EUROVISION

Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε η Eurovision θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που θα μας ένοιαζε, όχι ότι κάποτε είχε και κάποια αξία, εμποροπανήγυρις ήταν πάντα.

Όποιος θέλει ας δει την κίνηση που μεγαλώνει ενάντια στην συμμετοχή μας μέσω του Facebook.

Όταν με το καλό απ' εμπλακούμε από την οικονομική στενωπό, τότε βλέπουμε.

Έχουμε σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθούμε.

CERN & LHC

Σήμερα η επιστήμη έγραψε ιστορία στα Γαλλο-Ελβετικά σύνορα κοντά στη Γενεύη.

Η δέσμη 7 TeV ή 7 τρις. ηλεκτροβόλτ είναι τρεισήμισι φορές ισχυρότερη από ότι έχει μέχρι σήμερα επιτευχθεί.

Το μεσημέρι στις 14:06 ώρα Ελλάδος οι δύο δέσμες συγκρούστηκαν με ταχύτητα ένα νανοκλάσμα μικρότερη της ταχύτητας του φωτός.

Περισσότερα στο enet ή στην ΝΕΤ καθώς και από την πηγή, το CERN

Το PLASTIKI συνεχίζει

Για 11 ημέρα συνεχίζει την πορεία του στην προσπάθεια για τον διάπλου του Ειρηνικού, το σκάφος τύπου catamaran με το όνομα Plastiki, προηγούμενη αναφορά εδώ.

Στην φωτό ο δύτης μέλος της αποστολής, ο Νορβηγός Olav Heyerdahl.

Θερμοκρασία περιβάλλοντος 18 βαθμοί Κελσίου με ηλιόφανεια και, έχουν ήδη διανύσει 855 ναυτικά μίλια.

KOBEΝHAVN COPENHAGEN ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ

Το μικρό κανάλι του NYHAVN, μια μικρή κουκλίστικη περιοχή στο κέντρο της Κοπεχάγης που την χαρακτηρίζουν τα ψηλά σπίτια με αετώματα, οι ταβέρνες και κάποτε πιο παλιά οι ναυτικοί με τα κακοφτιαγμένα τατουάζ. Το Nyhavn συνδέεται με το μεγάλο κανάλι Inderhavnen. Περίπου ένα χιλιόμετρο βορειότερα θα δείτε και την Lile Havfrue γνωστότερη ως η μικρή γοργόνα.

Στο μεγάλο κανάλι του Inderhavnen αποκλείεται να μην καθίσετε κάπου για ένα καφέ ή μπύρα. Το μεγάλο κανάλι που χωρίζει την πόλη από την Κριστιανία είναι ότι πρέπει για χαλάρωμα.

Σε όλη την Κοπεγχάγη τα ποδήλατα έχουν την τιμητική τους, αν μπορείτε πάρτε ένα νοικιάρικο που δίνει ο δήμος της πόλης, ή αλλιώς περπατήσετε.

Κοντά στο κέντρο της πόλης έχει στάση το τρένο, από κει με ποδήλατο ή με τα πόδια πάτε παντού, αποφύγετε το τουριστικό Tivoli (κιτσαριό).

ΙΣΛΑΝΔΙΑ ICELAND

Η Λίμνη λίγο πρίν το Myvatn, απλά δεν σου κάνει καρδιά να βγείς έξω απο το ζεστό νερό.

Η χώρα που συνδυάζει φωτιά και πάγο, βρέχεται ολόγυρα από τον Βόρειο Ατλαντικό ενώ δέχεται και το ζεστό χάδι του Γκολφ Στρήμ (Gulf stream) του ζεστού θαλάσσιου ρεύματος που ξεκινά από το Μεξικό. Ηφαίστεια και σεισμοί (κάθε 100 χρόνια γίνεται ένας ισχυρός) κρατάνε τους πάντες σε διαρκή επαγρύπνηση. Toν 4^ο αιώνα π.χ. ο Έλληνας θαλασσοπόρος Πυθέας ο Μασσαλιώτης είχε περιγράψει τούτη εδώ την γη, γνωστή τότε ως Θούλη. Στη συνέχεια Νορβηγοί Viking αποίκησαν το νησί, το 1000 μ.Χ. ασπάζονται τον Χριστιανισμό, λένε μάλιστα ότι στον καταρράκτη του Godafoss πέταξαν τα ειδωλολατρικά σύμβολα και τέλος το 1944 γίνεται ανεξάρτητη δημοκρατία. Σήμερα η Ισλανδία σχεδόν δεν παράγει τίποτα, τα πάντα είναι εισαγόμενα, άρα και ακριβά. Ο πληθυσμός που κατοικεί το νησί είναι κάπου 250.000 και απασχολούνται με την (άπειρα πρόβατα) κτηνοτροφία (εκτροφή και εμπορία της Ισλανδικής ράτσας αλόγου) και την αλιεία. Η ανεργία βρίσκεται (βρίσκονταν δηλαδή) σε μηδενικό επίπεδο. Επίσης η παρατήρηση φαλαινών επικερδές επάγγελμα για αρκετούς με συνήθως έδρα το λιμάνι της πρωτεύουσας Ρέυκιαβικ. Μετά την γνωστή οικονομική κρίση που την χτύπησε πέρυσι η Ισλανδία προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της. Ας αφήσουμε τους τεχνοκράτες λογιστές να σώσουν την χώρα και πάμε μια βόλτα στην πανέμορφη χώρα των πάγων και της φωτιάς, την μοναδική Ισλανδία. Κατ’ αρχάς η πρώην Δανέζικη επαρχία συνδέεται αεροπορικώς με όλο τον κόσμο και ακτοπλοϊκώς μόνο με την μαμά-Δανία. Αεροπορικώς πύλη εισόδου είναι το αεροδρόμιο Keflavik 30 περίπου χλμ. νότια της πρωτεύουσας Reykjavik. Εδώ σε αυτή την χώρα έχουμε ένα ιδιότυπο καθεστώς, μιας και είναι μικρή η πατρίδα τους, οι πάντες σε εξυπηρετούν προσωπικά, δηλαδή στο λεωφορείο, (που συνδέει αεροδρόμιο με πρωτεύουσα) λες στον οδηγό που έχεις κλείσει ξενοδοχείο και σε κατεβάζει όσο πιο κοντά γίνεται, στο lost and found (χάθηκε η βαλίτσα μου στη Κοπεγχάγη, αεροσταθμός μετεπιβίβασης καθώς δεν υπάρχει απ’ ευθείας πτήση από Αθήνα για Ρέικιαβικ ) του αεροδρομίου δηλώνεις ένα τηλέφωνο κινητό και την άλλη μέρα το πρωί πριν το πρωινό ακόμη, η βαλίτσα ήταν στο δωμάτιό μου, camping και ξενοδοχεία τους λες που θες να πάς και σε πάνε είτε με τα Ι.Χ. τους (το ζήσαμε κι αυτό) η με τα εταιρικά van σχεδόν δωρεάν. Παρότι είναι ψευδαίσθηση σε κάνουν να νοιώθεις σαν μέλος οικογένειας. Αρχικά λοιπόν ξοδεύουμε την πρώτη ημέρα στο Ρέυκιαβικ, μέχρι να ενοικιάσω αυτοκίνητο (σφάξιμο στο γόνατο το κόστος του 4χ4, σχεδόν απαγορευτικό για τα βαλκάνια πορτοφόλια μας) και να πάρουμε μια ιδέα για ην Ισλανδία ημέρα έφυγε κιόλας.
Το μοναδικό βενζινάδικο στην ενδοχώρα, λίγο πρίν το Hveravelir.

Έχετε υπόψη ότι αυτή η χώρα αν είναι ζωντανή δηλαδή κατοικήσιμη το χρωστάει στην γεωθερμία (http://www.energy.rochester.edu/is/reyk/works.htm ) που ζεσταίνει τα νοικοκυριά σχεδόν τσάμπα όλο το 24ωρο και στο ζεστό ρεύμα του γκόλφστρήμ. Έτσι λοιπόν μακριά από την θάλασσα ξεχνάτε το γλυκό πρόσωπο και περνάτε σε μια χώρα σχεδόν αποκλειστικά κινούμενη σε χωματόδρομους με κρύο θύελλες χιόνια και βροχή. Την Δεύτερη μέρα ξεκινάμε πρωί από το Ρέικιαβικ για το Akureyri, εννοείται ότι δεν φτιάχνουμε πρόγραμμα, απλά κατεύθυνση παίρνουμε, έχουμε και ένα αντίσκηνο στο jimny κι ότι ήθελε προκύψει. Μπαίνοντας στην ενδοχώρα ανακουφίστηκα, μιας και το SUZUKI JIMNY μου κόστισε τα διπλά λεφτά από ένα άλλο βασικό όχημα, εδώ όμως υπάρχει μόνο χώμα και αυτή η χώρα είναι η χαρά του χωματερού παιδιού. Είναι η μέρα που συναντάμε και τα Γκέϊζερ Geysir, καυτούς πίδακες νερού, που φτάνουν τα 60 μέτρα ύψος, πίδακες με πολύ υψηλή θερμοκρασία, ψήνεις κανονικά λουκάνικο, αν και θα μυρίζει θειάφι. Στο κέντρο της χώρας ο μόνιμος παγετώνας Hofsjokull, εκεί κάπου στην διαδρομή και το μοναδικό βενζινάδικο στη μέση του πουθενά με μια αντλία του 70. Ο δρόμος 821 είναι καλοπατημένος και το jimny πάει αέρα πατέρα, όσο του επιτρέπει δηλαδή η απαγορευτική σχεδίαση του αυτοκινήτου για χρήση σε ανοιχτό δρόμο. Το μικρό γιαπωνέζικο κατσίκι ζητάει κακοτράχαλο χώμα μόνο. Το Akureyri μας φιλοξενεί την νύχτα (εδώ να πούμε ότι νύχτα δεν υπάρχει όπως την ξέρουμε οι νότιοι) και την επομένη ξεκινάμε γενικά και άσχετα όπου υπάρχει δρόμο να μπαίνουμε και βλέπουμε. Ένα μικρό πρόβλημα είναι με το ντους, καθώς το δωρεάν γεωθερμικό νερό μυρίζει κάπως θειάφι, αλλά παρ’ όλα αυτά έστω κι έτσι το άφθονο νερό ξεπλένει την κούραση της ημέρας. Στην περιοχή πριν το Myvatn (σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν θυμάμαι το όνομα της λίμνης) η μεγάλη έκπληξη, μια γεωθερμική πηγή, λίμνη με άσπρο νερό γεμάτη κόσμο, (http://www.flickr.com/photos/jenniewoo/318963/ ) στην αρχή δειλά και αργότερα κάνουμε και βουτιές μη μπορώντας να βγούμε έξω στον κρύο και πάλι αέρα. Μετά από αρκετή ώρα μέσα στο νερό νοιώθουμε σαν ξαναγεννημένοι, απίστευτη αίσθηση. Πάμε που δοκιμάζουμε να φύγουμε, η θαλπωρή που μας χαρίζει η ζεστή λίμνη μας τραβάει και πάλι πίσω. Παρόμοια λίμνη κοντά στο Ρέυκιαβικ είναι η Blue Lagoon www.bluelagoon.is εδώ συχνάζει ο περισσότερος κόσμος.Η Λίμνη Myvatn έχει μεγάλο μέγεθος, είναι 4 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ έχει μόνο 25 μέτρα βάθος, στην όψη στέκει λίγο απόκοσμη με το μαύρο χρώμα της αν και προσελκύει πολλούς κολυμβητές. Η βροχή είναι μόνιμη, έτσι εξηγείται το πλούσιο χορτάρι, τροφή για τα χιλιάδες πρόβαλα της Ισλανδικής Γής. Ο αμέσως επόμενος πολυπληθέστερος πληθυσμός είναι αυτός των Ισλανδικών αλόγων. Στην χώρα ήρθαν κάπου 1100 χρόνια πριν, σήμερα αριθμούν περίπου 80.000. Τα μικρόσωμα Ισλανδικά άλογα βρίσκονται άλλα σε άγρια ή ημιάγρια κατάσταση ενώ πολλά εκτρέφονται και εξάγονται ακόμη και στην Νέα Ζηλανδία.
Στην ενδοχώρα η άσφαλτος είναι άγνωστη λέξη, αυτή η χώρα είναι η χαρά του παιδιού.

Στο ανατολικό άκρο του νησιού βρίσκεται το Seydisfjordur , λιμάνι που συνδέει την Ισλανδία με την Ευρώπη, ενώ λίγο δυτικότερα το Egilsstadir περηφανεύεται ότι στην λίμνη του ζει ένα τέρας !!! σπεύστε τουρίστες να το δείτε. Συνεχίζοντας την παραλιακή μας περιπλάνηση φτάνουμε στο Jokulsarlon (βάθος 294 μέτρα) που ουσιαστικά είναι μια λίμνη απορροής του παγετώνα (ετοιμαστείτε για γλωσσοδέτη) του Breidamerkurjokull, (που αποτελεί την συνέχεια του Vatnajokull του μεγαλύτερου παγετώνα της Ισλανδίας) και φυσικά δέχεται τα παγόβουνα που αποκαλούνται από τον παγετώνα και στη συνέχεια ξύνοντας το χώμα με την πάροδο των ετών δημιούργησαν μια διαδρομή προς την θάλασσα . Εδώ η βόλτα μας έγινε με αμφίβιο όχημα (παρόμοια έχω δει σε ασκήσεις Αμερικανών Πεζοναυτών ), και μας δόθηκε η ευκαιρία ακόμη και να χαϊδέψουμε παγετώνες μέσα στο νερό. Η περιοχή επίσης μάζευε πολλές φώκιες. Άλλο να τα βλέπεις στην TV και άλλο να νοιώθεις την ανάσα τους δίπλα σου. Από τα πλέον πολυφωτογραφημένα μέρη στην Ισλανδία. Εδώ έγιναν και τα γυρίσματα της ταινίας James Bond. Die another day με τον Pierce Brosnan και την μοναδική ASTON MARTIN V12 Vanquish. http://www.filminiceland.com/news/110/default.aspx H μεγάλη πόλη της περιοχής είναι το HOF, πόλη σταθμός και για μας. Όταν λέμε πόλη μην φανταστείτε πόλη με χάος κίνηση κ.λπ., εδώ πόλη σημαίνει μερικά σπίτια, 1-2 ταχυφαγεία, καθόλου φανάρια και βάρκες περισσότερες από Ι.Χ. ενώ συνήθως φιλοξενούν και κάποια τουριστική ατραξιόν, όπως μουσεία κ.λπ. Η γειτνίαση με τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας προσφέρει στην πόλη του HOF ευκαιρία για εκμετάλλευση ανήσυχων τουριστών μέσω εκδρομών με ερπυστριοφόρα ήμεγαθήρια (συνήθως HUMMER H1 ) τετρακίνητα. Στο νοτιότερο κομμάτι του νησιού συναντάμε τον καταρράκτης Skogafoss, πρέπει να είναι ο πιο φημισμένος μιας και είχε ακόμη και νύφες που πόζαραν, χώρια τις ορδές των τουριστών. Πάντως ο ψηλότερος καταρράκτης της Ισλανδίας βρίσκεται βόρεια του Ρέικιαβικ και είναι ο Glymur με ύψος 198 μέτρα.
Απελπισμένος αυτόχειρ λόγω φαλάκρας ? ίσως. Πάντως ο τύπος προκαλούσε την τύχη του. Τελικά δεν τράβηξα την φωτό της ζωής μου, στο τέλος πρυτάνευσε η λογική.

Στον Νότο στην περιοχή του Skogafoss (foss ίσον καταράκτης) και του Eyjafjallajokull (jokull ίσον παγετώνας) συναντάμε και τοπική λέσχη μοτοσυκλετών και για να πω την αλήθεια λυπήθηκα την πλειονότητα της λέσχης ,τους κατόχους street. Να έχεις GSXR 1000 και να ζεις στην Ισλανδία, σα να λέμε ο Γκουζγκούνης ναυαγός σε ερημονήσι. Για την Ισλανδία ταιριάζει στην χειρότερη supermoto ή φυσικά enduro (πάλι στο ΚΤΜ καταλήξαμε).

To Eyjafjallajokull ενα ενεργό ηφαίστειο που τα τελευταία 1100 χρόνια έχει σκάσει 4 φορές η τέταρτη ήταν τώρα το 2010. Για να το προφέρεται χωρίστε το στα 3, δηλαδή Eyjaf - jalla - jokul, εύκολο έτσι ?

Στο εσωτερικό δίκτυο της χώρας, κάθε τόσο συναντάμε ξύλινες πόρτες τις οποίες κατεβαίνουμε ανοίγουμε και αφού περάσουμε τις ξανακλείνουμε, στις ασφάλτινες διαδρομές που δεν μπορούν να βάλουν πόρτες, ο δρόμος έχει λούκια από σωλήνες για να μην μπορούν να περάσουν τα πρόβατα. Στην Ισλανδία θα βρείτε πολλές φάρμες για να μείνετε, http://www.farmholidays.is/ , οι τιμές πλέον σε μερικά ξενοδοχεία που έλεγξα είδα ότι είχαν προσγειωθεί πλέον στον πλανήτη μας. Αν δεν θέλετε να ενοικιάσετε αυτοκίνητο υπάρχει η υποδομή οργανωμένων διαδρομών με το αντίστοιχο ισλανδικό ΚΤΕΛ. Αν θελήσετε να οδηγήσετε, αποφύγετε την κεντρική χώρα με απλό αμάξι ειδικά αν έχει ο δρόμος το γράμμα F. Το παραπάνω κόστος του τετρακίνητου θα σας αποζημιώσει. Στο γραφείο ενοικιάσεων επιστρέφω το αυτοκίνητο, το γραφείο είναι όμως κλειστό, τους παίρνω τηλέφωνο και μου λένε που να αφήσω τα κλειδιά, τους ρωτάω , δεν θα το ελέγξετε, και μου απαντάνε για ποιο λόγο,αφού μας είπατε ότι είναι εντάξει …. βουβαμάρα, τους ευχαριστώ και κλείνουμε. Το JIMNY τελικά ως αυτοκίνητο αν εξαιρέσουμε την κακή του οδηγική συμπεριφορά στην άσφαλτο, στο χώμα δεν έχει αντίπαλο και μάλιστα όσο χειρότερο το τερέν τόσο καλύτερα. Προσωπικά κούμπωσα μέσα σε αυτό αμάξι και απόλαυσα την οδήγηση με αυτό. Εν γνώσει μου πήγαινα με ταξιδιωτικούς ρυθμούς και ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν φοβήθηκα λάσπες, νερά, ποτάμια στην όλη μας διαδρομή. Στην ενδοχώρα μου έλειψε η αυτονομία σε καύσιμα, η βαθειά διείσδυση απαιτεί αυτονομία και το μικρό SUZUKI δεν φημίζεται για αυτό. Αν ξαναπήγαινα Ισλανδία θα έπαιρνα μαζί μου δύο 20λιτρα κάνιστρα. Στο εσωτερικό της χώρας κάποια στιγμή μετά από μεγάλη περιπλάνηση ένοιωθα μάγκας που βρέθηκα σε τούτες εδώ τις ερημιές, μέχρι που σε μια στιγμή στο πουθενά, συναντάω ασπρομάλλη υπερήλικα με ποδήλατο τίγκα φορτωμένο να περιπλανιέται ευτυχισμένος. Τελικά πάντα υπάρχει κάποιος σπουδαιότερος από εμάς.

Το μεγάλο μου πρόβλημα στην Ισλανδία ήταν η ανυπαρξία ποικιλιών καφέ, καθώς το ενδιαφέρον εδώ μονοπωλούσε ο Γαλλικός και σπάνια βρίσκαμε καπουτσίνο και σε ανθρώπους σαν κι εμένα με 4-6 καφέδες την ημέρα, αυτό το ξέπλυμα που το λένε Γαλλικό με είχε χαλάσει. Η ομορφιά του αναπάντεχου είναι εκεί που δεν περιμένεις τίποτα, να σου ξεπροβάλει ένα ξύλινο κουκλόσπιτο, η συνήθης αρχιτεκτονική δηλαδή, ενώ το περίεργο είναι στο σέρβις που έχεις ως πελάτης, εφάμιλλο των καλύτερων καφέ μεγαλουπόλεων. Δεν υπάρχει κάποιο αμιγώς Ισλανδικό γλυκό που να συνοδεύει τον καφέ, φαντάζομαι υπερψυγμένα Δανέζικα θα ήταν τα περισσότερα και συνήθως κυριαρχούσε η μηλόπιτα (σερβιρισμένη πάντα με Σαντιγύ και μερίδα που ικανοποιεί ποσοτικά και ποιοτικά το ντελικάτο στομάχι μου).Υψηλή θέση έχει η βιβλιοφιλία καθώς εκδίδονται 400 με 500 νέοι τίτλοι κάθε χρόνο.

Έχοντας γυρίσει όλη την Ευρώπη πια, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η Ελλάδα θα αποτελεί πάντα πόλο έλξης όσων αποζητούν το τέλειο, καθώς σε τούτο εδώ το χωράφι που εμείς οι τυχεροί μόνιμα κατοικούμε, έτυχε ο ήλιος η θάλασσα και το βουνό σε τέλεια αναλογία.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Συμμετέχουμε στην προσπάθεια για "την ώρα της Γης" , μια συλλογική προσπάθεια που ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνευ της Αυστραλίας.

Σήμερα όλος ο Πλανήτης θα ενώσει τις δυνάμεις του.

Ελπίδα όλων, ένας καλύτερος κόσμος για μας, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, δισέγγονα κ.λ.π..

Σήμερα στις 20:30 κατεβάζουμε τον διακόπτη για μία ώρα.

Η Φυλακή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

Τα συμπεράσματα του Αρχαιολόγου Χρήστου Πιτερού από την Δ Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αργολίδας, φιλοξενεί η εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ" στο χθεσινό της φύλλο, σχετικά με την φυλακή που εκρατείτο ο Γέρος του Μοριά (1770-1843).

Ο Αρχαιολόγος τοποθετεί των χώρο κράτησης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, πάντα στο Παλαμήδι, σε έναν οικίσκο στην περιοχή του προμαχώνα του Μιλτιάδη και όχι στο σημείο με την στενή είσοδο που γνωρίζουμε και επισκεπτόμαστε σήμερα.

Οι χειρότερες αποφάσεις της Ιστορίας.

To βιβλίο του Stephen Weir, εξετάζει τις 50 χειρότερες αποφάσεις που πάρθηκαν στην Ιστορία, έχοντας ως Κίνητρο τον θυμό, φιλανθρωπία, φθόνο, πίστη, λαιμαργία, απληστία, ελπίδα, πόθο, περηφάνια ή την αδράνεια.

Το πρόσωπο με τις περισσότερες αναφορές ανήκει στον Sir Winston Churchill, όμως αυτόν που κατακεραυνώνει κυριολεκτικά είναι τον Στρατάρχη Douglas Haig, (περίοδος Α Π.Π. περιοχή Σομ Γαλλίας) τον οποίο μάλιστα δεν διστάζει να το αποκαλέσει φρενοβλαβή, λόγω της επιμονής του να χρησιμοποιεί τους άνδρες του σε αυτοκτονικές επιθέσεις.

420.000 ομοεθνείς του Στρατάρχη, νεκροί.

Ψυχές αδικοχαμένες όπως άλλωστε και όλος ο αναίτια γινόμενος Α Παγκόσμιος Πόλεμος. Κανείς δεν κατάλαβε ποτέ γιατί έγινε, πέραν του προφανές για το μοίρασμα της τούρτας.

Φυσικά αναφέρεται και στο Τσερνομπίλ και παραθέτει χάρτη με τις πληγείσες περιοχές που δυστυχώς μέσα σε αυτές είναι και η Βόρειος Ελλάδα.

Ακόμη μια υπόθεση που αξίζει να διαβάσετε, είναι η ιστορία της νήσου Ναούρου, ένα νησί στη μέση του πουθενά (Ειρηνικός Ωκεανός βόρεια της Αυστραλίας), με το κατά κεφαλήν εισόδημα την δεκαετία του 1970 να είναι το υψηλότερο στον κόσμο, ενω σήμερα στέκει παρίας και με διάφορα τεχνάσματα προσπαθεί να επιβιώσει ενώ ουσιαστικά στέκεται ένα βήμα πριν την πτώχευση, μωρέ τι μου θυμίζει αυτό ?

Τέλος ένα λάθος χωρίς ανθρώπινα θύματα ευτυχώς, η εκτόξευση από την Lockheed Martin του πυραύλου Τιτάν 4 Κένταυρος, λόγω λάθους μιας υποδιαστολής, πιο συγκεκριμένα ένας μηχανικός τροποποίησε το αρχείο και έγραψε -0,1992476 αντί του -1,992476, λάθος που έβγαλε τον πύραυλο εκτός πορείας.

2 δις δολάρια πήγαν χαμένα λόγω έλλειψης ποιοτικού ελέγχου.

Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Τίτλος πρωτοτύπου History's worst decisions

Μύθος το κρυφό σχολειό του '21

Νικόλαος Γκύζης. Το Κρυφό σχολειό 1886.

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" το άρθρο του Μανώλη Πιμπλή φιλοξενεί τον Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης στον Τομέα Βυζαντινής και Νεοελληνικής λογοτεχνίας, Αλέξη Πολίτη.
Ο Καθηγητής αναφέρεται στον μύθο του κρυφού σχολείου που μόνο κρυφό δεν ήταν, μιας και οι Τούρκοι επέτρεπαν την λειτουργία των σχολείων, μάλιστα η εκκλησία τότε είχε εχθρική στάση απέναντι στους τότε σύγχρονους διδασκάλους που ήδη δίδασκαν.
Στο παρών άρθρο επίσης φιλοξενείται και ο Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Ιστορικός Βασίλης Παναγιωτόπουλος, που μεταξύ άλλων αναφέρει"Η Δημόσια Ιστορία κυριαρχείται από μύθους".

Μύθος που εν μέρει συντηρήθηκε και με τον ακριβότερο πίνακα που έχει πωληθεί επί ελληνικού εδάφους, το Κρυφό Σχολειό του Νικόλου Γκύζη (φωτογραφία), μύθος που άρχισε να κατασκευάζεται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και συντηρείται έως σήμερα.

Ο Διάπλους του Ειρηνικού με το Catamaran Plastiki

5 άνδρες και μία γυναίκα θα είναι το πλήρωμα ενός καταμαράν κατασκευασμένο από 12.000 άδεια πλαστικά μπουκάλια και ανακυκλωμένο πλαστικό.

Το όνομά του σύνθετο, από το plastic και το Con-Tiki, έχουμε το "PLASTIKI" .

4 ετών μελέτη για το όλο εγχείρημα τελείωσε και σύντομα θα αποδείξει τι μπορεί να κάνει σε ένα ταξίδι 100 ημερών, από το San Fransisco των ΗΠΑ στο Sidney της Αυστραλίας.
Υψηλής τεχνολογίας ηλιακές κυψέλες, κάμερες παρακολούθησης μέσω διαδικτύου, υδροπονικός κήπος κ.λ.π. θα είναι στη διάθεση του 6μελούς πληρώματος.
Η εκκίνηση είναι σε μερικές ώρες.

Farewell Plastiki...

ΜΠΟΥΤΑΝ , μια κάποια λύση.

Οι Γαλάτες μόνο φοβόταν μη τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, εμείς κοιτάμε μπροστά.

Ένα καταπληκτικό άρθρο από τον Βασίλη Βασιλικό που δημοσιεύτηκε στην Σαββατιάτικη έκδοση της Ελευθεροτυπίας .

Μας μιλάει για το Μπουτάν και τον άγνωστο σε μας δείκτη BNB, του οποίου το αρκτικόλεξο σημαίνει Bonheur National Brut δηλαδή "Ακαθάριστη Εθνική Ευτυχία".

Διαβάστε το, εγγύηση ο συγγραφέας του άρθρου.

ALFA ROMEO 8C - GP MONACO 1931

BURAGO - scale 1/15 code 7014

Όπως όλα τα παιχνίδια για μικρά μα κυρίως και για μεγάλα παιδιά το μοντέλο της Burago μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές.

Τρελή λεπτομέρεια η τέλεια εφαρμογή από το κάλυμμα του κινητήρα, φυσικά το κέλυφος είναι μεταλλικό με πλαστικά όλα τα εσωτερικά τμήματα και αψεγάδιαστη εφαρμογή.

Το μοντέλο αυτό αναφέρεται στην Alfa Romeo στο 8κύλινδρο πρωτότυπο της, που κατασκευάστηκε με το βλέμμα στούς αγώνες της χρονιάς 1931 - 1932 και πήρε το όνομα GP MONACO.

Το πλαίσιο προέρχεται από το 6κύλινδρο μοντέλο, το 1750 της ίδιας πάντα εταιρίας.

Ο κυβισμός βρίσκονταν στα 2336 κυβικά εκατοστά.

Το αυτοκίνητο πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες τόσο στην Ιταλία όσο και στο εξωτερικό με καλά αποτελέσματα Συνήθως στην 1η και πολύ σπάνια σε χειρότερη από την 3η θέση.

Ο ελαφρύς για τα δεδομένα της εποχής κινητήρας είχε συμπίεση 6,5:1 και απέδιδε 165 άλογα με 2 εκκεντροφόρους επικεφαλής και κομπρέσορα.

Το κιβώτιο ήταν μηχανικό 4κίνητο.

Μπρος πίσω η ανάρτηση ήταν σούστα και για φρένα είχε ταμπούρα.

Άδειο υγρών ζύγιζε 920 κιλά και τελική 210 χ.α.ω. (130 μ.α.ω).

Σήμερα η Alfa Romeo αναβιώνει το θρυλικό όνομα 8C, παράγοντας ένα μοντέρνο αυτοκίνητο που όπου εμφανίζεται σκλαβώνει ψυχές και βλέμματα

ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ και ΣΙΚΕΛΙΑ

Magna Grecia - Sicilia

Μέχρι την Ηγουμενίτσα πιάστηκαν οι κώλοι μας, τέτοια σέλα ούτε στον εχθρό σου, Αθήνα - Ηγουμενίτσα με ΚΤΜ δικάβαλο και φορτωμένο !!!! άουτς.

Ευτυχώς 20 λεπτά πριν την αναχώρηση είμασταν στο λιμάνι, (αιτία καθυστέρησης η βαριάς μορφής ασθένεια που πάσχω Ωχαδερφιδμός νομίζω λέγεται ), ημέρα αναχώρησης και δεν είχα ετοιμάσει τίποτα.
Η Φθηνή γραμμή του μπρίντεζι διαθέτει ενα πολυτελές στην όψη καράβι του στρίτζη το blue bridge αγορασμένο απο την αυστραλία σαν μεταχειρισμένο .
Την επομένη περιπλέοντας στις Ιταλικές ακτές , το πλούσιο πρωϊνό ( 2 αυγά μάτια με πολλά κομμάτια μπάιηκον , ψωμί, μαρμελάδα , πορτοκαλάδα και καφέ ) μας κράτησε στα πόδια μας μέχρι να φτάσουμε στην Villa san giovani , αργά το απόγευμα , αφού περάσαμε απο μια πανέμορφη διαδρομή , απο το Rossano έως και την Cosenza με συνεχή βροχή για περισσότερο απο δυο ώρες , μέσα σε ένα πανέμορφο δάσος , με πεσμένα φύλλα στο χώμα και άλλα βουκολικά θεάματα .

Απο το ξενοδοχείο στην Villa san giovani βλέπουμε την Σικελία απέναντι . Τρομερή θέα , αυτό που μας το χαλάει λίγο είναι η ηχορύπανση απο γειτονικό λούνα πάρκ .
Τον Φόβο για την πολυθρύλητη Σικελία και γενικότερα την Νότια Ιταλία , διαδέχτηκε το ανέλπιστο της ασφάλειας . Ασφάλεια και άνεση για όλες τις ημέρες παραμονής μας , ακόμη και στους κλειστούς αρχαιολογικούς χώρους η μηχανή παρέμενε έξω στο πεζοδρόμιο φορτωμένη, ούτε καν σε πάρκινκ έτσι απλά και ποτέ κανείς δεν πείραξε τίποτα . Τελικά η Μαφία έχει με αποδοτικότερα πράγματα να ασχοληθεί , όπως το εμπόριο τσιγάρων που ανθεί στο Ιόνιο και το εμπόριο ναρκωτικών ουσιών που ανθεί παντού .
Η Σικελία , αλλά και ο νότος είναι πολύ ωραία εκτός της περιοχής Basilicata ( Brindesi - Lecce ) εκεί πρέπει να υπάρχουν κλεφτρόνια , μιας και για αυτή την περιοχή μας είχαν επιστήσει την προσοχή.
Απο τις καρτ ποστάλ που πάντα κατασκοπεύω παρατήρησα τα νησιά Eolie o Lipari σαν πολύ ωραίο προορισμό .

Τρομερή Pizza αχτύπητη , μοναδική και τέλεια μόνο στον Calvino στην Nuzzio Nasi 77 , κοντά στον καθεδρικό στο κέντρο του Trapani (Τρινακρία) . Ο πολύ φιλόξενος ξενοδόχος έβαλε το ΚΤΜ στην αποθήκη των τροφίμων, δίπλα στα μαρούλια, ύστερα μου έκανε κράτηση θέσης στην πιτσαρία μιας και γεμίζει ασφυκτικά κάθε βράδυ και στο τέλος θέλησε να μας πάει και με το αυτοκινητό του για να μην χαθούμε, τον ευχαριστήσαμε και πήγαμε με τα πόδια για να φωτογραφίσω και την πόλη. Στον Calvino ανέφερα απλά " Segnior Moraiti " ήταν αρκετά για να οδηγηθούμε σε μια υπόγεια δαιδαλώδη αίθουσα με πολλά χώλ , εκεί λίγο αργότερα καταβροχθίσαμε μια τεράστια Pizza την καλλύτερη που έχουμε φάει ποτέ, σερβιρισμένη πάνω σε ψάθινη θήκη.

Το επόμενο πρωϊ πέρνουμε το καράβι για Τύνιδα, μία εβδομάδα μετά βρεθήκαμε και πάλι στο Trapani.
Taormina - Η μοναδική θέα απο το Teatro Greco, αγναντεύοντας την ΑΙΤΝΑ να καπνίζει

Η Σικελία είναι απο μόνη της τόπος προορισμού , η Taormina (Ταυρομένιο) είναι ίσως το ομορφότερο σημείο της για να αράξεις κανείς αρκετές ημέρες , το Ελληνικό θέατρο που υπάρχει στην πόλη ο ταξιδιωτικός οδηγός Lonely Planet το έχει κατατάξει στα High Lights , ενώ ο Γκαίτε είχε γράψει οτι πρέπει κάποιος πριν φύγει απο αυτή την ζωή πρέπει να το δεί οπωσδήποτε .
Η Σύγχρονη Σικελία , διαπερνιέται απο την Autostrada με αμέτρητες χαραδργέφυρες , κοιλαδογέφυρες και τούννελ , όλα αυτά με μηδενικό σχεδόν κόστος πλήρωσα μόλις 10.000 λιρέτες ( 1.700 δρχ. ) .

Φήμες περί κλοπών κ.λ.π. είναι στη σφαίρα της φαντασίας, 10 ημέρες κυκλοφορούσα φορτωμένος σαν τουρίστας, ούτε χταπόδι δεν έχασα παρ' ότι ήμουνα πολύ εύκολος στόχος.

una fazza una razza, αλληλο-καταλαβαινόμαστε απόλυτα.
Στίς Συρακούσες θυμηθείτε το Hotel Gutkowski (Lungomare Vittorini 26 http://www.guthotel.it/) , ιδιοκτήτρια με απίστευτο γούστο ακόμη και στην κουζίνα.

Εννοείται ότι Συρακούσες - Siracusa και Ταυρομένιο - Taormina , θα μείνετε τουλάχιστον για 1-2 ημέρες.

27 ΑΙΩΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ
Δεν πάσχω απο μεγαλοϊδεατισμό, οι Ιταλοί όμως όπου και αν γυρίσεις το μάτι βλέπεις επιγραφές Magna Grecia και την θάλασσα στα Ανατολικά δεν την λένε Αδριατική αλλά mare Ionio, τα δε αρχαία μας (συγχωρήστε μου το μας) συντηρούνται άψογα απο αυτούς.

Εδω τελικά στην Σικελία χόρτασα Ελλάδα.

Πολύ εύκολα έρχεται κάποιος, πολύ δύσκολα ξεχνάει.

Απο τα μέσα του 8ου αι. ώς τον 5ο αι. π.Χ. , πολυάριθμα αποικιακά κέντρα που απλώνονται απο την Μαύρη Θάλασσα ώς την Ναύκρατη της Αιγύπτου ( περιοχή στις εκβολές του Νείλου ) , ιδρύονται απο Ελληνικές πόλεις .
Η Ανάγκη για νέα πλουσιότερα εδάφη ανάγκασε τους προγόνους μας , στην ίδρυση και ανάπτυξη των αποικιών , με προτίμηση μάλιστα στα μέρη που γειτνίαζαν με την Ελλάδα .
Σήμερα πολυάριθμοι Ναοί , Θέατρα , Τείχη , Ακροπόλεις , Δημόσια κτήρια και μνημεία τέχνης , σώζονται στην Νότιο Ιταλία .
Μια Νότιο Ιταλία , που ευτυχώς η Ρωμαϊκή συνέχεια είδε ώς κληρονομιά τον Ελληνικό πολιτισμό , και προσπάθησε να τον συνεχίσει .
Η Καταστροφή ήρθε πολλούς αιώνες μετά , απο πλήθη φανατικών , ομόθρησκων και αλλόθρησκων .

Μερικές απο τις αποικίες μας στην Νότιο Ιταλία και στην Σικελία, Ακράγας-Agricento, Γέλα-Gela, Εγεστα-Segesta, Ελωρος-Eloro, Εύβοια-Eubati, Μεσσήνη-Messina, Ιμέρα -Imera, Κατάνη -Catania ,Κρότωνας -Crotone, Κυμη -Cuma, Λίπαρες-Eolie ο Lipari, Λοκροί -Lokri
Ματερα -Matera, Μεταπόντιο-Metaponto, Μίρτο -Mirto, Μοργάντιο -Morgantina,
Μύλαι-Milazzo, Νάξος-Giardini Naxos, Νέα πόλη - Napoli, Πολίχωρο -Policoro, Ποσειδωνία-Paestrum, Ρήγιο-Reggio di Calabria, Σελινούντας-Selinuntas, Συρακούσσες -Siracusa, Τάρας -Taranto , Ταυρομένιο-Taormina, Τρικέριον -Trapani , Τύνδαρίς -Tindaris

Μετά το πέρασμα της Σικελίας απο το στενό της Σκύλας και της Χάρυβδης (περίπου 20 λεπτά με το φέρυ) κατά τον Ομηρο , ή απο το στενό της Messina - Villa San Giovanni κατά τους σύγχρονους ( παραδίπλα υπάρχει χωριό με το όνομα Scilla ) με τα ζωντανά και πολύ δυνατά ρεύματα , κάτι που διακρίνεται απο πολύ μακριά , βγήκαμε πάλι στην καλαβρία , επαρχία οπου υπάρχει και το καλύτερα σωζμένο ελληνόφωνο στοιχείο .

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΗΧΟΙ 27 ΑΙΩΝΩΝ

Εκτός των πολυάριθμων Ναών , Θεάτρων , Τειχών και Ακροπόλεων , άλλο ένα απομεινάρι του 27χρόνου Ελληνισμού στάθηκε αλώβητο στο πέρασμα των αιώνων .
Η Δωρική Γλώσα .
Πέρασε τόσες αντιξοότητες , μέχρι και η ενδογαμία επιτρέπονταν , (μια τακτική που βοηθούσε η περιουσία να μην πηγαίνει σε ξένα χέρια ) σκεπάζονταν όμως απο το αίσθημα της διαφορετικότητας απο τους υπόλοιπους λατίνους .
Μέχρι τον 14ο αι. μ.Χ. μεγάλες περιοχές της Νότιας Ιταλίας έχουν σαν κύρια γλώσσα τα Ελληνικά .
Μέχρι και το 1573 είχαν ορθόδοξη λειτουργία ( Βούας - Bova ) .
Μέχρι το 1980 έβρισκες μερικούς , για να ακούσεις την Δωρική .
Χρόνο με τον χρόνο πεθαίνουν και οι τελευταίοι γέροντες , έτσι και αλλιώς οι νέοι έχουν προ πολλού εγκαταλείψη την χερσόνησο του Σαλέντο και τα απόκρημνα βουνά του Ασπρομόντε .
Τυχερά χωριά όπως ο Γιαλός του Βούα ( Bova Marina ) , έχουν δρόμους , έτσι δεν αποκόπηκαν ποτέ , και έμεινε πληθυσμός , σήμερα φιλοξενεί και το Ινστιτούτο Ελληνόφωνων σπουδών , που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του .

Αλλα άτυχα χωριά , όπως το Γκαλιτσιανό , πέτυχαν μόλις το 1985 την υδροδότηση , ενω μέχρι και το 1986 δεν υπήρχε δρόμος για την προσέγγιση του !!!! . Ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο , μέχρι το 1950 οι κάτοικοι του , σχεδόν αγνοούσαν τα Ιταλικά .

Ολοι μας αργήσαμε να καταλάβουμε την Ελληνικότητα των τόπων αυτών , μόλις το 1820 o Γερμανός ιστορικός Κάρλ Βίτε, παρατηρεί ότι οι ντόπιοι έχουν πολλές λέξεις δωρικές , και μερικές βυζαντινές , και μόλις τα 20 - 30 τελευταία χρόνια , ενδιαφερθήκαμε , γνωρίσαμε , τραγουδήσαμε , αδερφοποιηθήκαμε και ταξιδέψαμε τους τόπους αυτούς .

Το 1979 σύμφωνα με έρευνα της ΕΟΚ , το κατα κεφαλήν εισόδημα των ελληνόφωνων του ασπρομόντε ήταν το χαμηλότερο σε όλη την κοινότητα .

Η Χερσόνησο του Σαλέντο επέτρεψε περισσότερο την διατήρηση των Αρχαιο-Ελληνικών , μιας και σαν πιο εύφορη περιοχή , οι κάτοικοι ήταν πιο εύκολο να μείνουν στον τόπο τους , παρά να ξενιτευτούν .
Ακόμη και έτσι όμως πολύ λίγοι είναι αυτοί που μιλάνε τα Γκρεκoσαλεντίνικα.

Αν και το σήμερα απογοητεύει στα ελληνόφωνα χωριά , απολαυσέ το….
Η αξία του σήμερα είναι εξίσου σημαντική με εκείνη του χθές .

Τα Γκρεκάνικα στο Ασπρομόντε μετά το 1970 τα ομιλούσαν μόνο στο :

BOVA - Βούας
BOVA MARINA-Γιαλός του Βούα
GALLICIANO - Kαλιτσιανό
CHORIO DI RIGHOUDI - Χωριό του ριχουδίου

Η Επόμενη επαρχία που φιλοξενεί εδώ και 27 αιώνες Ελληνόφωνο πληθυσμό είναι αρκετά νότια του Brindisi περίπου 80 χλμ. .
Τα Γκρεκοσαλεντίνικα στο Σαλέντο μετά το τα ομιλούσαν μόνο στα :
KALIMERA -Καλημέρα
MARTANO -( Α ) Μαρτάνω
CASTRINIANO DEI GRECI -Καστράκι των Ελλήνων
MARTINIANO , TZOLINO , SOLETO
STERNATIA -Στερνό
MELPINIANO -Μελπωμένη

ΤΥΝΗΣΙΑ

Ερημος Σαχάρα. το βορειότερο κομμάτι απο το σύνολο των 9.000.000 τετ. χλμ.. άγονης γής.

Aν εξαιρέσουμε την Αεροπορική σύνδεση, η ακτοπλοϊκή είναι φυσικά η αμέσως συμφερότερη. Απο Ελλάδα όμως έως την Τυνησία, θέλεις 2-3 ημέρες βαρετού ασφαλτόδρομου και 2 περάσματα με καράβι που φυσικά το Ελληνικών συμφερόντων είναι σε πολύ καλή κατάσταση και εντελώς το αντίθετο απο το Ιταλικών Συμφερόντων (Tirrenia tel 0039 0565924087) που συνδέει κάθε Δευτέρα πρωϊ (το 2000 τουλάχιστον έτσι ίσχυε) το Trapani με την Τύνιδα (8 ώρες).
Νωρίς το βράδυ το καράβι πιάνει Καρχηδόνα, 10 περίπου χλμ. απο την Τύνιδα, το Τελωνείο στο λιμάνι παραλαμβάνει τα έγγραφα που προηγουμένως παίρνεις απο το καράβι πρός συμπλήρωση, στο τελωνείο τα παραδίδεις και η χώρα της Βόρειας Αφρικής είναι έτοιμη να την γνωρίσεις.
(ενα λευκό προσημειωμένο χαρτί πήγαινε στην αστυνομία με αναγραφή των τόπων προορισμού , ενα δεύτερο λευκό προσημειωμένο χαρτί με τα στοιχεία μας πάλι στην αστυνομία και αυτό , στην συνέχεια ένα άλλο έντυπο συμπληρώνεται απο το τελωνείο προκειμένου να εξασφαλίσουμε ασφάλεια για την μηχανή ( 43 TD = 11.000 δρχ. ) .
Σύνδεση επίσης υπάρχει με την CTN και μέσω Γένοβα - Τύνιδα (24 ώρες), καθώς και απο Νάπολη - Τύνιδα (14 ώρες) και Μασσαλία - Τύνιδα (24 ώρες).




Η Τυνησία αν και πρωτοστάτησε στην διάδοση του Χριστιανισμού έως και το 312 μ.Χ. χρονιά που σταμάτησαν οι διώξεις των χριστιανών , ο ερχομός του Ισλάμ το 670 μ.Χ. θα ομογενοποιήσει ολόκληρη την Βόρεια Αφρική σε Μουσουλμανικά κράτη . Αρχικά μέχρι και την έλευση της δυναστείας των Αβάσιδων ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ δεν είναι απαραίτητος , στα κατεχόμενα απο αυτόν εδάφη , χρυσή ευκαιρία για τον Ελληνικό πολιτισμό να επιβιώσει . Χιλιάδες συγγράματα σώθηκαν , σχεδόν οτι έφτασε στις μέρες μας , οφείλεται στους άραβες . Η Συνέχεια κύλησε μέσα στην φτώχεια και τον φανατισμό , σχεδόν τίποτα πιά δεν θύμιζε την φωτεινότητα των κλασσικών χρόνων .
Στην πόλη Jem υπάρχει ενα μικρό κολοσσαίο με 30.000 άτομα χωρητικότητα, αλλά οπωσδήποτε θα πρέπει να βρείτε λίγο χρόνο στην Τύνιδα να πάτε και στο μουσείο BARDO.

Τα δύο πλοία της Ερήμου, τότε και τώρα.

Στίς αρχές του 21ου αιώνα η Τυνησία ξοδεύει τα περισσότερα χρήματα στην παιδεία απο κάθε άλλο Βορειο-Αφρικανικό κράτος προκειμένου να πατάξει τον Θρησκευτικό φανατισμό , φοβούμενο την κατάληξη της γειτονικής Αλγερίας ( 80.000 + νεκροί).
Με 4.000.000 τουρισμό ετησίως μια δυνατή βιομηχανία φωσφάτων και φυσικού αερίου, η χώρα αντικρύζει το μέλλον με ελπίδα. Οι κάτοικοι της χώρας προτιμούν το ευρωπαϊκό ντύσιμο , την Γαλλική γλώσσα , τα PEUGEOT , τον καφέ Καπουτσίνο, και την δημοφιλή μπύρα GELTIA Τυνησιακής παραγωγής .
Μόνο στη ενδοχώρα συναντάς γυναίκες με τσαντόρ .
Η Οδική σήμανση είναι ευρωπαϊκού επιπέδου, στον Αυτοκινητόδρομο (ναι έχουνε), συνήθως οδηγούνε δεξιά, ενω αριστερά πάνε μόνο για προσπέραση, απλά το αναφέρω μια΄ς και εδ΄ψ αρκετοί απο εμάς πάμε αριστερή λωρίδα και προσπερνάμε απο την ΛΕΑ.
Πολύ εύκολα βρίσκαμε κάθε ημέρα ξενοδοχεία.
Περιηγηθήκαμε σε αρκετές πόλεις στίς παλιές συνοικιές τους ( Medina ) φυσικά δεν έλεγαν τίποτα , μου θύμιζαν το Μοναστηράκι .
Σε κάθε πόλη και χωριό υπάρχει δρόμος με το όνομα Habib Burguiba ο πρώτος πρόεδρος της χώρας μετά την απελευθέρωση της χώρας απο τους Γάλλους , ο οποίος στην συνέχεια εγκαθίδρυσε το Ben Ali σημερινό αφεντικό της χώρας , φυσικά το πορτρέτο του δεσπόζει παντού, ακόμη και σε πάρκινκ, όπου τοίχος και Ben Ali , ο οποίος παίρνοντας διάφορες στάσεις φρόντισε τουλάχιστον να δώσει στούς υπηκόους του την ευχέρεια να διαλέξουν ποιό θα κρεμάσουν .
Τα Ξενοδοχεία όπως τα φαντάζεστε, υπάρχουν τρύπες που δύσκολα τρυπώνει Ευρωπαίος και 5άστερα που σου υπενθυμίζουν το πόσο ξένος και αδύναμος είναι ο λευκός χωρίς υποστήριξη στην Αφρική.
Το βράδυ φυσικά θέλει κουβέρτα.

Γενικότερα οι παράλιες πόλεις και περισότερο η Τύνιδα φαίνονται όμορφες χωρίς στοιχεία μουσουλμανισμού, η Ξάνθη πιο πολύ μου θυμίζει μουσουλμανική πόλη .
Οι Τυνίσιες γυναίκες είναι όμορφες, σχεδόν όλες περιποιημένες οχι όμως μίνι , είναι απορίας άξιον πως μέσα σε τόσο άθλια σπίτια ειδικά στίς μεδίνες, μένουν τόσο καλοντυμένες και ωραίες γυναίκες .

Γνήσιο Αραβικό Τσαϊ με φύλλα Μέντας. Γεύση μοναδική.

Τα μόνα μελανά σημεία , ο ελαφρύς ξυλοδαρμός μας , όταν πέσαμε μέσα σε διαδήλωση φανατικών θρησκευομένων, στην Ντούζ , και το πετροβόλημα μας σε αρκετά μέρη του περάσματος μας στην ενδοχώρα απο πιτσιρικάδες, οχι τίποτα σοβαρό άλλωστε φοράγαμε κράνη, μάλλον τα τυνήσια ζουζούνια περιμένανε δώρα στυλό κ.λ.π..
Η Βλάβη που μου έτυχε με την χαλασμένη μπαταρία , μου χάλασε την διάθεση , και κάμποσες θερμίδες και ιδρώτα για να την βάλω μπροστά , δυστυχώς στάθηκε αφορμή να μην πάμε στην Nefta .
Μέσα στην Ερημο να μένεις απο μπαταρία είναι κάπως. Κάτι τέτοιες στιγμές αναπολούσα το Transalp, μπουρούχα ξεμπουρούχα τουλάχιστον δούλευε.



Αυτό που μου άρεσε περισσότερε είναι οτι γνώρισα για πρώτη φορά απο μέσα ενα μουσουλμανικό κράτος, μα κυρίως μου έδωσε αέρα και κίνητρο για επόμενο ταξίδι (Συριο-Ιορδανία), επίσης θα μπορούσα να πω με λίγη έπαρση οτι ενας αγώνας μορφής Παρίσι - Ντακάρ είναι αδύνατος τώρα ποιά μόνο απο οικονομικής πλευράς , μιάς και το ΚΤΜ πήγαινε σαν δαίμονας στην αφρικανική έρημο. (Κάτι τέτοιες διαδρομές με το ΚΤΜ με κάνουν να αναφωνώ σας γ… όλους )

Η Διατροφή μας ήταν πολύ προσεγμένη , παρ' όλα αυτά αντιμετωπίσαμε κρούσματα διάρροιας , η Βίκυ βλέποντας το εσωτερικό των Patesserie μού απαγόρευσε να τρώω γλυκά, μόνο στα ξενοδοχεία με άφηνε.

Μια βδομάδα μετά το όνειρο σε λίγο τελειώνει, είναι πια βράδυ Δευτέρας στο λιμάνι της La Gullete , αυτή την φορά με πολύ λιγότερο τρέξιμο , μιας και τις γραφειοκρατικές δηλώσεις και την συμπλήρωση των απαραίτητων εντύπων που ήταν στα γαλλικά τα έκανε τυνήσιος έναντι αμοιβής ( το στυλό μου , και 2000 ιταλικές λιρέτες = 360 δρχ. ) . Στον χώρο των τελωνείων περιμένοντας το καράβι το οποίο ευτυχώς δεν καθυστέρησε , τέλειωσε και η επαφή μας με το τυνησιακό έδαφος . Σε 8 ώρες θα βρισκόμαστε πια στην Σικελία , όπου τώρα έχουμε όλη την ώρα να ψαχτούμε και να γνωρίσουμε την Μεγάλη Ελλάδα .

Οικονομία και ''Κονομία''

Μια φωτό από τα παλιά, ένα BO-105 στην πίστα.

Μια οικονομική ανάλυση από τον Max Keiser για να μην ξεχνιόμαστε που ζούμε.

Έτσι έχουν τα πράγματα και μεις ανίσχυροι παρακολουθούμε πως χάνουμε τις δουλειές μας.

8,2 κιλά !!!

Το βρήκα στο Recumbent Blog , ζυγίζει μόλις 8,2 με 8,7 κιλά, παίρνει και 3χ10 ultegra για να ανεβαίνεις χαλαρά, βαμμένο σε σκούρο ματ χρώμα και 5 χρόνια εγγύηση.
Πολύ θα το ήθελα σε ένα ισιάδι να το δοκιμάσω για μια βόλτα όπως Ελευσίνα-Πάτρα-Ελευσίνα.

Το όνομά του Fujin SL II απο την Challenge Bike.

Η έκδοση με τα 8,7 κιλά μόλις 2.700 ευρώ.

ΝΟΤΙΟ ΝΟΡΒΗΓΙΑ

Μέρος της διαδρομής απο Mel πρός Dragsvik.

Απο το ταξίδι του 1995 που είχα ανέβει μονοκάβαλος NORDKAPP είχαν ήδη περάσει 3 χρόνια και πολύ απλά δεν άντεχα να μην ξαναπάω Νορβηγία, αυτή την φορά όμως δικάβαλος.

Το 1998 πιά ανεβαίνουμε πάλι Νορβηγία και με "κατανάλωση" μια φωτογραφία ανα 7,1 χλμ. διαδρομής, λέει πολλά για τα μέρη που συναντήσαμε .

Eπαρχία SOGN OG FJORDANE. Ο δρόμος που ενώνει το Moskog με το Mel.

Απο την αρχή ακόμη του ταξιδιού κάναμε κάποιες οδηγικές υπερβολές προκειμένου να φτάσουμε σύντομα στα βόρεια, όπως τα 1088 χλμ. σε μια ημέρα , απο την Lago di Garda έως και 40 χλμ. έξω απο το Hannover , στο Allertal περιοχή ανάμεσα Hannover Hamburg ευτυχώς χωρίς να κουραστούμε ιδιαίτερα. Εξω απο το Kassel είδα οτι έχασα την ασφάλεια της αλυσίδας , και έτσι αναγκάστηκα να πηγαίνω το πολύ με 120 χλμ./ώρα, ευτυχώς δεν μου προέκυψε κάτι κακό.
Φτάσαμε στο Allertal με βροχή αργά το βράδυ, παρόλα αυτά μαγειρέψαμε ενα σπάνιο φαγητό στο έρημο camping, ρύζι με σάλτσα ντομάτας.
Το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας έφερε ενα καταγάλανο ουρανό με λίγα σύννεφα ευτυχώς, τόσα όσα χρειάζεται ένας ουρανός για να γίνει όμορφος. Σύντομα περάσαμε στην όμορφη Δανία με τα 484 νησιά, και όταν χαθήκαμε στα παρακείμενα χωρία του δανέζικου αυτοκινητόδρομου, ευτυχώς έξω απο αυτόν, προκειμένου να βρούμε βενζινάδικο μιάς και είναι σπάνια στην νότιο Δανία , μέσα στα χωριά όμως είχε αρκετά. Στάθηκε αφορμή να εκπλαγούμε απο την ομορφιά της δανέζικης επαρχίας, σκηνικά δρόμων και σπιτιών ,λές και βγήκαν απο παραμύθια του Αντερσεν.
Πρίν έρθει το μεσημέρι είμασταν ήδη στην Κοπενχάγη και ψαχνόμασταν για τι άλλο φυσικά, για την μικρή γοργόνα ή Lile Havfrue όπως την λένε εδω.
Αργά το μεσημέρι εγκαταλείψαμε την πρωτεύουσα και κατευθυνθήκαμε για Σουηδία μέσω Helsingør - Helsinbørg.

Στο δρόμο για το Stavanger. Mόνο απο λάστιχο μπορεί να ακινητοποιηθεί ενα Transalp.

Αν και αρχικά είχαμε σκεφτεί να ανέβουμε πάλι στο Νordkapp, το θεωρήσαμε ως ανώφελο κυνήγι χιλιομέτρων λόγω μικρής άδειας απο την δουλειά, δεδομένου ότι απο Trondheim και πάνω είναι λίγο βαρετά, αποφασίσαμε στο jönköping να στρίψουμε αριστερά για falköping και Οσλο , και να περιηγηθούμε την νότια Νορβηγία .
Ευτυχώς με αυτή την απόφαση μας δικαιωθήκαμε , περάσαμε απο μέρη πανέμορφα και συνδυάσαμε μερικά καλά κομμάτια απο το 1995, καθώς και όλη την διαδρομή της golden route.
Ολο το ταξίδι μια μαγεία.
Ενεκα του οτι είχαμε φράγκα για μεγαλύτερο ταξίδι , δεν είχαμε πια πρόβλημα να τρώμε σε εστιατόρια , σχεδόν ούτε μια μέρα δεν μαγειρέψαμε στην Νορβηγία . Ο Καιρός ήταν καταπληκτικός το χειρότερο ήταν ότι πριν μερικούς μήνες είχα πάει στο Μόναχο και ακούμπησα 500.000 δρχ. σε εξοπλισμό ( Βασικός μισθός της εποχής τα 120.000 δρχ.) , Gore tex , στολές και μπότες για τους δυό μας.
Θα έχετε ακούσει για τον νόμο του μέρφυ, φυσικά τώρα ούτε μια σταγόνα βροχή, τόσα χρόνια που δεν είχα στολή , ο ουρανός κατέβαζε ποτάμια , τώρα πέρναγα απο μέρη όπως το Bergen με την μεγαλύτερη βροχόπτωση στην Ευρώπη , και είχε ήλιο , σαν να μην έφτανε αυτό στην Γερμανία ιδρώναμε ακόμη και οδηγώντας , είχα αφήσει ξεκούμπωτη την στολή για να δροσίζομε , τι γκαντεμιά

Φωτογραφίζοντας το Sogndal βόρεια του Bergen

Θυμηθείτε και σας συνιστώ να αντιγράψτε την διαδρομή στην απίστευτη NORGE δηλαδή Νορβηγία, πάντα Νότια ξεκινώντας απο Oslo, Honefoss, Sogndall, Geiranger (εδω και στη γύρω περιοχή πρέπει να μείνετε και να περπατήσετε 2-3 μέρες) Sandane, Ringøy, Seljord, Fister, και τέλος βρεθήκαμε στο λιμάνι του Kristiansand προκειμένου να περάσουμε και πάλι στην Δανία.

Ομορφότερη επαρχία το Sogn og Fjordane βόρεια του Bergen.

Η Νότια Νορβηγία έχει πιο τραχιά τοπία που κόβουν την ανάσα, βροχή και κρύο η μόνιμη συντροφιά, εν αντιθέσει με την Νότια Σουηδία που τα εδάφη είναι πιο ομαλά, υπάρχουν πολλά και πυκνά δάση, φυσικά ο ασφαλτοτάπητας παντού είναι άψογος και εδω όμως υπάρχει πολλή υγρασία.
Απο την άτυπη αυτή κόντρα, ψηφίζω δαγκωτό Νορβηγία.
Θεωρητικά είναι χώρες υψηλού βιωτικού επιπέδου δηλαδή ακριβές(εδω πάει το θεωρητικά), αυτό όμως δεν ισχύει αν θέλετε να ταξιδέψετε φτηνά, καθώς στα βενζινάδικα υπάρχει πολύ φτηνό φαγητό (ακόμη και ψάρι) και στα camping τα θετικά των μικρών ξύλινων οικίσκων (hitja) δεν πρέπει να περάσουν ανεκμετάλλευτα, είναι φτηνά και δεν κουβαλάς καθόλου κατασκηνωτικό εξοπλισμό.

Στο κατέβασμα της πανέμορφης Νορβηγίας έπαθα και λάστιχο, στο δρόμο για το Stavanger (ο μόνος λόγος για να μείνη ενα transalp) φυσικά το επισκέυασα αφού βρήκα ενα parking δίπλα στο δρόμο , και αν είναι δυνατόν το parking είχε τουαλέττα με σαπούνι κ.λ.π. , όπως και τα δικά μας δηλαδή .
Φτάνοντας στο Kristiansud αντιληφθήκαμε οτι το πρόγραμμα των καραβιών είχε αλλάξει σχετικά με το 1995 . Διανυκτέρευση σε ενα άθλιο camping για τα νορβηγικά πρότυπα , την επομένη επιβιβαστήκαμε στο Silva Anna καράβι τύπου Monohull, πολύ γρήγορο αντί των 5 ωρών, κάναμε το θαλάσιο πέρασμα σε μόλις 3 ώρες , αν και κουνηθήκαμε πολύ , ο αέρας δεν φύσαγε μόνο στο πέλαγος , αλλά και στην ενδοχώρα της Δανίας , με αποτέλεσμα η Βίκυ να ζαλιστεί απο τον πολύ δυνατό αέρα και στο aalborg να αναζητήσουμε την είσοδο σε χωριά για να φάμε κάτι και αν δεν πέρναγε ο πονοκέφαλος , τότε σε κάποιον γιατρό , τελικά μια coca-cola ήταν αρκετή την συνέφερε, μέσα στην πόλη βρήκα και ενα ποδηλατάδικο απο τα πολλά που υπήρχαν όπου πήραμε και ανταλλακτική σαμπρέλα , και στη συνέχεια κατεύθυνση νότια όπου το βράδυ στο camping του Bispigen νότια του Hamburg πιάσαμε φιλίες με ζευγάρι σουηδών με HONDA 900 R , έφτασαν και αυτοί αργά , αλλά δεν κουβάλαγαν φαγητό μαζί τους , έτσι έφαγαν απο εμάς , γνωρίσαμε επίσης και τον Fifi τον γερμανό με το sidecar του και την παρέα του κάτι ανατολικογερμανούς που φυσικά μαντέψτε κουβάλαγαν καφάσια μπύρες, καλάμια για ψάρεμα και ενα σωρό άλλα περίεργα που τούς έκαναν ευτυχισμένους. Οι επόμενες ημέρες κύλισαν όμορφα και απλά , με αποκορύφωμα το κάστρο Neuschwenstein .
Το καλύτερο φαγητό που δοκιμάσαμε ποτέ το φάγαμε στο Νότιο τύρολο, χοιρινό μέσα σε ζυμάρι, με δαμάσκηνα, μήλα, σταφίδες, το όνομα αυτού άγνωστο, αν κάποιος αναγνώστης το γνωρίζει θα ήθελα πολύ να το μάθω.
Το καράβι της ΜΙΝΟΑΝ στην επιστροφή απο Βενετία ήταν ΑΙΣΧΟΣ, απίστευτα βρώμικες τουαλέτες ή μήπως είχα καλομάθει εγω εις τας Ευρώπας ?. Το ίδιο και η πολυπληθής παρέα ανόητων Harley-άδων, η μονομανία τους για κοινωνική επίδειξη έγινε συνώνυμο της γελοιοποίησης, απίστευτο κόμπλεξ επίδειξης πλούτου, ευτυχώς ο κόσμος τους ξεχωρίζει απο όλους εμάς τους δίτροχα κινούμενους , εμάς μας αποκαλούν μοτοσυκλετιστές και αυτούς χαρλεάδες .

Τότε λοιπόν σε 7.500 χλμ, ξόδεψα 420.000 δρχ, ποσό χαμηλό για την τότε εποχή.

Ο Πόλεμος των έξι ημερών.

Ο Randolph Churcill (γιος του Wnston) και ο Winston M.P. (γιος του Randolph και εγγονός του Winston), μέσα σε 250 σελίδες μας εξηγούν αρκετά αναλυτικά τι συνέβη από την 5η Ιουνίου 1967 και για διάστημα έξι ημερών.

Στην Ιστορία αυτό το διάστημα έγινε γνωστό απο τον Πόλεμο των έξι ημερών.

Τόσο ο Randolph όσο και ο Winston (ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή εκείνη την εποχή) μας αναλύουν από την μεριά των Ισραηλινών τι προκάλεσε και κυρίως πως διεξήχθη ο γρηγορότερος πόλεμος που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα έως σήμερα.

Ο BlietzKrieg μπροστά του ωχριά, η Πολεμική Αεροπορία των Ισραηλινών μέσα στα πρώτα 170 λεπτά της ώρας κατέστρεψε πάνω από 300 αεροσκάφη της Αιγυπτιακής Πολεμικής Αεροπορίας, μέχρι την επομένη ημέρα τα κατεστραμμένα αεροσκάφη είχαν φτάσει στον απίστευτο αριθμό 416, τα Ισραηλινά αεροσκάφη κατάφεραν να μην πλήξουν ούτε ένα από τα καμουφλαρισμένα Αιγυπτιακά ομοιώματα.

Η ανωτερότητα αυτών που εκπαιδεύονται φάνηκε στο σκορ των αερομαχιών, διεξήχθησαν 64 αερομαχίες όπου οι Αιγύπτιοι έχασαν 50 MIG και οι Ισραηλινοί κανένα !!!

Αρκετοί Αιγυπτιακοί αντιαεροπορικοί πύραυλοι ρωσικής προέλευσης τύπου SA-2 που εκτοξεύτηκαν, δεν κατάφεραν να πλήξουν ούτε ένα Ισραηλινό αεροσκάφος.

Οι μόνοι που κέρδισαν την εκτίμηση και τον σεβασμό των Ισραηλινών ως άξιοι αντίπαλοι ήταν οι Ιορδανοί, ειδικότερα η Αραβική Λεγεώνα, επίλεκτη Μηχανοκίνητη Μονάδα του Ιορδανικού Στρατού που δημιουργήθηκε και εκπαιδεύτηκε από τους Βρετανούς

Συνολικά ο Naser συνάσπισε άλλα 11 Αραβικά κράτη, αλλά τελικά με τα παχιά τους λόγια και τις ψεύτικες ελπίδες που έτρεφαν περισσότερο κακό έκαναν παρά καλό.

Η ενότητα του Αραβικού εθνικισμού αποδείχθηκε τελείως πλασματική.

Το Ισραήλ μέσα σε 6 ημέρες τριπλασίασε τα εδάφη του.

Ακόμη στο βιβλίο περιγράφονται περιστατικά πως και μόνο στην ιδέα ότι πλησιάζουν Ισραηλίτες, οι ανεκπαίδευτοι Άραβες εγκατέλειπαν τα άρματά τους και έφευγαν.

Διηγήσεις μαχών που αν δεν είχε χυθεί ανθρώπινο αίμα, θα προκαλούσαν τα γέλια.

Από τις εκδόσεις Γκοβόστη

Απολυμένοι Ο.Α.

Ξεχειλισμένοι ακόμη από οργή, όταν χθες κλείσαμε 9 ημέρες στο δρόμο, για την ακρίβεια 9 ημέρες και 9 νύχτες έξω από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, μπας και ευαισθητοποιηθούν κάποιοι να μας δώσουν τις αποζημιώσεις μας που μας χρωστάνε από τις 15 Δεκέμβρη του 2009, πέρασαν πλέον 3 μήνες και είμαστε απολυμένοι και απλήρωτοι.
Ως (Δημόσιος) Υπάλληλος της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΛΟΪΑΣ επί 21 χρόνια (και 6 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα 83-89) θα πάω κόντρα στο κυνήγι μαγισσών.

Τις προηγούμενες ημέρες πολλοί μας έβρισαν και μας λέγανε ... ε και λοιπόν τι έγινε που κλείσατε, καιρός ήτανε !!!, αυτό μου θυμίζει την γνωστή ιστορία "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" και απορώ πως νέοι άνθρωποι, αντί να διεκδικήσουν ότι θέλουν να αποκτήσουν, μένουν απλά στην χαιρεκακία, που εμείς τώρα χάνουμε. Με αυτά και με τα άλλα φτάσαμε στον 21ο αιώνα, στα 500 και 700 ευρώ να αμείβουμε μεγάλη μερίδα των υποαπασχολούμενων Ελλήνων.
Το πρόβλημα δεν είναι το γιγαντωμένο Δημόσιο, κάπου το ένα τρίτο του ενεργού πληθυσμού, αλλά ο μη έλεγχος αυτού. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που το πράγμα έδειχνε να έχει ξεφύγει. Βέβαια όταν γνωρίζεις για το τέρας και δεν μιλάς είναι σαν να το αποδέχεσαι.
Σήμερα είμαστε κατηγορούμενοι γιατί βγαίνουμε στη σύνταξη . Σκεφτείτε λοιπόν αντί να κατηγορείτε τους πρώην υπαλλήλους της ΟΑ, τι συμφέροντα παίζονται που μας έδιωξαν άρον-άρον, προκειμένου να τους αδειάσουμε την γωνιά. Α ναι μας έκλεισαν για να χτυπηθεί προληπτικά το μονοπώλιο , http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1109333 όχι αυτό δεν είναι μονοπώλιο, είναι δεσπόζουσα θέση.
Επίσης το ότι η Ολυμπιακή έμπαινε μέσα , είναι σχετικό, κατ’ αρχάς να μας πούνε οι τελευταίες Διοικήσεις τι ακριβώς ενέργειες κάνανε προκειμένου να κερδίζει χρήματα η εταιρία, επίσης γιατί υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια θέση Προέδρου όταν η τελευταία ήταν απλά τυπική, φυσικά το χρήμα έρεε και οι Πρόεδροι έρχονταν για τον καφέ τους στο γραφείο. Ουσιαστικά την δουλειά την έβγαζε ο Διευθύνων. Δεν πιστεύω να θέλετε και λεπτομέρειες !!!
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται δυστυχώς σαν ανέκδοτο, ότι συνέβαινε με μας, τώρα το διαβάζω για τον ΟΣΕ, ναι ο κακός ΟΣΕ που άμα κλείσει η Ελλάδα θα ευτυχήσει.
Έστω και σε αυτό το κακώς εννοούμενο ίσως και ευνοούμενο δημόσιο, απέδιδε το 1/3 των δημοσίων εσόδων στην εφορία όσα ακριβώς προβλέπει ο νόμος, εν αντιθέσει με τους ιδιώτες που δεν αποδίδουν τα αναλογούντα. Έτσι το κράτος μέσω των δημοσίων υπαλλήλων κυκλοφορεί το χρήμα. Όπως το σώμα μας θέλει οξυγόνο, έτσι και η αγορά συνεχίζει να βρίσκει κάθε 1 και 15 του μηνός μπόλικο (δημόσιο) οξυγόνο.
Αλήθεια οι ΠΑΕ χρωστάνε φόρους ? οι μεγάλες επιχειρήσεις ?
Αν υποθέσουμε ότι καταργείται εντελώς το κακό Δημόσιο, σκέφτεστε όλοι αυτοί οι άνθρωποι σε πια ακριβώς πρωτογενή παραγωγή θα δουλέψουνε ? εσύ που είσαι ιδιώτης έχεις πελάτες σου Δημόσιους Υπαλλήλους ? Τι είναι αυτό που παράγει σήμερα η Ελλάδα και εξάγει ? Βιομηχανίες του παρελθόντος όπως :
Τεοκάρ-Αυτοκινητοβιομηχανία στον Βόλο, 1976-1995, με πάνω από το 50 % της προστιθέμενης αξίας.
Εμπορική Αυτοκινήτων- Συναρμολόγηση MAZDA συνήθως, OPEL και λίγα ALFA 33 (συνολικά από το 1964 έως το 1983 26.000 οχήματα)
ΝAMCO- Κατασκεύασε τα PONY εξαγωγές σε 14 χώρες,
STEYER, MAVA, AUTOMECCANICA, MEBEA, MEGO, BIAMAX, ΜΑΛΚΟΤΣΗΣ και πολλά ακόμη άλλα ιστορικά ονόματα από τον βιομηχανικό χώρο.
Χρωπεί-Φαρμακοβιομηχανία με πάνω από 100 χώρες εξαγωγή,
Ναυπηγεία Ελευσίνας, Σκαραμαγκά, Νεώριων Σύρου κ.λπ. , κ.λπ.
ΚΕΑ – Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων, (1914-1989),
α/φη RAAB- ΑΕΚΚΕΑ, Ελληνικά αεροπλάνα πριν τον Β Π.Π.
Διαλύθηκαν είτε από τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό ή από τα πανωτόκια ή από τον κακό μας τον φλάρο.
Σήμερα που θα βρει απασχόληση η πλειονότητα της νέας γενιάς και ακόμη χειρότερα οι 40-50-60άρηδες ? φανταστείτε να βγουν στην γύρα ακόμη μερικές χιλιάδες δημόσιοι !! Κοινωνική αναταραχή ? ε όχι δα, απλά θα γίνουμε μετανάστες ή 10 νομά σε ένα δωμά.
Όπως εμείς οι Δημόσιοι είμαστε συνένοχοι στο σήμερα, όλο το έθνος τότε συνωμότησε και δεν μίλησε ποτέ για τον κακό συνδικαλισμό και τα πανωτόκια, έξι δεκαετιών.
Η Πάτρα (Good Year), ο Βόλος(ΤΕΟΚΑΡ), η Βέροια, η Θεσσαλονίκη (ΒΙΑΜΥΛ), η Χαλκίδα μερικές από τις πόλεις που έχουν πληγεί βαρύτατα . Λέγεται ότι, πολλοί Βιομήχανοι για να φύγουν με τα εργοστάσια τους στην γείτονα Βουλγαρία πήρανε και επιδοτήσεις.
Περιπτώσεις από το παρελθόν όπως του ΛΕΚΚΑ που δεν το άφησαν να στήσει βιομηχανία στην Ελλάδα ή της πρώτης πίστας στην Ελλάδα στο Αιγίνιο που την έκλεισαν με φαιδρές δικαιολογίες δεν πρέπει να ξανά υπάρξουν στην ιστορία μας, επιτέλους ας αντιγράψουμε τους Ισραηλίτες σε αυτό τον τομέα. Τεχνολογία και ανάπτυξη στο πουθενά από το πουθενά.
Η Σόγια κύρια ύλη για τις ζωοτροφές εισάγετε όλη απέξω, δηλαδή μας κλείνουν τις στρόφιγγες όποτε θέλουν. Χωρίς κρέας δεν αντέχουμε.
Οικονομικά η Γκόλντμαν μας ελέγχει , http://konstantakopoulos.blogspot.com/2010/03/goldman-sachs.html , και επίσης http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=18&artid=317134&dt=26/02/2010
Υπάρχει όντως πετρέλαιο, χρυσός, και ουράνιο στο υπέδαφος μας αρκετό προς εκμετάλλευση ? (τόσα δίς που θα έσβηνε το κακώς γινόμενο χρέος μας).Εμείς όμως συνεχίζουμε να έχουμε το ορυκτό μας πλούτο βαθειά θαμμένο, τον φυλάμε για το μέλλον. Τον εξ ανατολής μπαμπούλα χρησιμοποιούν οι φίλοι μας και για το Πετρέλαιο, Χρυσό και Ουράνιο που έχουμε ανεκμετάλλευτο βαθιά μέσα μας.
Για τα εθνικά αμυντικά θα έχετε ακούσει, leopard, zubr, υποβρύχια, άσε που αγοράζουμε για να ευχαριστήσουμε τους φίλους μας με δήθεν φόβητρο και πάλι των εξ ανατολών γείτονα. Τελικά οι παρελάσεις τι ακριβώς εξυπηρετούν με τα 3.000.000 ευρώ που κοστίζουν ετησίως ? Στο δικό μου μετερίζι την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ κάποιοι και δυστυχώς αρκετοί Μηχανικοί και Πιλότοι υπερέβαιναν τα 5.000 και 7.000 ευρώ τον μήνα . http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=79396&cid=8 .Τα Σωματεία μας (απολυθήκαμε 15/12/2009) είναι αλήθεια ότι έχουν αποθεματικό αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ? αυτά τα λεφτά σε ποιες τσέπες ακριβώς θα καταλήξουν ?
Η αναξιοκρατία φυσικά υπάρχει και βασιλεύει αν και σε μικρότερο βαθμό και στον ιδιωτικό τομέα, ποιος π.χ. προσωπάρχης θα προσλάμβανε αξιότερο αυτού στην εταιρία του αφεντικού του?
κάποτε παράγαμε πολλά, μετά οι Δημόσιοι έγιναν μιάσματα, οι αγρότες επιδοτούμενοι και οι ιδιώτες θέλανε να βγάζουμε τα έξοδα της χρονιάς με τα έσοδα ενός μηνός.
Δημόσιο πρέπει να υπάρχει, πρέπει και να ελέγχεται όμως.
Το καλώς εννοούμενο Δημόσιο ανακυκλώνει το χρήμα.
Πόσα δισεκατομμύρια ακριβώς ξοδέψαμε για την Ολυμπιάδα ? Ευτυχώς σταμάτησε η χρηματοδότηση σε πολλές ομοσπονδίες. http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_11_23/01/2010_387848
Αεροδρόμιο στα Σπάτα γιατί φτιάξαμε ? του Ελληνικού μας κακόπεφτε ?
Εθνική καρμανιόλα Κόρινθο πάτρα γιατί δεν την φτιάχνουμε ? Διόδια γιατί έχουμε ?
Οι Βουλευτές γιατί είναι 300? http://www.ebdomi.com/kyria-arthra/2050-oi-300-bouleytes-na-ginoun-200-gia-na-peiseis-dineis-to-paradeigma
Τα παιδιά με καρκίνο πότε θα αποκτήσουν ακτινοθεραπευτική ? http://www.nostyle.gr/?p=9360
Τα φροντιστήρια πότε θα καταργηθούν ?
Παιδεία πότε θα αποκτήσουμε ?
Ο Κοινωνικός τουρισμός να κοπεί ? οι ξενοδόχοι όμως ?
Πόσοι ηθοποιοί και συνεργεία κινηματογράφου επιδοτούνται ?
Με το Καλλικράτη πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι θα απολυθούν ? αυτοί τι θα γίνουν ?
Επιδοτούμενες άγονες γραμμές με πλοία και αεροπλάνα υπάρχουν, πόσο ακριβώς κοστίζουν ? τι λέτε να κοπούνε ?. Υπόψη ότι η Ολυμπιακή Αεροπλοΐα, τα τελευταία χρόνια μόνο, λάμβανε επιδότηση για τις άγονες γραμμές που εξυπηρετούσε. Όλα τα προηγούμενα χρόνια πέταγε και έδινε ζωή στις άκρες της Ελλάδας με άδεια αεροπλάνα αρκεί να έχει την σύνδεση ανοιχτή.
Κάτι αποζημιώσεις που πήραν όλοι από τους Γερμανούς, εκτός από μας και τους Τσέχους, τι θα γίνει ? (κάπου 100δίς), κατάλαβα, γαργάρα.
Το κράτος μας είναι κρατικοδίαιτο , κοινώς ταΐζει κόσμο, για την ακρίβεια πολύ κόσμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις καλά κάνει. Αν ο κόσμος δεν ένοιωθε το κράτος σαν εχθρό θα έδινε τον αναλογούντα φόρο, τώρα παίζουμε κρυφτούλι με την εφορία.
Πουθενά και σε καμιά δουλειά δεν υπάρχει επανεκπαίδευση και σωστή αξιοποίηση του προσωπικού, ειδικά στο Δημόσιο.
Όλοι είμαστε συνένοχοι στο έγκλημα, όλοι βλέπαμε και γνωρίζαμε ή τουλάχιστον φανταζόμασταν.
Όπως άλλωστε φανταζόμαστε και το δυσοίωνο μέλλον που μας περιμένει, ρίξτε μια ματιά εδώ, http://www.topontiki.gr/Articles/view/3965 ειδικά στο άρθρο 4, μας φαντάζεστε περιβόλι με πυρηνικά ?
Σήμερα, σκέφτομαι τις επόμενες γενιές, ελπίζω να μην ακολουθήσουμε την ανεργία των Ισπανών στο 20%, να βάλουμε κεφάλι κάτω και να δουλέψουμε όσο μπορούμε αφού πρώτα τιμωρηθούν οι μακρυχέρηδες και τα αισχρά λαμόγια.
Τι να το κάνω να φτιάξω την οικονομία, άμα στην γωνία με περιμένουν νόμιμοι άρα και ηθικοί κουλοχέρηδες, για να μου τα ξαναπάρουν πάλι.
Και το Δημόσιο να γιγαντωθεί δεν πειράζει, αρκεί να ελέγχονται, να επανεκπαιδεύονται συνεχώς, να δουλεύουν αρκετά και να αποδίδουν σωστά. Μην το συγκρίνετε με την Γερμανία, εκεί έχει το κάθε χωριό την βιοτεχνία του, δεν χρειάζεται ο κάθε νέος να γλύψει κατουρημένες ποδιές για να μπει στο δημόσιο ή στον ιδιώτη.
Εδώ όσοι ιδιωτεύουν και ασκούν το επιχειρείν μας κάνουν κριτική ενώ συνήθως και οι ίδιοι δεν εισάγουν συνάλλαγμα (όπως η Ολυμπιακή και ο τουρισμός), απλά εισάγουν αγαθά εξάγοντας ταυτόχρονα πολύτιμο συνάλλαγμα .
Στο μέλλον και στο βαθμό που μπορεί, το κράτος θα πρέπει να επανεξετάσει τα πανωτόκια, ειδικά για τους επαγγελματίες, να τους βοηθήσει να ορθοποδήσουν για να ανοίξουν οι δουλειές. Να γίνει σύμμαχος με τους πολίτες για να πατάξει την φοροδιαφυγή.
Η κοινωνία μας είναι σαν ένα δάσος, όλους τους χρειάζεται ακόμη και τους κακούς κερδοσκόπους, αρκεί να υπάρχει καλός δασοφύλακας. Έλεγχος , έλεγχος, έλεγχος.
Στο βαθμό που μπορείτε μην σταματάτε τις συναλλαγές σας από φόβο, το εμπόριο χρειάζεται το χρήμα.
Η Ελλάδα μας χρειάζεται όλους.
Ευχομαι σε όλους μας υγεία, λογικά αμοιβόμενη 40ωρη εργασία και κουράγιο .
Για το Γαμώτο και για την Ελλάδα, σε ποιο κελί ακριβώς θα πάνε οι κυρίως υπαίτιοι της κατρακύλας μας ?
Καλημέρα μας .

Το "Ονειρο" πρέπει να κοιμάσαι για να το πιστέψεις.

Από τον φίλο μου τον Χρίστο έλαβα ένα θαυμάσιο κλιπάκι με τον George Carlin που λέει πολλά, ειδικά για τις μέρες μας.

Τίτλος του "American Dream", εσείς βάλτε όμως και European Dream ή ότι άλλο θέλετε.

Ο ΔΟΥΝΑΒΗΣ ΜΕ ΚΑΓΙΑΚ

photo : Ger Roosjen

Φεύγουμε από το στέρεο έδαφος και πάμε σε μια διαφορετική βόλτα.
Το καλοκαίρι (Τέλος Ιούνη με τέλος Αυγούστου) οργανώνεται μια ποταμίσια εκδρομή με κανό και καγιάκ από την Tour International Danubien .
2516 χιλιόμετρα ή 1564 μίλια από το ingolstadt της Γερμανίας και μέσω 5 ακόμη κρατών έως την εκβολή του Δούναβη στο Sfantu Geoghe της Ρουμανίας.
40 - 65 χλμ. ή 5-7 ώρες την ημέρα για 50 μέρες (με διάλειμμα 15 μέρες)συνολικά κάπου 65 μέρες θα έχετε την τιμή να έχετε κάνει όλον τον Δούναβη κατά το μήκος του.
Φυσικά κάνετε όσο και όποιο κομμάτι της διαδρομής θέλετε.

Περισσότερες πληροφορίες από την πέτρα του κακού που σπέρνει δαιμόνια, στον Ελληνα αντιπρόσωπο των klepper kayak.
Εως τέλος Απρίλη, βιαστείτε για τις συμμετοχές σας.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ

Ο Δωρικού ρυθμού Ναός του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά.
Πιθανών άρχισε να χτίζεται στα 450 π.Χ.
Το καλύτερα σωζόμενο μνημείο της Αρχαίας Αγοράς, ίσως και επειδή έως τα μέσα του 19ου αιώνα, χρησιμοποιούνταν ως εκκλησία.

ΕΥΤΥΧΙΑ με Ε

Απο ένα τοίχο στην Πλάκα (οδός Θρασύβουλου).

Καλά τα λές, αλλά ποιός ακούει.

ΤΟ ΥΣΤΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Με κάτι τέτοιες παραστάσεις καταλαβαίνεις γιατί οι "ΗΘΟΠΟΙΟΙ" λατρεύουν το θέατρο.

Η παράσταση "Το ύστατο σήμερα" του Χάουαρντ Μπάρκερ, καταπιάνεται με δύσκολο θέμα, οπότε οι αναγκαστικά μεγάλη σε διάρκεια μονόλογοι κουράζουν τον θεατή, την κατάσταση σώζει η ηθοποιία των Λευτέρη Βογιατζή και Δημήτρη Ημελλου (ο οποίος μάλιστα τραυματίζετε στα χέρια από τα σπασμένα γυαλιά).

Ο κομιστής κακών ειδήσεων (Βογιατζής) προκαλεί τον κουρέα (Ημελλο) να φανταστεί τα χειρότερα δεινά που έρχονται. Ο κουρέας φαντάζεται τον υιό του να πεθαίνει στον πόλεμο και τον εχθρό να προελαύνει στην πόλη του.

Εγώ προσωπικά το είδα ως μια καλή αντιπολεμική παράσταση, με τον άδικο θάνατο του υιού του κουρέα να κυριαρχεί.

Η Νέα Σκηνή - Θέατρο οδού Κυκλάδων - Κυψέλη.