St. Domingo de la Calzada – Belorado
Πριν το ξημέρωμα βλέπεις δυο ειδών ανθρώπους, τους γλεντζέδες που επιστρέφουν σπίτια τους και κάτι ταλαίπωρα ανθρωπάκια με τα σακίδια στον ώμο με φωτισμένα χαμόγελα να γλιστράνε στο σκοτάδι. Μαζεμένοι από όλες τις μεριές της Γης, εδώ είμαστε.
Αχάραγα, γεμάτοι κέφι τραβάμε προς τα κει που πέφτει ο Ηλιός. Κρύο και αέρας παντού. Τουλάχιστον δεν βρέχει. Όταν συναντάμε χωριά , συνήθως αυτά φιλοξενούν graffiti .
Μάλλον οι κάτοικοι ευελπιστούν ότι θα τραβήξουν τα βλέμματά. Έτσι και στην Granon που μόλις μπήκα, από μακριά φαίνεται η μεγάλη τοιχογραφία, η οποία φωτογραφίζεται από όλους και ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο.
Σε όλο το ταξίδι μου, τα περισσότερα από τις τοιχογραφίες τα είχα δει ήδη στις αναζητήσεις μου για πληροφορίες. Στο κέντρο του χωριού, μπαίνω στο φούρνο και ρωτάω για ψωμί ολικής. Είχε τουλάχιστον ωραίο χαμόγελο άρνησης η φουρνάρισσα.
Στα σύνορα La Riocha και Castilla y Leon υπάρχει μεγάλη ταμπέλα. Η Καστίλη και Λεόν είναι αυτόνομη κοινότητα. Η Καστίλη δίνει τα Καστιλιάνικα (castellano) ως επίσημη γλώσα στην Ισπανία.
Ακολουθούν Redecilla del Camino ,
Viloria de Rioja,
Villamayor del Rio και νωρίς το μεσημέρι φτάνω στο Belorado και στο Albergue Cuatro Cantones περιμένουμε σε σειρά να ανοίξει. Τελευταίο καιρό όλο το φέρνει η τύχη να συναντάω παρέα τριών Πορτογάλων , οι οποίοι αν και φαίνονται αθλητές, πολύ πιο γρήγοροι από εμένα, τελικά όλο μαζί συνταξιδεύουμε.
Και σε αυτή την πόλη κυριαρχούν οι τοιχογραφίες. Μόλις τακτοποιηθώ ανεβαίνω στο εστιατόριο και απολαμβάνω μια απίστευτή μερίδα χοιρινού. Τα κόκαλα ξεκολλάνε από το κρέας με την σκέψη. Η σάλτσα αρκετή και βουτάω τα ψαχνά μέσα της.
Αμφιβάλω αν έβγαλα το λίπος από το κρέας. Απόγευμα βόλτα στη πόλη, η οποία αν δεν πέρναγε η διαδρομή από εδώ , μάλλον θα είχε ερημωθεί. Σε ένα καφενείο πίνω το καφεδάκι μου και παρατηρώ τους θαμώνες να περιεργάζονται τα κινητά τους. Δεν μιλάνε μεταξύ τους. Αυτά τα μοναδικά εργαλεία κατάντησαν οι φυλακές μας.
Επιστροφή στο Albergue, τουλάχιστον εκεί δεν παίζουμε με τα κινητά και μιλάμε μεταξύ μας. Στο βραδινό δείπνο δεν πρόλαβα να πιάσω θέση στην τραπεζαρία και μαζί με αλλους τέσσερις αργοπορημένους μας στρώνουν σε ένα γραφείο. Η παρέα των Κορεατών με κάλεσε να καθίσω μαζί τους αλλά ήταν αργά. Η σερβιτόρα μου είπε να την ακολουθήσω. Επειδή μας βάλανε χώρια να φάμε η διεύθυνση του ξενώνα μας χάρισε ένα μπουκάλι κρασί κόκκινο επιπλέον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου