Tardajos - Castrojeriz
Δεν έχει ξημερώσει ακόμη και τρώω την Avena μου (νιφάδες βρόμης ) με γάλα. Έξω βρέχει συνεχώς. Σύντομα αφήνω πίσω μου το Albergue La Casa de Beli και το Tardajos να κοιμούνται. Μέσα στη νύχτα δεν είμαστε πολλοί, εγώ κι ένας άλλος ακόμη. Φίλος κι αυτός.
Γνέφουμε ο ένας στον άλλον και πάμε. Έξω βρέχει συνέχεια και έχω καλυφθεί με το πόντσο μου. Ευτυχώς στο επόμενο χωριό, το Rabe, αν και νύχτα ακόμη, βρίσκω καφέ ανοιχτό. Εδώ ξεκινάει η Meseta , το μεγαλύτερο οροπέδιο της Ισπανίας . Εδώ είσαι απροστάτευτος από τα στοιχεία της φύσης. Κάπου 700 μέτρα υψόμετρο, θεωρητικά ξεκινάει από Burgos και σε πάει μέχρι το Rabanal del Camino κάπου 200 χιλιόμετρα μετά.
Στην πραγματικότητα την είσοδο στο τεράστιο plateau δεν την καταλαβαίνεις στο Burgos αλλά μετά το Tardajos, στα γυμνά τοπία πηγαίνοντας για Hornillos del Camino.
Απέραντα χωράφια με σιτάρι. Πολλές ανεμογεννήτριες και άνθρωπος ούτε για δείγμα. Από εδώ ξεκινάει μια μάχη με την λάσπη.
Τόση πηχτή που αν διανοηθείς να αυξήσεις τον ρυθμό σου περισσότερο από όσο πρέπει, η λάσπη σου κρατάει το παπούτσι σου πίσω. Βάζεις δύναμη αλλά και ισορροπία γιατί γλιστράει.
SIN MESETA NO HAY CAMINO (Χωρίς MESETA δεν υπάρχει CAMINO).
Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν στα τρία στάδια του El Camino . ΣΩΜΑ. Saint Jean Pied de
Port - Burgos, προσαρμογή σε πολύωρη κούραση,
φουσκάλες & πόνος.
ΜΥΑΛΟ. Burgos –
Galicia, (Meseta) μονοτονία
τοπίου ισον δοκιμασία μυαλού. Διανοητική πρόκληση και,
ΨΥΧΗ. Galicia – Santiago. Απολαμβάνεις τοπίο, εδώ έρχεται η λύτρωση.
Τώρα θεωρητικά λοιπόν μπαίνω στο δεύτερο στάδιο, ίδωμεν.
Hornillos del camino και Hontanas, ονόματα χωριών – οάσεων, στην μέση του πουθενά. Υπέροχα χωριά. Εδώ οι στάσεις είναι μεγαλύτερες από το συνηθισμένο.
Επόμενη στάση στα ερείπια του Μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, μια δωρεά που συνοδεύεται από καφέ φίλτρο. Το Μοναστήρι τα χρόνια τα παλιά δούλευε σαν νοσοκομείο για δερματικές παθήσεις.
Εδώ σταματάει η λάσπη. Από δω φαίνεται η Castrojeriz. Πάω λίγο βιαστικά για να γλυτώσω την βροχή.
Στο Albergue La Cien Leguas , η κουζίνα κλείνει σε λίγο για μεσημεριανό διάλειμμα, οπότε λασπωμένος όπως είμαι κατεβάζω ένα μπουτάκι κοτόπουλου με συνοπτικές διαδικασίες και ακολουθούν μετά τα τυπικά, μπάνιο και πλύσιμο ρούχων. Ο καιρός βροχερός και παίρνω σειρά για το στεγνωτήριο. Κανείς δεν κλέβει σειρά, έτσι παρατάω τα βρεγμένα ρούχα στην αναμονή για στέγνωμα και γνωρίζω την καστροπολιτεία της Castrojeriz. Πέφτοντας ο ήλιος έχω ρούχα στεγνά και κάθομαι με τους γνωστούς αγνώστους μαζί για δείπνο. Μέχρι σήμερα δεν μου έχει τύχει, τίποτα το αρνητικό. Κανείς δεν καπνίζει, όλοι είναι ήσυχοι και μιλάμε για την διαδρομή . Δέκατη πέμπτη ημέρα χωρίς τηλεόραση, τι ευτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου