Ηρθε η Ανοιξη να σκεπάσει τον χειμώνα.

Νοιώθω "φτωχότερος" μετά τον χαμό του τραγουδοποιού που επί μια δεκαετία κυνήγαγα την κάθε συναυλία του, του μεγάλου Νίκου Παπάζογλου. Κι αν εδώ χωράει μια γνώμη διαφορετική για το πόσο καλός ήταν, ο τραγουδοποιός που μας έκανε να τραγουδάμε μαζί του, στον άλλο χαμό του ανθρώπου που ενσάρκωσε το τραγικό με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας, δεν χωράει αντίλογος. Ο Θανάσης Βέγγος πέραν τον ταινιών γέλιου, τα ύστερα χρόνια, μας έκανε να σκεφτούμε λίγο παραπάνω, θυμάστε τον "Αχόρταγο" με το μποϋκοτάζ, την στάση του απέναντι στον ναζί κατακτητή, το κυνήγι που έφαγε ως τίμιος εφοριακός και τον σεβασμό του για την φύση, θυμάστε το "εεεε φύση πάρε ένα μπισκότο" από τον Οδυσσέα ?.

Γίναμε φτωχότεροι.

Ας ελπίσουμε η Άνοιξη που ήρθε να μας αγγίξει.

Γεια χαρά ωρε πατριώτες.