BREVETS 2012

Το 2012 θα έχει αέρα Παριζιάνικο.

Μιας και ο θεσμός ενηλικιώνεται, (10 κεράκια στην τούρτα της) αρκετές διοργανώσεις θα γίνουν στην επαρχία.

Περισσότερες πληροφορίες στο www.pepa.gr

Alex & Ping-Yi Cycling in CHILE

Πάει καιρός που σας είχα πει για το τελευταίο ταξίδι του Αλέξανδρου στην Ινδία.

Σήμερα ο παλιός συμποδηλάτης μας ο Alex (τελευταία φορά είχαμε βρεθεί σε βόλτα στο Τατόι) μαζί με την Ping-Yi έχουν ήδη ξεκινήσει ένα ποδηλατικό αυτή τη φορά ταξίδι, στη Χιλή.

Τον ακολουθούμε μέσω Horizons unlimited η twitter.

Καλό ταξίδι παιδιά.

Give a Bike

Photo : Coppola

Εδω έχουμε να κάνουμε με ποδηλάτη που ταξιδεύει και λατρεύει τις ευρυγώνιες λήψεις, δηλαδή σίγουρη συνταγή επιτυχίας.

Φωτογραφικές συμβουλές

Από το Lonely Planet μας θυμίζουν μερικά χρήσιμα κόλπα, για καλύτερες λήψεις με την φωτογραφική μας μηχανή, με θέματα όπως οι καλύτερες ώρες για λήψη, το bokeh, το panning και το κόντρα φως.

UNBELIEVABLE

Andrea Devicenzi ..... FANTASTICO

Στο φετεινό Paris Brest Paris τερμάτισε σε 72 ώρες και 42 λεπτά !!!!!

O Γύρος του PBP σε 80 ώρες.

Φωτό : Αγνώστου

Η εμπειρία της συμμετοχής και του επιτυχούς τερματισμού, φιλοξενούμενη στους brevetολάτρεις απο τον Ε. Μπαρδάκο.

Μια ακόμη ιστορία απο το PBP, στο ολόφρεσκο blog του Δ. Πικιώνη.

Grece Randonneurs BRAVO

Φωτό : Αγνώστου

Ενας ακόμη άθλος έληξε αίσια και πριν από λίγο τερμάτισε επιτυχώς και ο τελευταίος στο προάστιο του Saint Quentin en Yvelines έξω από το Παρίσι.

1.200 ατελείωτα χιλιόμετρα, ποδηλατώντας και χωρίς εξωτερική βοήθεια.

Αυτό το PBP είχε τις λιγότερες ατυχίες για Ελληνική Ομάδα.

Πλην 3 άτυχων οι υπόλοιποι 26 τερμάτισαν εντός χρόνου.

Το βράδυ του Σαββάτου η αποστολή προσγειώνεται στο Ελ Βενιζέλος.

Καλή ανάρρωση στους άτυχους.

ΑΒΔΕΛΑΡΟΣ DNF

ΒΟΛΙΩΤΗΣ 69:41

ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ DNF

ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗΣ 64:58

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 88:38

ΚΑΛΕΒΕΑΣ 75:34

ΚΑΣΤΑΜΟΥΛΑΣ 64:58

ΚΟΠΑΝΑΚΗΣ 87:17

ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗΣ 88:09

ΚΟΥΚΟΣ 69:31

ΚΥΡΙΑΚΟΥ DNF

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 87:20

ΚΩΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ 58:32

ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ 87:59

ΛΟΥΜΙΩΤΗΣ 74:59

ΜΑΛΟΥΤΑΣ 69:28

ΜΠΑΡΔΑΚΟΣ 80:33

ΜΥΣΡΙΩΤΗΣ 68:39

ΜΩΣΑΙΔΗΣ 87:20

ΠΑΠΑΖΗΣ 78:58

ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 76:12

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Β. 76:36

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Σ. 78:33

ΠΙΚΙΩΝΗΣ 87:35

ΠΛΕΓΑΣ 66:58

ΣΥΜΝΙΩΤΗΣ 75:33

STREICH 53:45

ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ 74:38

ΨΩΜΟΠΟΥΛΟΣ 79:48

Paris Brest Paris 2011 - συνέχεια

Φωτό : Να βάλω και γω καμμιά δικιά μου.

80 ΩΡΕΣ

Κωσταντόπουλος και Streich πάνε για το 8ο κοντρόλ, της Loudeac (έχουν περάσει δηλαδή από Βρέστη) . Η μέση ωριαία τους έχει πέσει πια στα 24 και 26 χλμ. αντίστοιχα.

Η αμέσως επόμενη ομάδα είναι οι Πλέγας, Βολιώτης, Δεληγιώργης, Κασταμούλας, Μυσριώτης και Λουμιώτης, και λογικά σε κάνα 2ωρο θα βρίσκονται στο Garhaix (7o κοντρόλ).

Εδώ η μέση ωριαία είναι γύρω στα 22 χλμ./ώρα

Ο Βουλγαράκης είναι πίσω στην προθεσμία.

90 ΩΡΕΣ

ο Μαλούτας κινείται με 22 χλμ/ωρα και πλησιάζει τούς 80άρηδες, έχει δε περάσει εδώ και κάμποση ώρα από την Βρέστη.

Καλεβέας, Κοκκαλιάρης, Παπάζης, Παπαποστόλου, Συμνιώτης, Τασιόπουλος, Κωσταντίνου, Μωσαϊδης και αφοί Πετρόπουλοι φαίνεται οτι σε λίγο θα φτάσουν μαζί στη Βρέστη κινούμενοι με 19,5 χλμ/ώρα.

Κυριακού, Λαζαρίδης, Δημητριάδης κατευθύνονται στο 5ο κοντρόλ του Garhaix (δεν πέρασαν ακόμη από Βρέστη) και ταξιδεύουν με 18,5 μωτ.

Κοπανάκης και Πικιώνης ακολουθούν με διαφορά και ανεξάρτητα ο καθένας στους θεοσκότεινους δρόμους. Εδώ η μέση ωριαία έχει πέσει πια στα 16,6 και 18 χλμ αντίστοιχα.

84 ΩΡΕΣ

Μπαρδάκος, Κούκος και Ψωμόπουλος πάνε μαζί, η μωτ είναι περίπου 23 χλμ και πλησιάζουν στο 4ο κοντρόλ της Loudeac.

Αυτό το PBP θα έχει τις λιγότερες εγκαταλείψεις.

Ακολουθώντας το Paris Brest Paris 2011

80 ΩΡΕΣ

Τα 31 και 30 χλμ. μέση ωριαία δεν απαντώνται συχνά στην λοφώδη επαρχία της Γαλλίας.

Βουλγαράκης, Streich και Κωσταντόπουλος πάτησαν γερά.

Κάπου αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι στη Loudeac (5ο κοντρόλ) και οι υπόλοιποι, δηλαδή έχουν βγάλει περίπου το 1/3 της διαδρομής. Κινούμενοι σε μικρές ομάδες Κασταμούλας - Δεληγιώργης , Μυσριώτης - Πλέγας - Βολιώτης, εξασφαλίζουν γρήγορη και ασφαλή μετακίνηση.

90 ΩΡΕΣ

Κάπου στη Fougeres (3ο κοντρόλ) πρέπει να βρίσκονται οι περισσότεροι

84 ΩΡΕΣ

Μπαρδάκος - Κούκος και Ψωμόπουλος ξεκίνησαν στίς 4:59 και λογικά πρίν το μεσημέρι θα έχουν φτάσει στο πρώτο κοντρόλ της Villaine la Juhel .

Αν θέλετε να ακολουθείται ζωντανά τούς συμμετέχοντες, τότε βρείτε πρώτα στο φόρουμ της ΠΕΠΑ τούς κωδικούς τους.

Παράλληλα τρέχει και στο facebook η παρακολούθησή τους.

Audax Grece Randonneurs

Φωτό : Αγνώστου

80 ΩΡΕΣ

Στίς 16:00 το μεσημέρι πήρε εκκίνηση το πρώτο γκρουπ των 8 ατόμων που θα δοκιμάσει να τελειώσει τα 1200 χιλιόμετρα εντός του ορίου των 80 ωρών, με διαφορά ενός τετάρτου ακολούθησε ακόμη ένας και αναμένονται, οι 9 συνολικά αναβάτες στο πρώτο κοντρόλ της Villaine la Juhel κατά τις 01:00 το βράδυ.

90 ΩΡΕΣ

Στη συνέχεια πήρε εκκίνηση το γκρουπ των 17 ατόμων που θα δοκιμάσει να δαμάσει την διαδρομή σε 90 ώρες, κομμένο σε 3 ομάδες (18:00 - 18:25 - 18:50), που αναμένονται στο Villaine la Juhel κατά τα ξημερώματα. Το γκρουπ αυτό είναι το πιο αργό και ίσως το πιο απολαυστικό.

84 ΩΡΕΣ

Τέλος και ίσως η ομάδα με την καλύτερη επιλογή, θα πάρει εκκίνηση στις 05:00 τα χαράματα από τα περίχωρα του Παρισιού (Saint Quentin en Yvelines) .

Πριν το Villaines la Juhel στα 220 χλμ., υπάρχει ακόμη μια πόλη σταθμός στα 144 χλμ. , το Mortagne au Perche που δεν μετράει ως κοντρόλ, απλά προσφέρει γεύμα, πρόχειρο σέρβις, ανταλλακτικά κ.λ.π.

Randonneurs COURAGE...

Grece Randonneurs 2011

Photo : Pavlos Voliotis

Η Ελληνική συμμετοχή όπως απαθανατίστηκε πριν λίγες ώρες.

Είναι η τρίτη φορά που μετέχει Ελληνική ομάδα και αυτή πρέπει να είναι η καλύτερα προετοιμασμένη .

Αύριο ξεκινάνε.

Καλό τερματισμό σε όλους.

Paris Brest Paris 2011

Όπως και να το δει κανείς, αυτή η σύναξη είναι το μεγαλύτερο ποδηλατικό γεγονός, πάντα για ερασιτέχνες, με συμμετοχές απο όλο τον κόσμο.

Αύριο Παρασκευή αναχωρούν για το Παρίσι 29 Έλληνες, ελπίζοντας αρχικά στον τερματισμό. Η μεγάλη νίκη όμως είναι η συμμετοχή τους.

Ηδη έχουν πάρει επιτυχώς μέρος σε μια σειρά προκριματικών brevet με πλήρη επιτυχία.

Τώρα στη Γαλλική ύπαιθρο τους περιμένουν 1200 χιλιόμετρα χωρίς καμιά εξωτερική βοήθεια, και στάσεις ή ύπνο να μετριέται σε λίγα λεπτά της ώρας κάθε φορά.

Οι υπόλοιποι μπορούμε μόνο να τούς ζηλεύουμε.

Μια εικόνα μια ιστορία

Από τις Ράχες Τυμφρηστού προς το Κρίκελλο και κάπου στα μισά της διαδρομής, θα συναντήσετε ένα πετρόκτιστο εικονοστάσιο

Η κυρίαρχη εικόνα που δεσπόζει είναι αυτή της Παναγίας που γιορτάζει αύριο και αφιερώθηκε προς ανάμνηση του τραγικού συμβάντος, όταν σε αυτό τον τόπο ξεψύχησαν μάνα με τις τρεις κόρες της, από το δριμύ ψύχος, τον Γενάρη του 1949.

ΑΓΚΙΣΤΡΙ

Μέσα στον Αργοσαρωνικό υπάρχει ένα κατάφυτο νησί με σμαραγδένια νερά, όσο δηλαδή επιτρέπει η Ψυτάλλεια, καθώς όπως όλοι γνωρίζετε ο κλειστός κόλπος του Σαρωνικού κόλπου είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένος.

Μόλις 22 μίλια και μια περίπου ώρα απόσταση από τον Πειραιά, βρίσκεται το μικρό νησί με το όνομα Αγκίστρι. Με έκταση μόλις 14 τετραγωνικά χιλιόμετρα μην μπείτε στο κόπο να το ψάξετε στο χάρτη. Απλά κατεβείτε στον πειραιά, τόσο απλά.

Απογευματινός αντικατοπτρισμός στο Μεγαλοχώρι, την πρωτεύουσα του Νησιού.
Στη Σκάλα, το κύριο λιμάνι σύνδεσης με τον Πειραιά, το κολύμπι επιτρέπεται σε όλα τα παιδιά. Εδώ το δύσκολο είναι να κρατηθείς και να μην βουτήξεις.
Σμαραγδένια νερά και σκάφος με το όνομα jamaica...όχι δεν είμαστε στην Καραϊβική, είμαστε 22 μόλις μίλια από τον Πειραιά.
Η παραλία στην Σκάλα, μάλλον απαγορεύεται η υπαίθρια διανυκτέρευση αλλά στους πρωινούς μου περιπάτους συνάντησα πολλούς υπνόσακους. Αν δεν περισσεύει το χαρτί εδώ κοιμάστε άφοβα. Καλού κακού φέρτε και μια πετονιά, οι κέφαλοι εδω περισσεύουν.

Αν ψάχνετε για κάτι καλύτερο ρίξτε μια ματιά και στο Ακταίον, καθημερινή καθαριότητα καλό φαγητό και άψογη περιποίηση.
Καλό καφέ, καλό βιβλίο και άντε γεια

Προσοχή αν είστε επιρρεπείς στα γλυκά...μην πάτε στο Γλυκοπωλείο της Αλεξάντρας .

Το νησί ενδείκνυται για οικογένειες και ήσυχη ζωή, αν το αίμα σας βράζει κακώς διαβάζετε τόση ώρα.

Richard III - W. Shakespeare

Σε ένα κατάμεστο θέατρο παίχτηκε ο Ριχάρδος Γ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ με τον Kevin Spacey στο πρωταγωνιστικό ρόλο, σε σκηνοθεσία του Sam Mendes.

Θετικές κριτικές και 3ήμερο sold out, αυτά είναι τα γνωστά.

Επίσης καταπληκτικός στον ρόλο του Δούκα του Μπάκιγχαμ και ο Chuk Iwuji.

Ο Spacey στο τέλος όπως ήταν αναμενόμενο, αποθεώθηκε.

Αν και δραματικό το έργο του Σαίξπηρ, είχε και στοιχεία κωμωδίας που κράταγε τον κόσμο μέσα στο θέαμα. Διέκρινα επίσης μια πολύ καλή Αγγλοσαξονική προφορά του Spacey που ήταν ευχάριστη.

Όλος ο προφορικός λόγος ξεχώριζε, και καταλαβαίνεις το κείμενο χωρίς πάντα να διαβάζεις τους υπότιτλους.

Η ακουστική του θεάτρου αυτού είναι αξεπέραστη, αλήθεια αυτό με την καρφίτσα το έχετε κάνει ποτέ ?

Στα αρνητικά αυτό που δεν μου άρεσε είναι τα σκηνικά (Tom Piper) τα οποία όπως σχημάτιζαν ένα μεγάλο Π, ήταν φτιαγμένα μόνο για αυτούς που έβλεπαν από τις μεσαίες κερκίδες, οι υπόλοιποι στις άκρες, χάναμε λεπτομέρειες

Ίσως τελικά το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου θα έπρεπε να δίνεται για παραστάσεις μόνο αρχαίου δράματος.

Μένουμε Ελλάδα - Αμπλιανη

Ορεινό χωριό στον Δήμο Δομνίστας, η Αμπλιανη άγνωστο από πότε, φιλοξενούσε στην πλειονότητα τους, Αιτωλούς κτηνοτρόφους και είχαν σε τέτοια αγάπη αυτό τον τόπο, που τον θεωρούσαν τον μόνιμο τόπο κατοικίας τους. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για να μείνεις εδώ το χειμώνα.Σήμερα η Αμπλιανη δέχεται επισκέπτες το καλοκαίρι, ενώ τα τελευταία χρόνια και χάρη στον Δήμο, ο δρόμος ανοίγει ακόμη και τον χειμώνα.

Τα σε υψηλότερη θέση σπίτια φθάνουν τα 1450 μέτρα υψόμετρο, φυσικά η πλατεία είναι πολύ χαμηλότερα, έτσι χάνουμε από την Σαμαρίνα την πρωτιά.

Τα παλαιότερα χρόνια ο πληθυσμός ήταν ομοιογενής, η φυλετική καθαρότητα οφείλονταν στην αυστηρή τήρηση της ενδογαμίας. Απόφευγαν να παντρεύονται ξένους ή ξένες έτσι υπήρχε ένα αίσθημα υπεροχής έναντι των γειτονικών κραβαριτών.

Αυτό σχεδόν το βλέπεις ακόμη και σήμερα.

Στον τελευταίο εμφύλιο, οι κάτοικοι έχασαν τα πάντα. Αφού λεηλατήθηκαν από διάφορους οι περιουσίες τους, στο τέλος οι κυβερνητικοί ανατίναξαν τα λιθόκτιστα σπίτια για να μην γίνουν καταφύγιο ανταρτών. Ο παλαιότερος οικισμός βρίσκεται στην περιοχή "Αμπέλια", εκεί που μέχρι πριν 20 ακόμη χρόνια κατοικούνταν χειμώνα-καλοκαίρι από ένα ζευγάρι.
Τέλος Ιουλίου γιορτάζει και η προστάτιδα του χωριού Αγια - Παρασκευή, με τον ομώνυμο ναό στον κέντρο του χωριού. Η αρχιτεκτονική της βρίσκεται πίσω στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Το τέμπλο της χρονολογείται το 1801 και είναι όπως λέγεται, έργο Ηπειρωτών.

Σε αυτόν τον τόπο πέρασα μια βδομάδα, αποκομμένος από τηλεόραση και εφημερίδες.

Ευχάριστη διακοπή της ησυχίας προκάλεσε ένα μάλλον F16 σε δυναμική χαμηλή διέλευση, το οποίο ελίσσονταν, με τη χάρη πρίμας μπαλαρίνας, ανάμεσα στις κορφές του όρους Οξιά Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για να προλάβω να το φωτογραφίσω

Το Πρωί συνήθως είχε φωτογράφιση, αφού τελείωνε η πρωινή φωτογράφιση, οπωσδήποτε στην πλατεία για μπακλαβά αληθινά σπιτικό και καφέ, το μεσημέρι πίτες σαλάτες και βαθυκόκκινο μοσχοστάφυλο, το απόγευμα με το ζεστό χρώμα του ουρανού έβγαινα για τις απογευματινές μου λήψεις , ενώ το βράδυ πια κουρασμένος στην πλατεία, το κρέας παντρεύονταν τέλεια με την παγωμένη μπύρα.

Αράζοντας στη Λιμνοθάλασσα

Διακοπές χωρίς θάλασσα και χωρίς καράβι, δεν γίνονται.

Οι μπαταρίες θέλουν φόρτωμα, έστω και με τρικ

Τούτη εδώ η φωτογραφία δεν είναι από αιγαιοπελαγίτικο νησί, αλλά από το Ρίο- Αντίρριο, τόσο καλά.
Και να' σου, εκεί που δεν βλέπαμε τον καιρό να εγκαταλείψουμε τα παμπάλαια φέρυ - μπώτ και να περνάμε οδηγώντας πάνω από το όραμα του Τρικούπη χωρίς στάση, ήρθε ο καιρός που τα φέρυ - μπώτ ξαναγεμίζουν με κόσμο.

Μέσα στο φέρυ περπατάς, χαλαρώνεις, ξυπνάς και είσαι και πάλι έτοιμος για οδήγημα, στο παμπάλαιο ¨εθνικό¨ δίκτυο, με τις υπερσύγχρονες υποσχέσεις ότι σύντομα θα εκλείψει

Φαντάζεστε τούτη τη γέφυρα να είχε και σιδηροδρομικό δίκτυο για μεταφορά container Αθήνα - Ηγουμενίτσα ? Πόσα λιγότερα φορτηγά στο δρόμο θα είχαμε ?
Να και ο μεζές που συνοδεύει την ατομική μπύρα.

Μοσχοβολάει θάλασσα ο αέρας, η μπύρα παγωμένη και η μέρα κυλάει ήσυχα και απλά.

Τιμές απόλυτα προσγειωμένες, για να συνεχίσουμε να μένουμε Ελλάδα.
Η μόνη στιγμή που κουράστηκα μυϊκά, όταν έκανα κουπί με την μικρή μου με νοικιάρικο καγιάκ, σε μια θάλασσα λάδι, χωρίς καθόλου αέρα, στην περιοχή της Τουρλίδας.

Η θάλασσα εδώ 11 με 1 είναι πάντα λάδι.

Πέρυσι χάσαμε και την Μπλε σημαία, να' ναι άραγε από κάποια έλλειψη τυπική ?

Φέτος μας πήρανε ευτυχώς και το "Πολεμικό Μουσείο", τα λεηλατημένα ερείπια που ποτέ δεν φυλάξαμε, φέτος εξαφανίστηκαν

Καλές διακοπές.

ΚΑΦΕΣ χαλαρά και άφοβα

Οχι οτι περιμέναμε τα "ευεργετικά" δημοσιεύματα για να πίνουμε χωρίς τύψεις το καφεδάκι μας, απλά τώρα έχουμε και μια δικαιολογία παραπάνω.

Ενα blog όμως που απόλαυσα, ίσως επειδή είναι τόσο λιτό ώστε να μην το βαρεθώ, του φίλου Γιώργου του ποδηλάτη-τριαθλητή, που θα σας κάνει να ψάχνεστε για καβουρδιστήρι, μετά την ανάγνωση.

Ο Καφές είναι μια μεγάλη απόλαυση με μηδενικό κόστος, μέχρι να φορολογηθεί το νερό, το μπρίκι και τα κατακάθια, απολαύστε το.

Χωρίς την Kawasaki

Σήμερα ο σταύλος μου έγινε φτωχότερος κατά 100 άλογα.

Γράμμος

Συνήθως ένα ταξίδι το αφηγείσαι από την αρχή για να φτάσεις στο τέλος, σήμερα θα το κάνω ανάποδα, γιατί στο τελείωμα τής 4ήμερης περιήγησης μας, βρήκαμε μασάζ κάτω από μικρούς θερμούς καταρράκτες, ήταν αυτό το μασάζ που μας έκανε από Θερμοπύλες μέχρι Αθήνα να γυρίσουμε χαλαροί και καθαροί.

Ο στόχος μας ήταν μέσω συνήθως βατών χωματόδρομων να φτάσουμε στον Γράμμο και επιστροφή από διαφορετικά σημεία μετά από 4 ημέρες στην Αθήνα.

Τελικά τα σχέδιά μας άλλαξαν αρκετές φορές, καθώς είχαμε πρόβλημα με κάποια κλειστά πρατήρια βενζίνας. Για μένα το ταξίδι ήταν τριήμερο, αντί πέμπτης έφυγα παρασκευή από Χαλάνδρι και μέσω Καλαμπάκας τούς συνάντησα στην Σαμαρίνα.

Προάγγελος της διπλής υποβάθμισης της S&P, ήταν οι κραυγές αγωνίας των καταστηματαρχών του γνωστού χωριού.

Η Σαμαρίνα με το μεγαλύτερο υψόμετρο κατοικημένο χωριό των Βαλκανίων είναι αδύνατον να περιγράψεις όλα όσα ένοιωθαν και αυθόρμητα μας είπαν, φοβάμαι ότι κάθε χρόνος που περνάει θα αλλάξουν τόσα που μόνο τύψεις θα έχουμε για όσα πέρασαν από τα χέρια μας και δεν μπορέσαμε να τα κρατήσουμε.

Στην Σαμαρίνα εν' όψει και τριημέρου, ήμασταν σχεδόν η μόνη παρέα ξένων.

Ισως αυτό έκανε τις τιμές πιο προσγειωμένες και το φαγητό πάντα στα υψηλά στάνταρ που το είχαμε συνηθίσει στο τόπο αυτό.
Η δεύτερη μέρα για μένα και τρίτη για τούς άλλους, ήταν η αποκάλυψη.

Από Σαμαρίνα και χωρίς βενζινάδικο πια στο Επταχώρι, εν μέσω ξεχασμένων δρόμων από θεό και ανθρώπους και πάντα με την σοφή καθοδήγηση του Σπύρου με το BMW (το 800 το καλό) και το GPS του, φτάσαμε από ποτάμια και αδιέξοδα στην Αετομηλίτσα.

Ο μαζοχισμός δεν περιλάμβανε στάση για καφέ στην Αετομηλίτσα, αλλά μας επέβαλε την συνέχεια για το μνημείο χωρίς στάση για ξεκούραση.

Το τι ακολούθησε περιγράφεται με λίγες μόνο λέξεις....18 χιλιόμετρα, 8 ώρες, 21 πτώσεις...

Βράδυ πλέον και επιστρέφουμε ζωντανοί στην Αετομηλίτσα.

Οτι προηγήθηκε ήταν αποτέλεσμα της ομαδικής δουλειάς που επέβαλαν οι καταστάσεις.

Δεν ξεκινάς ποτέ μόνος, υποστηρίζεις τους συντρόφους σου, δεν σπάς την συνοχή της ομάδας για κανένα λόγο.

Το τέλειο σύστημα είναι το εξής:

Στο γκρουπ υπάρχει πάντα σταθερά πρώτος και τελευταίος, αυτά είναι τα ιερά άτομα, που εξασφαλίζουν την ενότητα και "δια ροπάλου" κανείς δεν τούς περνά.

Οι υπόλοιποι κινούνται με τον δεύτερο σε κάθε διασταύρωση να περιμένει και όταν γίνει προτελευταίος να συνεχίζει και πάλι.

Οι σκληρές διαδρομές δεν χρειάζονται σούπερ ντούπερ εργαλεία, απαιτούν θέληση, όρεξη, τρέλα και λίγο καφέ ρε παιδιά.

Από το φαγητό καταλαβαίνεις πόσο σε σέβονται ως περαστικό πελάτη.

Το ίδιο σχεδόν πάντα φαγητό για την ίδια πάντα ποσότητα αλλού κόστισε 80 ευρώ άλλος ζήτησε 150, ενώ κάποιος άλλος πονηρός, δοκίμασε να μας χρεώσει κοτόπουλο με ρύζι και μανιτάρια, μόνο που είχε ξεχάσει να βάλει κοτόπουλο.

Άλλος μάγκας πονηρός για ομελέτες σκέτες, ζήτησε 100 ευρώ.

Ειλικρινά αν πιστεύουν ότι τα χρόνια που έρχονται ανήκουν σε αρπακολατζήδες, θα μείνουν απελπιστικά μόνοι.

Η Διαμονή πλέον θέλει λίγο ψάξιμο, καθώς πολλά που ξέραμε από παλιά έχουν κλείσει . Από τιμές παίζει συνήθως 20 - 30 ευρώ το δίκλινο.

Την πρώτη μέρα μόνο ήταν στην παρέα και ο Μήτσος από τον Αλμυρό, ενώ τις δύο τελευταίες είχε κατέβει και ο Φάνης ο Μακεδόνας, από την Πτολεμαΐδα, καβάλα στο 640R Adventure, την τέταρτη ημέρα ήρθε και ο χιλιομετροφάγος ο Αντώνης με το VSTROM του.

Αν νομίζετε ότι μόνο με ΚΤΜ μπορεί κάποιος να ταξιδέψει, έχετε λάθος. Έχω δει ανθρώπους με αυτόματα και παπάκια να κάνουν ταξίδια ζωής που σε κάνουν να ντρέπεσαι που το παίζεις ''μοναδικός".

Σημαντικός πάλι παράγοντας επιτυχίας, είναι να υπάρχουν φίλοι, όπως ο Σωτήρης.

Πήρε ανταλλακτική τρόμπα συμπλέκτη το απόγευμα, την ίδια νύχτα ξεκινάει, πρωί είναι Σαμαρίνα, το επισκευάζουμε και μεσημέρι βρίσκεται πίσω στίς οικογενειακές του υποχρεώσεις στην Αθήνα, μα αλήθεια υπήρχε περίπτωση με τέτοιο έμψυχο υλικό να αποτύχει η εκδρομή μας ?.

Ολα τα υπόλοιπα σαν διαδρομή κύλησαν από αδιάφορα έως βαρετά.

Οχι οι εκπλήξεις δεν τελειώσανε εδώ, για τέλος είχαμε θερμό λουτρό στον καταράκτη

Ολα τα λεφτά.

Να έχετε υπόψιν ότι όταν βγαίνουμε από λάσπες και έχουμε γρήγορη κατάβαση μπροστά μας, καλό θα ήταν να ξεπλένουμε τις δαγκάνες μας για καλύτερη απαγωγή θερμότητας, ακόμη ένα κόλπο για να σώσουμε από το βράσιμο τα υγρά φρένων, όταν έστω και για λίγο μετά από "στύψιμο", σταματάμε σε κάποιο χωριό, εμπλέκουμε το κιβώτιο στην ακινητοποίηση της μηχανής, γιατί τα πυρωμένα δισκόφρενα μεταφέρουν την θερμοκρασία μέσω των σημείων πέδησης στο πολύτιμο υγρό των φρένων.

Τα ελαστικά έστω και αν έχουν πιστοποίηση έως τα 180 χλμ./ώρα, καλό θα είναι να μην υπερβαίνουμε τα 150. Τα Metzeler Karoo έχουν ένα προβάδισμα έναντι όλων των άλλων τρακτερωτών, όμως και MT21 και DUNLOP μπορούν να φορεθούν σε μαστόδοντα, που αν κι έχουν υποδεέστερα χαρακτηριστικά, σημειώστε ότι είναι κατά πολύ φθηνότερα.

Τα εντουράδικα κράνη θεωρούνται απαραίτητα, τα στρητάδικα ξεχάστε τα .

Στο βουνό θέλετε μεγάλες ανάσες και μόνο τα ανοιχτά κράνη το προσφέρουν αυτό.

Επίσης ψηλές κάλτσες για να μην σας χτυπήσουν οι προστασίες είναι ως εκ των ουκ άνευ.

Μπότες εγώ και ο Σπύρος είχαμε τις SIDI Charger, μπότα με αίσθηση και άνετη κίνηση.

Αν και όπως παρατήρησε και ο φίλος μου ο Θανάσης η κλείδωση της μπότας ήταν στο ύψος του αστραγάλου με απρόβλεπτες συνέπειες σε σκληρό χτύπημα, ελπίζω να έχει άδικο.

Γενικά οι χωμάτινες μπότες δεν φημίζονται για την άνεσή τους.

Αν δεν παίξετε απαιτητικά παιχνίδια στο χώμα, ίσως κάποιο ασφάλτινο μοντέλο να είναι καλύτερο. Δοκιμάστε και ρωτήστε πρίν πάρετε.

Από GPS δεν γνωρίζω τίποτα, πάντως ένα πράγμα κατάλαβα, πάντα κουβαλάμε κι ένα χάρτη και για συσκευή αγοράστε όσο πιο καλή αντέχει η τσέπη σας και κυρίως μάθετε να το χειρίζεστε πριν το χρειαστείτε.

Αν οι γρατσουνιές γίνονται εφιάλτης, τότε τοποθετήστε αυτοκόλλητο από χαρτοπωλείο , μετά αφαιρέστε προσεκτικά και καθαρίστε τα δύσκολα σημεία με καθαριστικό σπρέϋ φρένων.

Να λιπαίνετε την αλυσίδα σας, ιδανικά με ψιλό SAE για πρώτο καθαρισμό και μετά με χοντρό SAE - βαλβολίνη, για λίπανση, εναλλακτά με σπρεϋ για O' ring.

Αν λύσετε εμπρός τροχό, ξανατοποθετείστε τον σωστά, βιδώνοντας πρώτα την μια πλευρά της μπουκάλας , πιέστε μερικές φορές ώστε να δουλέψει όλο το εμπρός σύστημα και μετά σφίξτε τον άξονα και τις υπόλοιπες βίδες της άλλης πλευράς.

Γνωρίστε το όχημά σας, όσο είναι ζωντανό είναι απόλαυση, αν χρειαστεί τα στοργικά σας χέρια θα πρέπει να γνωρίζετε τι πρέπει να κάνετε και φυσικά σύμφωνα με τον Μέρφυ, αυτό θα συμβεί βράδυ και σε ερημιά όταν θα είστε μόνοι σας.

Οι έχοντες υδραυλικό συμπλέκτη ας έχουν ανταλλακτικές ροδέλες βαϊτον, συνήθως εκεί υποφέρουν.

Οι έχοντες ABS να μην ξεχνούν τα το απομπλέκουν ειδικά σε κατηφορικό γαρμπίλι.

Μόνιμη διαρροή στο πορτοφόλι μας προκαλούν τα παράλογα διόδια και φυσικά τα πανάκριβα καύσιμα.

Μην ξεχνάτε να χαμογελάτε, στα δύσκολα μας φτιάχνει το ηθικό και κάνει τους άλλους να ηρεμούν, μην περάσετε τα όρια της ηλιθιότητας μόνο.

Εδω θα δείτε περισσότερες φωτογραφίες και απολαύστε με το view as slideshow.

Βόλτα με το Stelvio

Οταν ο φίλος ιδιοκτήτης της MOTO GUZZI STELVIO λείπη, τότε οι φίλοι του αναλαμβάνουν να της κρατάνε την μπαταρία φορτισμένη.

Οταν μάλιστα μιλάμε για Ιταλικό όχημα, ο τότε συνήθως άχαρος ρόλος του χειριστή μετατρέπει την όλη διαδικασία σε απόλαυση.

Σήμερα κατάλαβα γιατί ο Αντρέας με το GUZZI ήταν δύσκολος στόχος για το Kawasaki μου.
Εδώ τα πράγματα είναι απλά, αρχοντική θέση με διαστάσεις που δεν επιτρέπουν αρνητικά σχόλια, ροπή που σκοτώνει και στρίψιμο διαβήτης.

Δεν έχω οδηγήσει το αντίπαλο δέος από την Βαυαρία, τούτο εδώ όμως οδηγείται και χωρίς ABS.

Το μόνο αρνητικό που είδα, ήταν η αίσθηση που παίρνεις από τα φρένα, απλά θα τα ήθελα ισχυρότερα και τέλος τον συμπλέκτη θα τον ήθελα λίγο πιο γιαπωνέζικο σε αίσθηση.

Το γνωστό τράβηγμα προς τα δεξιά και μόνο εν στάση, είναι περισσότερο σήμα κατατεθέν, παρά μειονέκτημα.

Απόδοση από χαμηλά και επόμενη στάση στο Nordkapp.

Στην αστική μετακίνηση θα υποφέρετε λίγο, αλλά σίγουρα κανείς δεν το παίρνει για delivery.

Επιλέγοντας Ελληνικά προϊόντα

Περισσότερο από ποτέ, τώρα είναι επιτακτική η ανάγκη να ψωνίζουμε Ελληνικά προϊόντα.

Προϊόντα που θα βοηθήσουν, αμα τελικά τα προτιμήσουμε, τις βιοτεχνίες και βιομηχανίες να αυξήσουν τον όγκο εργασίας τους, ελπίζοντας πάντα σε αρκετές προσλήψεις, προκειμένου να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση.
Ολα τα Made in Greece προϊόντα, έχουν ως αρχικό νούμερο στο bar code του προϊόντος, τον κωδικό αριθμό 520........
Δόξα τω Θεό, εκτός από τυριά, κρασί, γεωργικά προϊόντα, γάλα, ποτά, σοκολάτες και τσιγάρα, που είναι δυνατοί αντίπαλοι άλλων εισαγόμενων προϊόντων ως προς την ποιότητα, έχουμε και καλλυντικά, μικρο ηλεκτρικές συσκευές, εξοπλισμό ποδηλατικό, καταδυτικό και μοτοσυκλετιστικό, και πολλά ακόμη άλλα που δεν θυμάμαι τώρα.

Αυξάνοντας τις αγορές από τα δικά μας προϊόντα, αυξάνουμε τις πιθανότητες να προσληφθεί ο γείτονας, ο αδερφός, εμείς οι ίδιοι ή το παιδί μας.

Βαρέθηκα να περιμένω να με σώσει κάποιος άλλος, ήδη από "χθες" ψωνίζω από μαγαζιά της γειτονιάς, και φυσικά επιλέγω Ελληνικά προϊόντα.

Εστω και τώρα ας βοηθήσουμε την πατρίδα, δηλαδή εμάς τους ίδιους.

Φωτογραφίζοντας τις Δυτικές Ακτές.

Ενα ταξιδιωτικό-φωτογραφικό αφιέρωμα στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, στη σέλα μιας Goldwing και ενός VFR, δύο φίλοι θα περιπλανηθούν για 22 ημέρες.

Ωραίες φωτογραφίες από ανθρώπους που δεν οδηγάνε μόνο.

Οι φωτό βλέπονται καλύτερα πίνοντας μια παγωμένη μπύρα.

Πλατεία Συντάγματος.

Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στη πλατεία Συντάγματος, που από ότι φαίνεται θα δίνει το καθημερινό παρών, με άδειες κατσαρόλες και κομμένα όνειρα.

Απογοητευμένοι, αγανακτισμένοι ή ότι άλλο νοιώθει ο καθένας, νοιώθουμε την ανάγκη μιας κάποιας συμμετοχής.

Με ενόχλησαν τα πολλά Ισπανικά, λες και περιμέναμε τούς Ισπανούς για να διαδηλώσουμε
Η γεμάτη πλατεία με θέα από το μπαλκόνι που στις 18 Οκτωβρίου του 1944 ο παππούς του σημερινού πρωθυπουργού, είχε εκφωνήσει τον λόγο του, μετά την απελευθέρωση της πόλεως των Αθηνών από τούς Γερμανούς.

Οι μέρες που έρχονται είναι πολύ σημαντικές για το μέλλον των παιδιών μας.

Περικοπές θέσεων εργασίας.

Τώρα με τις περικοπές θέσεων που θα γίνουν,

μαντέψετε ποιος θα πάει πρώτος στο σπίτι του.

ABS και εξαέρωση

Πάει καιρός που στην προσπάθεια για βελτίωση του μπροστινού φρένου της μηχανής μου, άλλαξα την μπροστινή τρόμπα.

Εκτοτε και κατά διαστήματα με βασάνιζε το άναμμα της ενδεικτικής λυχνίας για το ABS.

Τι σε μάγισσες το πήγα, τι σε χαρτορίχτρες, αυτό συνέχιζε να ανάβει όποτε το θυμόταν κι όποτε ήθελε.

Φυσικά, αν έκανες το λάθος να οδηγείς στη βροχή με tank bag, δηλαδή χωρίς οπτική επαφή με την λυχνία του abs, τότε μπορούσες εύκολα και αναπάντεχα να γίνεις ιδιοκτήτης οικοπέδου ή ακόμη χειρότερα να συναντήσεις τούς προγόνους σου.

Πήγα σε ειδικούς, μπήκα σε φόρουμ, με στείλανε και σε ακόμη πιο ειδικούς και εξουσιοδοτημένους, βρέθηκα να αλλάζω αισθητήρες, παρόλο που το μαγικό κομπιούτερ δεν μπορούσε να ανιχνεύσει που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα και μου ανάβει το λαμπάκι.

Η μονάδα ήταν πανάκριβη για να την ξηλώσω, οπότε αποφάσισα ότι μάλλον θα ζούσα με αυτό το πρόβλημα.

Ο από μηχανής θεός βρέθηκε στο πρόσωπο του φίλου μου του Μήτσου από τον Αλμυρό, που όταν του είπα το βάσανό μου, θυμήθηκε παρόμοιες αναφορές από κάποιους ιδιοκτήτες bmw όσο και κάποια τεχνική οδηγία από την kawasaki Αμερικής, η οποία ανέφερε ως λύση......την καλή εξαέρωση του κυκλώματος των φρένων......

Μου φάνηκε δύσκολο τόσοι έμπειροι και εξουσιοδοτημένοι να μην ξέρουν τίποτα και να είναι κάτι τόσο απλό.

Την επομένη κατεβαίνω στο κατάστημα του Κ. Λύκου (Dirty) Μεσογείων 37, μου κάνει μια πλήρη εξαέρωση, πληρώνω το ποσό των 25 ευρώ, και το πρόβλημα τέλος....έτσι απλά.

Την επόμενη φορά που θα τύχει να σας αναβοσβήνει το λαμπάκι πριν το πάτε στον εξουσιοδοτημένο για πειράματα, κάντε μια εξαέρωση.

Τα χάλια μας.

Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα στελέχη μας κλέψανε; Γιατί κλέψανε! Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί. Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;». Μα... γιατί έκλεψε!

Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στην κυβέρνηση. Πρόδωσαν το Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους. Γι' αυτό φυλακίστηκαν. Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ' τα πόδια μας. Δεν καταντάμε Ελλάδα!

Ούγκο Τσάβες Ιούλιος 2010 (Αν είναι αληθινή η δήλωσή του και δεν πρόκειται για ράδιο - αρβύλα, τότε είναι μας κλαίνε οι ρέγγες, όχι μόνο για ότι πάθαμε αλλά γιατί κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου)

Μια Κυριακή πρωϊ με το Kerasi Club.

Το μάρκετινγκ επιβάλει τις λάθος αγορές.

Δέστε πόσα λίγα, σωστά οχήματα, κυκλοφορούν.

Αυτά δηλαδή που εκτός της Εθνικής, μπορούν να καταπίνουν τα χιλιόμετρα με χαρακτηριστική άνεση, μη παραβλέποντας όμως και το θέμα της ασφάλειας.
Η ασφάλεια αποκτιέται εύκολα, αρκεί να πάρεις οχήματα που φοράνε ...Αναρτήσεις κι όχι σώβρακα.

Ετσι κι αλλιώς στην εθνική με 200 έχει τόσο ενδιαφέρον όσο και η παρασκευή πρασόσουπας.

Αν έχετε το κατάλληλο εργαλείο και χρόνο στην διάθεσή σας, τότε μπείτε στο επαρχιακό.
Τόσο ο Σωτήρης με το 950 όσο κι ο Γιάννης με το Ducati, παρέδωσαν ταχύρρυθμα μαθήματα ως master στο the art of cornering.

Τα 3 νεότευκτα με Γιώργο Ηλία και μένα σε ρόλο μαθητών.

Μεταχειρισμένα ktm πολλά, ευκαιρίες ακόμη περισσότερες

Υπεριώδης ακτινοβολία

Μπορεί ο Ήλιος να τρέφει τα παιδιά και τα μοσχάρια, στις μέρες μας όμως η πολύωρη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, δεν είναι ότι καλύτερο.
Μια νέα υπηρεσία από το www.meteo.gr μας δείχνει την επικινδυνότητα της έκθεσής μας στον Ηλιο, με τον δείκτη Υπεριώδους ακτινοβολίας ανα περιοχή και ώρα, για όλη την Ελλάδα.

Ο υπολογισμός της πρόγνωσης γίνεται από το Ινστιτούτο Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Αστεροσκοπείου Αθηνών.

Προσοχή στα παιδιά και μην ψήνεστε με τις ώρες στον ήλιο.

ALTIUS FORTIUS MITSIUS

Kraftfahrzeuge Trunkepolz Mattighofen

27 Πανσέληνοι...στίς 14 Μάη

Για το ταξίδι στην Ανατολή του Ηλία Βροχίδη είχα ξαναγράψει στο παρελθόν.

Τώρα ο Ηλίας έχει έτοιμο το βιβλίο του που περιγράφει με λεπτομέρειες την διαδρομή του, που κράτησε πάνω απο δύο χρόνια, σε Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κυργιζστάν, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Αρμενία και Ναγκόρνο–Καραμπάχ.

Το βιβλίο που περιγράφει αυτή την οδύσσεια θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Όραμα και θα έχει τίτλο "27 πανσέληνοι στην Ανατολή". Πρόκειται για ένα βιβλίο 352 σελίδων, που περιλαμβάνει ένα φωτογραφικό λεύκωμα με 70 συναρπαστικές φωτογραφίες από την Ασία. Όσα περιγράφονται σε αυτό είναι βασισμένα στο προσωπικό του ημερολόγιο, που έγραφε κάθε βράδυ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αυτού το έγραψε στην Αρμενία, όσο ξεχειμώνιαζε στο παγωμένο χωριό μας μαζί με την Ανδριάνα, την Αμερικανίδα εθελόντρια που γνώρισε εκεί.

Το βιβλίο του ο Ηλίας θα μας το παρουσιάσει το Σάββατο 14 Μαΐου στις 7:00 μ.μ. στο συνεδριακό χώρο της Ευρωπαϊκής Πίστης, στη Λεωφόρο Κηφισίας 274, στο Χαλάνδρι.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

veni vidi vici

KAWASAKI Z750

Απόλυτα ραφιναρισμένο και ευγενικό, ιδανικό για φυσιολογική χρήση εντός της πόλης ενώ παράλληλα και με λίγες παραχωρήσεις κατάφερε να εκπληρώνει άψογα τα καθήκοντά του και στο εθνικό δίκτυο.

Με κινητήρα αλεξίσφαιρο και μοναδικό του μειονέκτημα το στήσιμο του, δεν πέρασε απαρατήρητο από τον κόσμο που το αγάπησε για τα καλά του χαρακτηριστικά

Ηρθε η Ανοιξη να σκεπάσει τον χειμώνα.

Νοιώθω "φτωχότερος" μετά τον χαμό του τραγουδοποιού που επί μια δεκαετία κυνήγαγα την κάθε συναυλία του, του μεγάλου Νίκου Παπάζογλου. Κι αν εδώ χωράει μια γνώμη διαφορετική για το πόσο καλός ήταν, ο τραγουδοποιός που μας έκανε να τραγουδάμε μαζί του, στον άλλο χαμό του ανθρώπου που ενσάρκωσε το τραγικό με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας, δεν χωράει αντίλογος. Ο Θανάσης Βέγγος πέραν τον ταινιών γέλιου, τα ύστερα χρόνια, μας έκανε να σκεφτούμε λίγο παραπάνω, θυμάστε τον "Αχόρταγο" με το μποϋκοτάζ, την στάση του απέναντι στον ναζί κατακτητή, το κυνήγι που έφαγε ως τίμιος εφοριακός και τον σεβασμό του για την φύση, θυμάστε το "εεεε φύση πάρε ένα μπισκότο" από τον Οδυσσέα ?.

Γίναμε φτωχότεροι.

Ας ελπίσουμε η Άνοιξη που ήρθε να μας αγγίξει.

Γεια χαρά ωρε πατριώτες.

Ταλαντούχος Ιστιοπόος

Φωτό Δημήτρης Κουμαράς/Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία.

Και να που το ανέκδοτο στην παρέα μας, των εντουράδων, για το ποιος είναι "παγκόσμιος" πήρε επιτέλους σάρκα και οστά στο πρόσωπο του 10χρονου Κωστή, τον γιο του κουμπάρου μου που πήρε πρόκριση για την εθνική ομάδα στα optimist.

Μιλάμε για το μαγευτικό άθλημα της Ιστιοπλοΐας, το άθλημα που σε ταξιδεύει.

Αθλητής στον Ν.Α.Ο. Βούλας, ο νεαρός Χουσιάδας κατάφερε και πήρε την πρόκριση τελειώνοντας στην 11η θέση.

Επόμενες μεγάλες διοργανώσεις αυτή της Νέας Ζηλανδίας και το Πανευρωπαϊκό.

Τι θαύμα κι αυτό, να έχεις κλείσει μόλις την πρώτη δεκαετία σου και να περιμένει, η Νέα Ζηλανδία του Αιγαίου τα βλαστάρια.

Κωστή ΜΠΡΑΒΟ.

φτενό στα πόδια σου το χώμα

για να μην έχεις που να απλώσεις ρίζα

και να τραβάς του βάθους ολοένα

και πλατύς επάνου ο ουρανός

για να διαβάζεις μόνο σου την απεραντοσύνη

Οδ. Ελύτης - Αυτός

ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ

Για να σώσουμε την πόλη μας.

Οικογενειακή υπόθεση.

Πόσο να αντέξεις με όλα αυτά που συμβαίνουν σε οικονομικό επίπεδο ?

Αφήνουμε πίσω μας την ύφεση και πάμε στα Λαγκάδια για καφέ επειγόντως.

Η Καλοκαιρία του Σαββατοκύριακου έπρεπε να αξιοποιηθεί κατάλληλα.

Για μένα δεν θα ήταν απλά μια βόλτα, θα ήταν η πρώτη μας κοινή βόλτα με τον ανιψιό μου.

Κάποτε τον ανέβαζα στο Ducati, σήμερα έχει το δικό του GSXR και μάλιστα χωρίς να μπορώ να του βρω ιδιαίτερα σημεία για διόρθωση. Τώρα περιμένουμε πότε να ξαναλειτουργήσει το California Superbike School.

Τα διόδια πλέον δεν είναι αυτά που ήταν κάποτε. Σήμερα είναι ακριβά και μάλιστα πολλά σε αριθμό.

Ούτε 200 χλμ. δεν είναι η Τρίπολη και βαρεθήκαμε να βάζουμε το χέρι στη τσέπη.

Κάτι Γκιώνηδες που κυκλοφορούσαν (σε ρυθμούς vivere pericolosamente) με ρεϊσινκ, ήταν οι τυχεροί, απλά περνάγανε δίπλα απο τις μπάρες των διοδίων, στην ίδια συνομοταξία και αυτοί με τα ΙΧ που χωρίς να βλέπουν καθρέφτες αλλάζουν λωρίδες ή είναι μόνιμα σερνούμενοι στο αριστερό ρεύμα. Αυτοί κάνουν τα πράγματα χειρότερα και συνήθως προκαλούν τα ατυχήματα.

Που θα πάει , κάποια μέρα θα μάθουμε να κυκλοφορούμε

Σήμερα είχε πολλούς μοτοσικλετιστές στην διαδρομή, ίσως λόγω αγώνα στην Τρίπολη.

Το GSX R εμφανίζεται πρόθυμο, αξιόπιστο και γρήγορο.

Όσο τα πιέζαμε το πρωί, τόσο χαλαρά κινηθήκαμε το απόγευμα.

Η κατανάλωση είναι αμείλικτη, ή γκάζια και παχύ πορτοφόλι ή άραξε ...

Άλλο χάλι και τούτο με τις τιμές της βενζίνας. Δεν τολμάς να ξεμυτίσεις.
Η μαγική σταγόνα. Το ρακοκάζανο σταγόνα-σταγόνα μαζεύει τον υγρό θησαυρό του.

Εικόνα παρμένη από το Ανοιχτό υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, όπου μεταξύ άλλων, δεν πρέπει να παραλείψετε να δείτε πως οι πρόγονοί μας έφτιαχναν το μπαρούτι, πως κατεργάζονταν τα δέρματα, πως έπλεναν τα "πλυντήρια των προγόνων μας" με την νεροτριβή και μάλιστα χωρίς απορρυπαντικά χημικά κλπ.

Γενικά εδώ θα δείτε ότι σχετίζεται με την υδροκίνηση.

Ανιψιέ ευχαριστώ για την βόλτα.

Ομιλία Δασκάλου στο ΕΠΑΛ Αχαρνων.

Το παρακάτω κείμενο μου το έστειλε ο φίλος Χρήστος Μ. .

Δεν ξέρω κατά πόσο όντως είναι αληθινός αυτός ο λόγος, ξέρω όμως ότι είναι λόγος ζωντανός και εκφράζει σκέψεις πολλών απο εμάς.

Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους μαθητές µου (λέει ο Δάσκαλος), στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών, για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:

«Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ για να καταλήξω, αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα, τι να λένε σε σένα; Σε σένα που ßιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο…

Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ, ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σ’ αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω γι’ αλλού,
σε σένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου µιλήσω σταράτα, για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου:

Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, οι µαθητές που δίδαξα φέτος, στη συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ’ επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις. Δείχνοντας ένα χαρακτήρα κι ένα ήθος που µε σόκαρε, που µ’ έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σ’ αυτό το σχολείο, πως, εκτός του γνωστικού ελλείµµατος, το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη γι’ αυτή την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας: των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε πως, χωρίς αρχές, η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση, πως, χωρίς όνειρα και στόχους, θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σ’ επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάßει τότε, πως η µόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε απ’ την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο κι έµαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να µας πει την ιστορία του ßίου του, το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο, και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη ν’ ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα’ αλßανικά µάθαµε σαν «µπέσα». Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς: Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα. Ν’ αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας, ν’ απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον, να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του, ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος κι εγκαταλειµµένος απ’ όλους. Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν ν’ απαιτήσει από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα. Μπορείτε ν’ ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας. Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα για σας και για το µέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.

Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιµένει απ’ αυτούς να σηκώσουν ψηλά
και µ’ επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους, σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν ßλέπω την εποχή µας να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να µουχλιάζει απ’ το κυνήγι της ευκολίας,

μόνο σε σας ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση ν’ αγωνιστείτε, ν’ αντισταθείτε, να πολεµήσετε, να νικήσετε..

Μη µας απογοητεύσετε».

Παιχνίδια με το φλάς

Μια λεπτή φέτα ακτινίδιο, περίπου 2-3 χιλιοστά είναι αρκετή.

Στο τεχνικό μέρος χρησιμοποίησα την καλή μου Nikon D70s (μόλις 5 ετών και φαντάζει ήδη παλιά), ένα φλας SB 800 και πάνω του προσάρμοσα ένα snoot της Interfit, ενω πάνω σε αυτό τοποθετήθηκε η φέτα ακτινίδιο.

Ακριβώς από πάνω του κρέμεται ένα SB 600 με λευκό softbox και πάλι της Interfit.

Φυσικά την περισσότερη δουλειά την κάνει το γνωστό commander SU800 όπου επιμερίζει την ασύρματη λειτουργία ανάλογα το πόσο δυνατό θέλουμε το κάθε φλας, με υπερβολικά απλούς και γρήγορους χειρισμούς, μας επιτρέπει να αναδείξουμε το θέμα μας όπως θέλουμε εμείς.

Η Λήψη έγινε σε αρχείο RAW - NEF και πέρασε ενα κροπάρισμα και ελαφριά βελτίωση στο element.

Ελπίζω να τα κατάφερα και να σας αρέσει η φωτό μου. Η φωτογραφία αφιερώνεται στην ανιψιά μου που σπουδάζει μακριά μας και αύριο θα μας λείπει από το εορταστικό τραπέζι.