Στα Λαγκάδια και στην Ελάτη Αρκαδίας

Ο Σεπτέμβρης ante portas, το ίδιο και οι υποχρεώσεις.

Προλαβαίνουμε ακόμη να χαρούμε το καλοκαίρι με μια γρήγορη βόλτα για καφέ στην Αρκαδική Γη.

Αυτή τη φορά ξεκινήσαμε (αφού μας έστησε ο τρίτος φίλος της παρέας με το ktm 950) για τα Λαγκάδια, ένα όμορφο πετρόκτιστο χωριό λίγο μετά την Βυτίνα με κατεύθυνση Ανατολική.

Η υψηλή μας μωτ μας έφερε γρήγορα στην περιοχή του Μαινάλου.
Σε αυτό το υπέροχο κτίσμα που δεν είχε καν σκεπή, ο ήλιος και ο αέρας ήταν οι μόνιμοι επισκέπτες. Κάθεσαι να παραγγείλεις και εύχεσαι να μπορούσες να έμενες περισσότερο απο όσο σχεδιάζεις. Στην υπέροχη αυτή καφετέρια μας εξυπηρέτησε μια Γαλλίδα με ωραία ακσάντ (την προφορά εννοώ μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό) και το όνομα αυτή "άρωμα".

Τα Λαγκάδια έχουν μπει στο πνεύμα της εποχής εκμεταλλευόμενα τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο σύστημα του φωτισμού των δρόμων και του χωριού. Επίσης όλα χτίζονται και αναπαλαιώνονται από πέτρα, οπότε αυτό το χωριό φαίνεται ότι δεν θα σβηστεί από τον χάρτη των ημερήσιων εκδρομών μας εύκολα.

Η συνέχεια έχει επιστροφή προς Δημητσάνα όπου μετά από ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα μέσα στο χωριό μας ξεχρεώνει με το υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης.

Μετά από δω ξεκινάει ο δικός μας παιδότοπος, η χάραξη προς Στεμνίτσα και ειδικότερα προς Ελάτη, είναι η χαρά του παιδιού με τα κυβικά.

Μπροστά πάει το Ducati και πίσω εγώ.

Οταν φτάνουμε στην Ελάτη το ηλίθιο χαμόγελο μας, προδίδει την απόλαυση από την έγχυση ενδορφινης και άλλων περίεργων ουσιών που κατακλύζει τέτοιες στιγμές την σπονδυλική μας στήλη και τον εγκέφαλο. Τα πάντα είναι στο μυαλό μας, αλλά το στροφιλίκι είναι στην καρδιά μας ουάου.
Η Ελάτη αρχικά δεν σε προδιαθέτει για να μείνεις, εμείς όμως πήγαμε μιλημένοι.

Δεν θα μείνω όμως στην ακαταμάχητη θέα στην Ταβέρνα "καταφύγιο", αλλά στην απίστευτη, ναι στην απίστευτη τομάτα του. Ο ιδιοκτήτης έχει δικό του κήπο και τέτοιο άρωμα σε ντομάτα είχα κάτι δεκαετίες να γευτώ.

Χωρίς ίχνος υπερβολής πηγαίνετε σε αυτή την ταβέρνα μόνο για την ντομάτα του στην σαλάτα, τα κιλά μου και η ηλικία μου η εγγύηση.

Αυτή είναι η θέα στα 1232 μέτρα, πίνοντας μια μπύρα.

Η ζωή είναι ωραία και η Ελλάδα μοναδική.

Για τελείωμα περάσαμε μια γρήγορη διαδρομή από την κοιλάδα της Νεμέας με τον θησαυρό της να μας προκαλεί για μια επόμενη επίσκεψη.

Με kawasaki & Ducati ημερήσια στο Λουτράκι.

Μια μικρή Κυριακάτικη βόλτα στο Λουτράκι με τον φίλο μου τον Γιάννη και το DUCATI του.

Το KAWASAKI Z 750 το πήγα γυμνό χωρίς το φαίρινκ του, φορώντας για κράνος το Shoei XR 1100.

H καλύτερη μέση ωριαία για το γυμνό Kawasaki με μένα ελαφρά σκυμμένο ήταν τα 155-170, ενώ όλως μυστηριωδώς στα 135 - 145 ο αέρας με χτύπαγε στο κράνος.

Το Ducati ST4 περιττό να πω ότι είναι ίσως η ιδανικότερη μοτοσυκλέτα τόσο για επαρχιακό όσο και για εθνικό δίκτυο.

DUCATI VINCERE

Λίγες μέρες στην Ανδρο

Μέσα καλοκαιριού και ακόμη δεν είχα αποφασίσει που να πάω, τελικά επικράτησε η Ανδρος (η 2^η φορά που πάω).

Μόλις 2 ώρες από την Αθήνα συναντάμε το πρώτο από τα κυκλαδονήσια. Νησί κατοικημένο από τα αρχαία χρόνια η Ανδρος προσφέρεται για γρήγορο ¨νησιωτικό¨ τουρισμό, παρ’ όλο που δεν έχει το κλασικό χρώμα που χαρακτηρίζει τις Κυκλάδες.

Το νησί έχει φανταστικές παραλίες στη βόρεια πλευρά του εφόσον όμως δεν φυσάει, γιατί ως γνωστόν η Ανδρος υποφέρει από τους ανέμους, τότε χρησιμοποιούμε τις παραλίες στην νότια πλευρά.

Φτάνοντας στο λιμάνι του Γαυρίου, πάμε για Μπατσί την πόλη με την μεγαλύτερη ανάπτυξη στο νησί και λόγω της εγγύτητας με το λιμάνι του Γαυρίου, η Χώρα όμως της Άνδρου είναι πολύ ωραιότερη.

Στο Μπατσί για μπάνιο θα πάτε οπωσδήποτε στην Αγία Μαρίνα. Μέσω του παραλιακού δρόμου της πόλης, αμέσως μετά τον μνημείο των Ηρώων , ακολουθείται δεξιά τον παραλιακό δρόμο για να καταλήξετε και μετά από 79 σκαλοπάτια στην παραλία της Αγίας Μαρίνας, ένα απάνεμο σημείο με ωραία θάλασσα, λίγοι κόσμο και φυσικά το απαραίτητο μπαράκι για τις ανάγκες ενυδάτωσης. Τα νερά είναι κρυστάλλινα, ενώ οσο και να φυσάει σε όλο το νησί, εδώ είναι ήρεμα, ο βυθός είναι αμμώδης και βαθαίνει σιγά-σιγά.

Για Φαγητό ξεκινάμε με την αρχή που λέει να αποφεύγουμε τα παραλικά – τουριστικά για moussaka. Στο Μπατσί λοιπόν μερικά χιλιόμετρα ανατολικότερα στο Άνω απροβάτο, δοκιμάστε την τύχη σας στο «Μπαλκόνι του Αιγαίου», σίγουρα όμως πρέπει να επισκεφθείται το ¨ΑΕΡΗΔΕΣ¨ πάνω στον περιφερειακό στο Μπατσί (με χειροποίητα γλυκά όπως πορτοκαλόπιτα, λεμονόπιτα, ενώ έχει και βαρελίσια craft – red pale ale κλπ ) και τιμές που δεν έχουν σχέση με ¨παραλία¨, αν θέλετε παραλία και Ιταλικό δοκιμάστε στον Λίτσα. Μέχρι το ξημέρωμα υπάρχει και κρεπερί για τα ξενυχτισμένα στομάχια.

Για διαμονή υπάρχουν πολλά καταλύματα, τα περισσότερα βλέπουν θάλασσα, φυσικά για Ιούλιο και Αύγουστο κάντε νωρίς την κράτηση.

Στην όμορφη Χώρα της Ανδρου καθώς και στα καταπράσινα χωριά τους όρους Πέταλο δεν έμεινα για να έχω άποψη, όμως απολάμβανα το κάθε λεπτό εδώ.

Στο κέντρο της Χώρας, στην πλατεία Καϊρη, πιέστε το καφεδάκι σας κάτω από τα πλατάνια, όλα τα λεφτά, δοκιμάστε και την τοπική πορτοκαλόπιτα. Εκεί πίσω από την κρήνη είναι και το αρχαιολογικό μουσείο, στο οποίο σώζεται κομμάτι από την χάρτα του Ρήγα και, το Μουσείο σύγχρονης τέχνης.

Τα τοπικά γλυκά, ακόμη και αυτά των Συνεταιρισμών δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από την μετριότητα. Αυτό το πρόβλημα υπάρχει πλέον παντού, όπου από τότε που ανακάλυψαν την γλυκόζη και κατάργησαν την ζάχαρη τα «τοπικά» χάσανε τον χαρακτήρα τους. Όμως όχι μόνο εδώ αλλά και σε όλη την Ελλάδα, αναζητήστε τα τοπικά εδέσματα σαν πρώτη σας επιλογή, ίσως έτσι με την ζήτηση θα αυξηθεί και η απασχόληση.

Η Άνδρος ξεφεύγει από το χρώμα των Κυκλάδων, εδώ υπάρχει πολύ πράσινο, πάνω από 100 ρέματα και πηγές και τουλάχιστον 11 μονοπάτια που διασχίζουν απ’ άκρη σ’ άκρη σχεδόν όλο το νησί. Φυσικά τα μονοπάτια είναι για πολύ λίγους. Η νεολαία ασκεί το άθλημα του αλκοόλ συνήθως μόνο.

Φαρμακεία, βενζινάδικα και τράπεζες εκτός απο την Χώρα της Ανδρου στο υπόλοιπο νησί δεν είναι απλόχερα σπαρμένα, προσοχή λοιπόν.

Σε όλο το νησί, όπως ίσως και σε όλη την Ελλάδα του σήμερα, υπάρχουν εκατοντάδες ¨στα μπετά¨ μεζονέτες που περιμένουν χρήμα και μάλλον θα περιμένουν αρκετά ακόμη. Άσχημο θέαμα, άσχημη κατάληξη. Επίσης την προηγούμενη φορά συνήθιζα να απολαμβάνω το καφεδάκι μου κάτω από τις μουριές σε ένα παλιό καφενείο με ιδιοκτήτη ένα παππού στην παλαιόπολη, πάνω στο δρόμο για την χώρα, τώρα έχει μέινη μια ταμπέλα ¨For Sale¨, αν είναι δυνατόν να πουληθεί η πλατύφυλλη μουριά και η γεύση του Ελληνικού καφέ, αυτό το φορ σεϊλ, μου χάλασε τη μέρα.

Σε τούτες εδώ τις διαδρομές του νησιού αποζητάς enduro ή 4χ4. Εδώ νιώθεις το ΙΧ κυριολεκτικά να υποφέρει. Οι καλύτερες παραλίες θέλουν κόπο για να φτάσεις. Τυχεροί οι ιδιοκτήτες σκάφους.

Για ποδήλατο mtb μόνο κάποιες περιοχές στα βόρεια ενδείκνυται εκτός και αντέχετε τα ατέλειωτα ανηφόρια.

Το Ναυάγιο του Τουρκικού φορτηγού πλοίου Semiramis παραμένει όρθιο και συνεχίζει να αντιστέκεται, βρίσκεται στην παραλία στο Βόρη .

Τέλος διαβάστε την πολύ καλή δουλειά που έχει κάνει ο stamatis από το forum των vespa fans

Το καινούργιο ποδήλατο του Κώστα

Ο Κώστας Παπανικολάου κάνει εξαιρετική δουλειά εκτός από το τρίαθλο και το ποδήλατο, επίσης ασχολείται δυναμικά με φωτογραφία και βίντεο.

Επειδή μου άρεσε πολύ η τελευταία του δουλειά, σας την παρουσιάζω.

Θαύμασα εκτός τον χώρο του συνεργείου με τα εργαλεία σωστά τοποθετημένα, την όλη προεργασία του βίντεο (film όπως λέει ο ίδιος), με το manual νετάρισμα σωστά τοποθετημένο ώστε το μάτι να πέφτει εκεί που πρέπει μόνο, σωστή και άψογη μουσική επένδυση, η καλύτερη Triumph από το joe bar σε αφίσα και τέλος, πολύ καλή μίξη των σκηνών.

Αλιευμένο θέμα απο το crazy bike world