ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΠΑΕΙ

Πάει λίγος καιρός που ξεπρόβαλε μπροστά μας μια νέα εποχή, μια δύσκολη συγκυρία καταστάσεων  που κανένας δεν της ζήτησε να ‘ρθεί.

Το να καβαλάς την μηχανή και να χάνεσαι για 3 μέρες δεν είναι φυγή από τα προβλήματα, είναι λύση ανάγκης, τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι γέμισμα μπαταρίας, είναι άδειασμα του μυαλού και όλα αυτά μαζί.

Οι τελευταίες ξάστερες και ζεστές νύχτες, μου έχουν ανοίξει την όρεξη για ποτάκι και μεζεδάκι  νυχτερινό, έτσι κάποια νύχτα κάπως αργά από ώρα, έπεσα ξερός και ονειρεύτηκα ότι έφυγα για λίγες μέρες μόνος…..μμμμμ , όχι μόνος δεν αξίζει, άλλωστε πώς να αρνηθείς την συμμετοχή σε ορεινές διαδρομές σε μια παρέα που μετράει 20 ταξιδιωτικά και λασπερά χρόνια, αρμονικής συμβίωσης. 

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΑ ΜΠΑΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ

Λόγος για το ταξίδι δεν χρειάζεται, απλά το έχουμε ανάγκη.

Τα όνειρα φυσικά δεν ξέρουν από οικονομικά, έτσι απλά λύθηκε εύκολα με την διαμονή να γίνεται στη Βραΐλα Φωκίδας, στο φιλόξενο σπίτι του Σπύρου.  Η αναπλήρωση σε υδατάνθρακες και πρωτεΐνες θα λυνόταν με ένα μαγικό ονειρικό τρόπο, μακαρονάδα σπιτική και ταβερνάκια στη γύρω περιοχή.

Η ομάδα όμως δεν ήταν σε πλήρη σύνθεση, κατέβηκαν οι Δημήτρης από Αλμυρό, Στρατής από Τρίκαλα και Φάνης από Πτολεμαΐδα, ωστόσο καταγράφηκαν ηχηρές απουσίες από αιτίες μη εξακριβωμένες, ίσως μου έπεσε βαρύ το τζατζίκι και το όνειρο θέλησε να γίνει εφιάλτης, δεν ξέρω.

Δεδομένου ότι δεν υπήρχε περίπτωση στο όνειρό μου να απασχολούμαι με διαδρομές, χάραξη κλπ, θα έδινα το έργο στον Σπύρο με το 450άρι CRF του να μας οδηγεί.

Εκτός από ένα ακόμη Honda 250άρι του Αντώνη και ένα Aprillia 650άρι του Γιάννη από τις Αχαρνές οι υπόλοιποι στοιβάχτηκαν στο όνειρο με ΚΤΜ.

Ουπς, να΄σου πετιέται και το βρετανικό κατσίκι, ένα RANGE ROVER λασπωμένο και άνετο με Αλέξη και δύο Γιώργηδες από τα χλιδάτα δερμάτινα σαλόνια του να μας ακολουθούν. Όσο και να μην ασχολείσαι με αυτοκίνητα, εδώ μιλάμε για RANGE ROVER και βουνό. Όταν έχουν όρεξη οι Βρετανοί ξέρουν να κατασκευάζουν μεταλλικά όνειρα, όταν δεν έχουν όρεξη φτιάχνουν μπύρα και μάλιστα χλιαρή. 

Στους παραπόταμους που χύνονται στον Μόρνο, το Range πήγαινε τόσο χαλαρά στις κοίτες των ποταμών, που αν κάποιος δεν έχει δει αυτό το θέαμα δύσκολα θα τα πιστέψει, κι ας φόραγε τα 50-50, BF GOODRICH All Terrain.

Τι σου’ναι τα όνειρα όλοι οι καλοί  χωράνε.

 Οι συνδυασμοί ελαστικών δίνουν και παίρνουν . Προσωπικά είχα τα πανάκριβα KAROO, άλλος Pirelli MT21 μπρος πίσω, ενώ κάποιοι ΜΤ21 εμπρός και πίσω DUNLOP 908 RALLY RAID.

Από εργαλεία και ανταλλακτικά όλοι κουβαλάγαμε και φυσικά δεν χρειαστήκαμε τίποτα.

Ετσι είναι πια τα ΚΤΜ.

 Εσείς αν πρόκειται να ταξιδέψετε μια αλουμινοκουβέρτα , fast για το λάστιχο, πολυσουγιά και φαρμακείο γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Φυσικά στο όνειρο το στάδιο REM δεν χωράει και επισκευές, οπότε συγκεντρωνόμαστε μόνο στο οδηγικό μέρος και μάλιστα πρέπει να βιαστούμε λίγο.

Ο Δρόμος για την επιστροφή σύντομος μέσω Παρνασσού και μετά όλα μια ευθεία.

 Τι γλυκά που δούλευε το δικύλινδρο μοτεράκι μου, γουργουρίζει τόσο γλυκά που φοβάμαι μην με πάρει ο ύπνος πάνω του.

Πρωί Δευτέρας και ίσα που ακούγεται το ξυπνητήρι, άει στο καλό, όνειρο ήτανε, κρίμα, μακάρι να είχα πάει ταξίδι. ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΠΑΕΙ…..ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΜΗΧΑΝΗ ΕΙΝΑΙ ΛΑΣΠΩΜΕΝΗ…..