάτω περνώντας απο την ανηφόρα της Αγίας Κυριακής με κατεύθυνση την Αρτέμιδα και συνέχεια στο οινοποιείο Ευοινος που βρίσκεται δίπλα στο Αεροδρόμιο ¨Ελευθέριος Βενιζέλος¨. Εδώ μας περίμεναν τυροκομικά και κουλουράκια να τα συνοδεύσουμε με διάφορα κρασιά, προσωπικά όμως κόλλησα με το Ευοινος Ερυθρό, πολυποικιλιακό κρασί με merlot, grenanche και franc. ΄

Ευτυχώς η επόμενη κρασοκατάνυξη δεν άργησε να ΄ρθει, καθώς μέσα στην πόλη των Σπάτων αυτή τη φορά μας περίμενε η Οικογένεια Γεώργα, Αμπελουργοί-Οινοποιοί κάμποσες γενιές, τέχνη που την απογείωσε με σπουδές και στο εξωτερικό ο τωρινός ιδιοκτήτης.

Το κτίριο μάλιστα που το στεγάζει είναι από το 1888 και ανήκε κάποτε στον Καμπά.

Εδω γεμίζω το ποτήρι μου με κρασί (στον δοκιμαστικό σωλήνα) που θα το πιείτε σε 3 χρόνια, εγω το δοκίμασα σήμερα, τα τυχερά των γύρων.

Ο κος Γεώργας ήταν επίσης παλιός αγωνιζόμενος ποδηλάτης, από την εποχή των καλουπιέδων και δεσμεύτηκε στο επόμενο Γύρο Οινοποιείων να έρθει και ο ίδιος ως ταξιδευτής μαζί μας.

Σκεφτείτε τώρα ένα Οινοποιείο που σου σερβίρουν χορτόπιτα χωρίς φύλα(παραδοσιακή συνταγή) και ελιές θρούμπα με ότι κρασί θες ή τσίπουρο . Υπήρχε ακόμη και αγριάδα νομίζω το είπε, δηλαδή από το βαρέλι που θα ανοίξει σε 2-3 χρόνια με ένα δοκιμαστικό σωλήνα πίναμε για να γευτούμε τα πρόωρα.

Στο τέλος για να ξεδιψάσουμε μας είχε απίστευτο φυσικό βιολογικό χυμό σταφυλιού, σταφυλόνερο και δεν θυμάμαι και γω τι άλλο μας πότισαν.

Ευτυχώς ο δρόμος για το επόμενο Οινοποιείο ήταν ευθεία, έτσι δεν χάθηκε κανένας.

Η δυνατή βροχή μας έσπρωξε όλους τόσο γρήγορα στο Οινοποιείο Παπαχρήστου , που ο οινοχόος μας τρόμαξε.

Παγωμένοι και πεινασμένοι δεν μας πείραξε που δεν είχε chardonnay δεξαμενής, αν θυμάμαι καλά, είχε όμως cabernet , chardonnay (μπουκάλι) και Σαββατιανό όσο αντέχαμε.

Επίσης μέσα στη σάλα είχε και μια αντίκα Ford μοντέλο Τ, (με το μουστάκι όπως νομίζω το λέγανε).

Η πολύ βροχή ψαλίδισε τα χιλιόμετρα και πήραμε τον σύντομο δρόμο για το τελευταίο οινοποιείο, τους Αμπελώνες Μάρκου .

Εδω από δική μου υπαιτιότητα το γκρουπ έσπασε στα δύο.

Και στούς αδερφούς Μάρκου τα φιλέματα ήταν κάτι παραπάνω από αρκετά, όπως και τα κρασιά.

Τώρα στο τέλος, άφησα την σοβαρότητα έξω στη βροχή και είπα να δοκιμάσω ένα γλυκό κρασί ελαφρά αφρώδες.

Υπεύθυνος εκδρομής ο Θεμιστοκλής Νικολετόπουλος, και μέσα από την σελίδα του, cycling for wine θα ενημερωθούμε και για τους επόμενους Γύρους Οινοποιείων.