Χειμερινή ώρα

Κερδίστε ύπνο γυρίζοντας μία ώρα πίσω τα ρολόγια σας.

Στ. Παπαρδέλας Φωτογράφος

Ο κ. Στυλιανός Παπαρδέλας έκανε ότι φοβηθήκαμε να κάνουμε οι περισσότεροι.

Την πρώτη του DSLR την πήρε μόλις το 2006. Διδάχτηκε από πολλούς με σκοπό να γίνει καλύτερος και τελικά αγάπησε την Ταξιδιωτική και την Φωτογραφία Τοπίου (Street and Travel Photography). 

Με "όχημα" την φωτογραφία και "καύσιμα" την ανάγκη να μάθει τον άλλο κόσμο που βρίσκεται εκεί έξω, ταξιδεύει στον πλανήτη μας. Δουλειές του φυσικά καταλήγουν και σε πρακτορεία.

Όπως λέει και ο ίδιος "Προτιμώ να περπατώ ελεύθερος σε βρώμικους δρόμους, παρά να σκλαβωθώ στη καθαρή κοινωνία" 

Ζηλεύει κανείς ?

ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ

Σήμερα 21 Οκτώβρη διοργανώθηκε από την ΦΙΛΠΑ, στη κεντρική πλατεία Χαλανδρίου το 9ο concours d elegance,δηλαδή καλλιστεία κλασσικών οχημάτων   

 Μεγάλος νικητής στην Κλάση Β Εξωτικά κουπέ, Exotic Coupes, η αλησμόνητη VOLVO P1800.
Οι παλαιότεροι θα την θυμάστε από το Α/Μ σήριαλ "Ο ΑΓΙΟΣ" με τον Roger Moore στο ρόλο του Simon Templar.  

 Ακόμη μια εταιρία από το θρυλικό BIRMINGHAM.
Η NEW IMPERIAL κατασκεύασε την πρώτης (αποτυχημένη) μοτοσυκλέτα το 1901.

Ferrari, MG, SHELBY GT500, BMW, JAGUAR, FIAT, MORRIS, CITROEN, LANCIA και πολλά ακόμη διαμάντια της Ευρωπαϊκής Μοτο-Αυτοκινητο Βιομηχανίας, παρέλασαν σήμερα από το Χαλάνδρι .

Μαύρος Γάτος Ασπρος Γάτος

Ψηλά στην ορεινή Φωκίδα κάπου μεταξύ ουρανού και Γης δηλαδή, υπάρχει χωριουδάκι μικρό, στα παλιά εδάφη των ¨Δωριέων¨,  κοντά στο Λιδωρίκι.  Μικρό και φιλόξενο. Το μόνο μεγάλο εδώ είναι η εκκλησία του χωριού και κάτι ακόμη μεγαλύτερο η αγάπη των κατοίκων του για τον τόπο τους. Εξάλλου η φιλοξενία των κατοίκων δεν τέθηκε υπό αμφισβήτηση ούτε για μια στιγμή.

Κατεβαίνοντας από τα Βόρεια ένα βροχερό απόγευμα μας βρήκε ποστιασμένους καμιά 15αριά αναβάτες, μέσα στο καφενεδάκι του χωριού, ενώ έξω ρίχνει συνεχώς κεραυνούς και αστραπές με τέτοια συχνότητα που δεν έχεις όρεξη να πας πουθενά. Με τους παππούδες του χωριού να σε κάνουν να νιώθεις και πάλι μικρός, γιατί απλά δεν σε ρωτάνε τίποτα, ξέρουν πολλά και σε συμβουλεύουν για ακόμη περισσότερα περάσαμε πολλές ώρες, μέχρι να κοπάσει ο χαλασμός.

Η Απογευματινή σιέστα σημαδεύεται από την είσοδο του Ηλία του Καταβρέχα. ο κυρ-Μηνάς με την ατσαλάκωτη τραγιάσκα μου αποκαλύπτει ότι το «καταβρέχα» του το κολλήσανε επειδή «βρέχει» τα παπούτσια του.

-          Που σε ρε παππού (ο 70χρονος Μηνάς στον 80χρονο Ηλία)

-          Αι ρε σαχλαμάρα ……Μαρία ένα κατρούτσο,……..(μετά γυρνάει προς τα μας)  από πού είσαστε ρε παιδιά ?

Μετά από ατέλειωτη κουβέντα μου έμεινε το : εξάπαντος θα κατεβώ Αθήνα και θα πάρω ένα τέτοιο, δείχνοντας το πορτοκαλί μου τζέρσευ, ο κυρ-Μηνάς θαμπώθηκε φαίνεται με τα πολύχρωμα μπιχλιμπίδια μου, σαν τους Ιθαγενείς του Κολόμβου, ή με δούλευε ψιλό γαζί.

-          Άστη ‘να την Αθήνα μωρέ, εκεί τα περιστέρια άρχισαν να ταϊζουν τους ανθρώπους, ρε καλόπαιδα χωριά δεν έχετε να πάτε να μείνετε ?.

Τι να του πεις τώρα του Ηλία του Καταβρέχα, ότι βιαστήκαμε να αστικοποιηθούμε ? φταίμε εμείς για τα θαμπωμένα πλούτη ? . Γιατί θα πρέπει  μετά το δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο να βγάλουμε και διαβατήριο, αυτό το τελευταίο δεν μας το ‘χε πει κανείς. Μια γουλιά κρασί ακόμη και ο θυμός παρασύρεται στο λάρυγγα.

Καλά το κρύο, οι λάσπες και τ’ αγιάζι δεν σας νοιάζει, κοιμόσαστε στο χώμα, γυρνάτε στα δάση νύχτα, δεν τρομάζετε ???

-           Όχι είμαστε παντρεμένοι, τι να φοβηθούμε …. απάντησε ο Σωκράτης.

Ακόμη γελάνε οι παππούδες και η κυρά Μαρία που όλη την ώρα κάτι έψηνε γελάει τόσο δυνατά που ακούγεται σε όλο το μαγαζί.

Στο μεταξύ τα τραπέζια έχουν γεμίσει τραχανά, ψωμί και κρασί, για τους πολύχρωμους εισβολείς, ζυγούρι μεζέ και άφθονο κρασί για τους ντόπιους. Μόνο στο κρασί ταιριάξαμε.

Για πολλοστή φορά εκείνη τη μέρα το ψηλό κεντρικό στάντ του 640 βουλιάζει στη λάσπη και προσφέρει θέαμα στην ομήγυρη, όταν η βαρύτητα έπαιξε τον ρόλο της. Οι παππούδες πρώτοι και καλύτεροι πεταχτήκανε απάνω να βοηθήσουν, εμείς τραβάγαμε φωτό το πεσμένο 640 και δαγκωνόμαστε για να μην γελάσουμε. Σοβαρότης μηδέν.

Άλλος παππούς που όλοι την ώρα έμενε βουβός, τώρα που ο Σωτήρης επεδείκνυε το gps του, σηκώθηκε το χάζευε και ζήτησε να το αγγίξει. Οι κόγχες των ματιών γουρλωμένες δεν χόρταιναν να το χαζεύουν. Κι εκεί που νομίζεις ότι είσαι μάγκας, σου πετάει την ατάκα σχετικά με την επιστροφή από το μέτωπο του 40, και πόσο καλύτερα θα ήταν άμα είχαν τέτοια μηχανήματα τότε. Αυτοί όμως τα κατάφεραν χωρίς gps, χωρίς φαγητό, χωρίς τίποτα σε μια φρέσκο-κατακτημένη χώρα, που σύντομα θα μέτραγε μεγάλες πληγές από τον κατακτητή που ζούσε πάντα με την κλασσική μουσική.  Σα να δωσε άφεση αμαρτιών στο τέλος γέλασε,  το ακούμπησε στο τραπέζι και γύρισε στη θέση του. Το κρασάκι του είχε πιο ενδιαφέρον από τούτο εδώ το μαραφέτι.   

Όλη την ώρα η τηλεόραση παραμένει κλειστή, κανείς δεν ζητάει να ανοίξει.

Οι αναχωρητές που έχουν απαρνηθεί τα υλικά αγαθά είναι πιο ευτυχισμένοι, εξάλλου όσα πιο πολλά θες τόσο πιο φτωχός γίνεσαι.  Όλα είναι στο μυαλό, τίποτα πραγματικά δεν έχουμε ανάγκη, μόνο την υγειά μας και τα μυαλά μας.

Παππούδες στην υγειά σας, ακόμη μας διδάσκετε.

Το βράδυ η καταιγίδα κόπασε, όπως κάθε καταιγίδα στο τέλος αποχωρεί και παραδίδει στον Αυγερινό ένα ξάστερο ουρανό για να βασιλέψει ο Ήλιος και το φως .

Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και γεγονότα, εντελώς τυχαία και συμπτωματική

O Macro της κρίσης

Αν δεν κουβαλάτε φακό macro ή δεν θέλετε να σκάστε ένα σκασμό λεφτά για να αποκτήσετε έναν τέτοιο φακό, τότε υπάρχει λύση για να μην ξοδευτείτε.
Χρησιμοποιούμε ένα οποιοδήποτε δεύτερο φακό έχουμε.
Τον γυρνάμε με την πίσω επιφάνεια του, εκεί δηλαδή που θα εφάπτονταν το σώμα της μηχανής, βρίσκουμε την λεπίδα που κινεί το διάφραγμα και τοποθετούμε ένα χαρτάκι ίσα που να το κρατάει ανοικτό.
Στη συνέχεια κολλάμε μούρη με μούρη τους δύο φακούς.
Τους δυο ενωμένους φακούς τους κρατάμε με το χέρι και η εστίαση γίνεται χειροκίνητα.
Αυτό ήταν, καλούς πειραματισμούς.

Ιδέα της πατέντας και μοντέλο της φώτο : Αλέξης Π.

MARTYN ASHTON

O Ashton Martyn καβαλάει ενα πανάκριβο ανθακονημάτινο PINARELLO και παίζει με την βαρύτητα και τα νεύρα μας.
Μην πείτε στον κόπο να δοκιμάσετε, χαμένος χρόνος.
   

ASIA RIDE 2012

At the end of our trip, in Malakasa tolls station, we met two voyagers from Israel.

Israeli motorbikers with BMW GS spent two months in Asia,

Enjoy them to kobi’s site.

Η έκπληξη της ημέρας.

 Στον σταθμό διοδίων της Μαλακάσας, εμφανίστηκαν δύο Ισραηλινοί με δύο βαρυφορτωμένα BMW GS. Οι τύποι εδώ και δύο μήνες με αφετηρία το Ισραήλ και αφού ταξιδέψανε σε ένα μεγάλο κομμάτι της Ασίας, τώρα είναι στην επιστροφή τους μέσω Λαυρίου.

ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΠΑΕΙ

Πάει λίγος καιρός που ξεπρόβαλε μπροστά μας μια νέα εποχή, μια δύσκολη συγκυρία καταστάσεων  που κανένας δεν της ζήτησε να ‘ρθεί.

Το να καβαλάς την μηχανή και να χάνεσαι για 3 μέρες δεν είναι φυγή από τα προβλήματα, είναι λύση ανάγκης, τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι γέμισμα μπαταρίας, είναι άδειασμα του μυαλού και όλα αυτά μαζί.

Οι τελευταίες ξάστερες και ζεστές νύχτες, μου έχουν ανοίξει την όρεξη για ποτάκι και μεζεδάκι  νυχτερινό, έτσι κάποια νύχτα κάπως αργά από ώρα, έπεσα ξερός και ονειρεύτηκα ότι έφυγα για λίγες μέρες μόνος…..μμμμμ , όχι μόνος δεν αξίζει, άλλωστε πώς να αρνηθείς την συμμετοχή σε ορεινές διαδρομές σε μια παρέα που μετράει 20 ταξιδιωτικά και λασπερά χρόνια, αρμονικής συμβίωσης. 

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΑ ΜΠΑΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ

Λόγος για το ταξίδι δεν χρειάζεται, απλά το έχουμε ανάγκη.

Τα όνειρα φυσικά δεν ξέρουν από οικονομικά, έτσι απλά λύθηκε εύκολα με την διαμονή να γίνεται στη Βραΐλα Φωκίδας, στο φιλόξενο σπίτι του Σπύρου.  Η αναπλήρωση σε υδατάνθρακες και πρωτεΐνες θα λυνόταν με ένα μαγικό ονειρικό τρόπο, μακαρονάδα σπιτική και ταβερνάκια στη γύρω περιοχή.

Η ομάδα όμως δεν ήταν σε πλήρη σύνθεση, κατέβηκαν οι Δημήτρης από Αλμυρό, Στρατής από Τρίκαλα και Φάνης από Πτολεμαΐδα, ωστόσο καταγράφηκαν ηχηρές απουσίες από αιτίες μη εξακριβωμένες, ίσως μου έπεσε βαρύ το τζατζίκι και το όνειρο θέλησε να γίνει εφιάλτης, δεν ξέρω.

Δεδομένου ότι δεν υπήρχε περίπτωση στο όνειρό μου να απασχολούμαι με διαδρομές, χάραξη κλπ, θα έδινα το έργο στον Σπύρο με το 450άρι CRF του να μας οδηγεί.

Εκτός από ένα ακόμη Honda 250άρι του Αντώνη και ένα Aprillia 650άρι του Γιάννη από τις Αχαρνές οι υπόλοιποι στοιβάχτηκαν στο όνειρο με ΚΤΜ.

Ουπς, να΄σου πετιέται και το βρετανικό κατσίκι, ένα RANGE ROVER λασπωμένο και άνετο με Αλέξη και δύο Γιώργηδες από τα χλιδάτα δερμάτινα σαλόνια του να μας ακολουθούν. Όσο και να μην ασχολείσαι με αυτοκίνητα, εδώ μιλάμε για RANGE ROVER και βουνό. Όταν έχουν όρεξη οι Βρετανοί ξέρουν να κατασκευάζουν μεταλλικά όνειρα, όταν δεν έχουν όρεξη φτιάχνουν μπύρα και μάλιστα χλιαρή. 

Στους παραπόταμους που χύνονται στον Μόρνο, το Range πήγαινε τόσο χαλαρά στις κοίτες των ποταμών, που αν κάποιος δεν έχει δει αυτό το θέαμα δύσκολα θα τα πιστέψει, κι ας φόραγε τα 50-50, BF GOODRICH All Terrain.

Τι σου’ναι τα όνειρα όλοι οι καλοί  χωράνε.

 Οι συνδυασμοί ελαστικών δίνουν και παίρνουν . Προσωπικά είχα τα πανάκριβα KAROO, άλλος Pirelli MT21 μπρος πίσω, ενώ κάποιοι ΜΤ21 εμπρός και πίσω DUNLOP 908 RALLY RAID.

Από εργαλεία και ανταλλακτικά όλοι κουβαλάγαμε και φυσικά δεν χρειαστήκαμε τίποτα.

Ετσι είναι πια τα ΚΤΜ.

 Εσείς αν πρόκειται να ταξιδέψετε μια αλουμινοκουβέρτα , fast για το λάστιχο, πολυσουγιά και φαρμακείο γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Φυσικά στο όνειρο το στάδιο REM δεν χωράει και επισκευές, οπότε συγκεντρωνόμαστε μόνο στο οδηγικό μέρος και μάλιστα πρέπει να βιαστούμε λίγο.

Ο Δρόμος για την επιστροφή σύντομος μέσω Παρνασσού και μετά όλα μια ευθεία.

 Τι γλυκά που δούλευε το δικύλινδρο μοτεράκι μου, γουργουρίζει τόσο γλυκά που φοβάμαι μην με πάρει ο ύπνος πάνω του.

Πρωί Δευτέρας και ίσα που ακούγεται το ξυπνητήρι, άει στο καλό, όνειρο ήτανε, κρίμα, μακάρι να είχα πάει ταξίδι. ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΠΑΕΙ…..ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΜΗΧΑΝΗ ΕΙΝΑΙ ΛΑΣΠΩΜΕΝΗ…..