Μένουμε Ελλάδα - Αμπλιανη

Ορεινό χωριό στον Δήμο Δομνίστας, η Αμπλιανη άγνωστο από πότε, φιλοξενούσε στην πλειονότητα τους, Αιτωλούς κτηνοτρόφους και είχαν σε τέτοια αγάπη αυτό τον τόπο, που τον θεωρούσαν τον μόνιμο τόπο κατοικίας τους. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για να μείνεις εδώ το χειμώνα.Σήμερα η Αμπλιανη δέχεται επισκέπτες το καλοκαίρι, ενώ τα τελευταία χρόνια και χάρη στον Δήμο, ο δρόμος ανοίγει ακόμη και τον χειμώνα.

Τα σε υψηλότερη θέση σπίτια φθάνουν τα 1450 μέτρα υψόμετρο, φυσικά η πλατεία είναι πολύ χαμηλότερα, έτσι χάνουμε από την Σαμαρίνα την πρωτιά.

Τα παλαιότερα χρόνια ο πληθυσμός ήταν ομοιογενής, η φυλετική καθαρότητα οφείλονταν στην αυστηρή τήρηση της ενδογαμίας. Απόφευγαν να παντρεύονται ξένους ή ξένες έτσι υπήρχε ένα αίσθημα υπεροχής έναντι των γειτονικών κραβαριτών.

Αυτό σχεδόν το βλέπεις ακόμη και σήμερα.

Στον τελευταίο εμφύλιο, οι κάτοικοι έχασαν τα πάντα. Αφού λεηλατήθηκαν από διάφορους οι περιουσίες τους, στο τέλος οι κυβερνητικοί ανατίναξαν τα λιθόκτιστα σπίτια για να μην γίνουν καταφύγιο ανταρτών. Ο παλαιότερος οικισμός βρίσκεται στην περιοχή "Αμπέλια", εκεί που μέχρι πριν 20 ακόμη χρόνια κατοικούνταν χειμώνα-καλοκαίρι από ένα ζευγάρι.
Τέλος Ιουλίου γιορτάζει και η προστάτιδα του χωριού Αγια - Παρασκευή, με τον ομώνυμο ναό στον κέντρο του χωριού. Η αρχιτεκτονική της βρίσκεται πίσω στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Το τέμπλο της χρονολογείται το 1801 και είναι όπως λέγεται, έργο Ηπειρωτών.

Σε αυτόν τον τόπο πέρασα μια βδομάδα, αποκομμένος από τηλεόραση και εφημερίδες.

Ευχάριστη διακοπή της ησυχίας προκάλεσε ένα μάλλον F16 σε δυναμική χαμηλή διέλευση, το οποίο ελίσσονταν, με τη χάρη πρίμας μπαλαρίνας, ανάμεσα στις κορφές του όρους Οξιά Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για να προλάβω να το φωτογραφίσω

Το Πρωί συνήθως είχε φωτογράφιση, αφού τελείωνε η πρωινή φωτογράφιση, οπωσδήποτε στην πλατεία για μπακλαβά αληθινά σπιτικό και καφέ, το μεσημέρι πίτες σαλάτες και βαθυκόκκινο μοσχοστάφυλο, το απόγευμα με το ζεστό χρώμα του ουρανού έβγαινα για τις απογευματινές μου λήψεις , ενώ το βράδυ πια κουρασμένος στην πλατεία, το κρέας παντρεύονταν τέλεια με την παγωμένη μπύρα.