Στα Λαγκάδια και στην Ελάτη Αρκαδίας

Ο Σεπτέμβρης ante portas, το ίδιο και οι υποχρεώσεις.

Προλαβαίνουμε ακόμη να χαρούμε το καλοκαίρι με μια γρήγορη βόλτα για καφέ στην Αρκαδική Γη.

Αυτή τη φορά ξεκινήσαμε (αφού μας έστησε ο τρίτος φίλος της παρέας με το ktm 950) για τα Λαγκάδια, ένα όμορφο πετρόκτιστο χωριό λίγο μετά την Βυτίνα με κατεύθυνση Ανατολική.

Η υψηλή μας μωτ μας έφερε γρήγορα στην περιοχή του Μαινάλου.
Σε αυτό το υπέροχο κτίσμα που δεν είχε καν σκεπή, ο ήλιος και ο αέρας ήταν οι μόνιμοι επισκέπτες. Κάθεσαι να παραγγείλεις και εύχεσαι να μπορούσες να έμενες περισσότερο απο όσο σχεδιάζεις. Στην υπέροχη αυτή καφετέρια μας εξυπηρέτησε μια Γαλλίδα με ωραία ακσάντ (την προφορά εννοώ μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό) και το όνομα αυτή "άρωμα".

Τα Λαγκάδια έχουν μπει στο πνεύμα της εποχής εκμεταλλευόμενα τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο σύστημα του φωτισμού των δρόμων και του χωριού. Επίσης όλα χτίζονται και αναπαλαιώνονται από πέτρα, οπότε αυτό το χωριό φαίνεται ότι δεν θα σβηστεί από τον χάρτη των ημερήσιων εκδρομών μας εύκολα.

Η συνέχεια έχει επιστροφή προς Δημητσάνα όπου μετά από ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα μέσα στο χωριό μας ξεχρεώνει με το υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης.

Μετά από δω ξεκινάει ο δικός μας παιδότοπος, η χάραξη προς Στεμνίτσα και ειδικότερα προς Ελάτη, είναι η χαρά του παιδιού με τα κυβικά.

Μπροστά πάει το Ducati και πίσω εγώ.

Οταν φτάνουμε στην Ελάτη το ηλίθιο χαμόγελο μας, προδίδει την απόλαυση από την έγχυση ενδορφινης και άλλων περίεργων ουσιών που κατακλύζει τέτοιες στιγμές την σπονδυλική μας στήλη και τον εγκέφαλο. Τα πάντα είναι στο μυαλό μας, αλλά το στροφιλίκι είναι στην καρδιά μας ουάου.
Η Ελάτη αρχικά δεν σε προδιαθέτει για να μείνεις, εμείς όμως πήγαμε μιλημένοι.

Δεν θα μείνω όμως στην ακαταμάχητη θέα στην Ταβέρνα "καταφύγιο", αλλά στην απίστευτη, ναι στην απίστευτη τομάτα του. Ο ιδιοκτήτης έχει δικό του κήπο και τέτοιο άρωμα σε ντομάτα είχα κάτι δεκαετίες να γευτώ.

Χωρίς ίχνος υπερβολής πηγαίνετε σε αυτή την ταβέρνα μόνο για την ντομάτα του στην σαλάτα, τα κιλά μου και η ηλικία μου η εγγύηση.

Αυτή είναι η θέα στα 1232 μέτρα, πίνοντας μια μπύρα.

Η ζωή είναι ωραία και η Ελλάδα μοναδική.

Για τελείωμα περάσαμε μια γρήγορη διαδρομή από την κοιλάδα της Νεμέας με τον θησαυρό της να μας προκαλεί για μια επόμενη επίσκεψη.