Santovenia de Oca - BURGOS
Νύχτα ακόμη έξω και χώρος για λήψη πρωινού δεν υπάρχει. Έτσι από χθες η Το απόγευμα παραγγέλνω σπέσιαλ σάντουιτς με μπόλικα πράγματα μέσα. Έξω υπάρχουν δυο πράγματα, σκοτάδι και μαύρα σύννεφα από πάνω μου.
Στο βάθος φαίνεται το Ages που θέλω να πάω. Πριν βγω από την εξώπορτα με πλησιάζουν οι δύο Κινέζες και με ρωτούν αν μπορούν να έρθουν μαζί μου. Τις ρωτάω για την παρέα τους και μου απαντάνε ότι θα μείνουν εδώ . μάλλον η κούραση η κάποια ασθένεια , δεν του επιτρέπεται να συνεχίσουν. Τις δέχομαι μαζί μου. Οι καναδοί συνέχισαν να κοιμούνται . Από τα προκαθορισμένα σημάδια βγαίνω από το χωριά και αντί να πάω προς Ages βλέπω τα σημάδια να με τραβάνε αριστερότερα. Ανησυχώ λίγο αλλά αφού βλέπω σημάδια συνεχίζω. Σύντομα τα σημάδια με πάνε δίπλα από τον δρόμο Ν-120. Ο Χάρτης μου της Camino Guide δεν το περιλαμβάνει αυτό το κομμάτι. Πρόκειται για νέα σχεδίαση. Φαίνεται νέα διαδρομή γιατί τα σήματα είναι πολύ φρέσκα . ρωτάω τις κινέζες που έχουν δεύτερη φύση το κινητό τους, εάν συμφωνούν, και μου λένε σωστά πάμε. Συνεχίζουμε τρείς σακιδιοφόροι προσκυνητές να ακολουθούμε το Ν-120. Με το φεύγει το σκοτάδι και ξημερώνει, δεν φοβούνται πλέον και μου κάνουν σήμα ότι θα επιταχύνουν τον δικό τους ρυθμό, εννοείται ότι συμφωνώ. Εννοείται ότι προτιμάω να είμαι μονός μου. Το σκοτάδι χάθηκε, πύκνωσαν όμως τα σύννεφα και άρχισε να βρέχει. Έξω από το χωριό Zalduendo δεν υπάρχει καφέ ανοιχτό ούτε για δείγμα, συνεχίζω. Βλέπω το ξημέρωμα τις ταμπέλες για Atapuerca αλλά η επίσκεψη είναι μόνο για φοιτητές αρχαιολογίας. Έτσι κι αλλιώς τα ευρήματα θα τα δω στο Burgos στο museum evoluziona Humana.
Παρακάτω είναι το Ibeas de Juarros με θεματικές τοιχογραφίες από τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής. Ωραίο χωριουδάκι, μοιάζει με τον Αλίαρτο. Ότι επιχείρηση υπάρχει είναι πάνω στον δρόμο. Και να σου ξαφνικά οι κινέζες και πάλι έχουν χαθεί , ζητάνε πληροφορίες για Burgos και οι ντόπιοι τους λένε να πάρουν το λεωφορείο . Τις βλέπω να ρωτάνε και να ξαναρωτάνε για το Burgos. Πλησιάζω και ρωτάω … Castanares ? … και απλά μου λένε , καλά πας, ευθεία είναι , τράβα. Οι κινέζες γελάνε κα με ρωτάνε μα πως … Τους λέω ότι ρωτάμε πάντα για τα επόμενο χωριό , γιατί το burgos με την αντίληψη των ντόπιων μόνο με λεωφορείο πάνε. Με ακολουθούν και πάλι για λίγο και στις απέραντες ευθείες πλάι στον Ν-120 επιταχύνουν και λίγο πριν βγουν από το οπτικό μου πεδίο τις βλέπω στρίβουν αριστερά για το σύγχρονο χωριό Los Tomillares. Είμαι πάνω στον Ν-120 δίπλα σε μια μεγάλη στρατιωτική βάση , διπλά μου περνάνε δυο στρατιωτικοί που κάνουν τζόκινγκ. Τους ρωτάω για Castanares ?, και μου απαντούν , τράβα ευθεία. Τους ξαναρωτάω , θα φτάσω Burgos ?. Ναι, όλο ευθεία. Όποτε στιγμιαία είμαι σε δίλημμα. Να πάω όλο ευθεία από τον Ν-120, ή να στρίψω κι εγώ όπως μου λένε τα σήματα για Los Tomillares ? Το στρατόπεδο τελειώνει και θα πάω ευθεία η θα στρίψω στις ταμπέλες ? (Όταν επέστρεψα Ελλάδα είδα ότι οι Στρατιωτικοί έβγαιναν σωστοί, όντως ο Ν-120 διαθέτει παράπλευρο πεζοδρόμιο ασφαλισμένο από τα αυτοκίνητα που οδηγεί στο κέντρο του Burgos). Στην στιγμή στρίβω αριστερά για Los Tomillares. Αν εξαιρέσεις τις Κινέζες που φοβούνται και χάνονται, δεν έχω δει κανέναν άλλο περιπατητή σήμερα. Πολύ καλή ρυμοτομία και σύγχρονες μονοκατοικίες, αλλά και πάλι ούτε ένα καφέ στον ορίζοντα. Χωράφια μικρά και περιποιημένα και τα επόμενα χωριά priorato και arlanzon είναι κολλητά, τόσο που δεν καταλαβαίνεις που τελειώνει το ένα και αρχίζει το άλλο. Εδώ συναντάω τις Κινέζες που έχουν αράξει σε μια εκκλησία και τσιμπολογάνε. Με καλούνε να φάω, τους λέω ότι ψάχνω για καφέ και συνεχίζω. Σε μια διασταύρωση που βλέπω για τελευταία φορά ταμπέλα του Camino , υπάρχει διασταύρωση χωρίς ταμπέλα. Πάω αριστερά και πέφτω πάνω στο ποτάμι Rio Arlanzon. Θεωρητικά το περνάω δεν είναι βαθύ, αποκλείω όμως ότι είναι από εδώ η διαδρομή. Δεν γίνεται να μας περνάνε από ποτάμια. Ξαναγυρνάω πίσω στο τελευταίο σήμα. Αριστερά ή Δεξιά ? Αριστερά πήγα και υπάρχει χάος, οπότε δεξιά, αλλά εκεί καταλήγει σε τεράστιο εργοτάξιο των δρόμων με φορτηγά και μπουλντόζες. ??? (Όταν επέστρεψα Ελλάδα είδα ότι η δεξιά διασταύρωση , παρόλο το εργοτάξια θα με έβγαζε στο Burgos). Ξαναγυρνάω πίσω. Με τον χάρτη μου δεν βγάζω άκρη. Ανοίγω GPS. Ξεκινάω με πορεία το Burgos με την βοήθεια της δορυφορικής λήψης. Ο Δορυφόρος μου βρίσκει γέφυρα να περάσω το ποτάμι και με οδηγεί μέσα από το χωριό Gardenajimeno. Όχι μόνο περιπατητές αλλά δεν βλέπω ούτε ντόπιους και φυσικά ούτε καφέ. Τι στο καλό , στην ζώνη του Λυκόφωτος μπήκα ? Πιο πολύ με κούρασε ότι δεν βλέπω κανένα και στηρίζομαι σε μηχανήματα για να βρω τον δρόμο μου. Υπάρχουν πολλοί λεωφόροι που απλά είναι αδύνατον να τις διασχίσεις κάθετα με τα πόδια. Με την δορυφορική κάλυψη αυτά είναι εύκολα. Σύντομα με βγάζει από το χωριό σε ένα απλά τέλειο και πανέμορφο δρόμο, τον SV-800 και BU-800, ο οποίος βγάζει στο Burgos. Απλά είναι μακριά ακόμη. Αυτός λοιπόν ο δρόμος χώρια την άσφαλτο , η χάραξη του είναι διπλά σε πάρκα και κήπους, και το ακόμη καλύτερο έχει με κόκκινο ταρτάν επιφάνεια για ποδηλάτες και πεζοπόρους !!! Δυσκολεύομαι να βρω δρόμο αντίστοιχο στην χώρα μου. Πλησιάζοντας στην μεγάλη πόλη συναντώ ντόπιο που πιάνουμε κουβέντα. Έχει ήδη κάνει οκτώ φορές την διαδρομή ολόκληρη και μου είπε ότι όντως έχω δίκιο , η σήμανση είναι για κλάματα. Ενώ πήγαινε αντίθετα από μένα, γυρνάει και με συνοδεύει για να βεβαιωθεί ότι θα βγω σωστά. Στην διαδρομή μιλάμε και μου αναφέρει ότι εκτός των γνωστών διαδρομών να μην εμπιστεύομαι εύκολα σημάνσεις. Υπάρχουν λάθη δυστυχώς στη σηματοδότηση.
Σε λίγο που μπαίνουμε στο μεγάλο πάρκο του Burgos με αποχαιρετάει. Από μακριά αντικρύζω την πόλη με τον τεράστιο καθεδρικό ναό. Μπαίνω στην πόλη του Burgos ακολουθώντας το ποτάμι Rio Arlanzon. Αυτό το ποτάμι που αν εκεί που πήγα να το περάσω στα χωριά Priorato και Arlanzon, είχα ένα Κανώ, τώρα εδώ θα είχα καταλήξει.
Μα πόσο πράσινο έχουν οι άνθρωποι στην πόλη τους ? Φτάνοντας στο κέντρο , γραμμή για τακτοποίηση στο Albergue , τα καθιερωμένα μπάνια, ρούχων και σώματος και δρόμο για τα στενά σοκάκια. Πρώτα από όλα να βρω κατάστημα για ζακέτα ανοιξιάτικη. Στο Summit αγοράζω μια ζακέτα Rab και σανδάλια σαν αυτά που φοράνε οι Γερμανοί με κάλτσες , αυτή την αστεία σχεδίαση, η οποία με σώζει .
Πίσω στο Albergue βγάζω τα παπούτσια, βάζω κάλτσες και σανδάλια και ορκίζομαι ότι δεν θα ξανακοροιδεψω ποτέ Γερμανούς. Πολύ ωραίος συνδυασμός και ξεκούραστα πόδια. Αρχίζω και συναντάω όλο τον καλό κόσμο. Αρχικά τους καναδούς με τους οποίους λυθήκαμε στα γέλια, όταν μου είπαν ότι έβλεπαν τα ίχνη διπλά στο ποτάμι. Έτσι ακριβώς κι αυτοί την πάτησαν. Τις κινέζες δεν τις είδα καθόλου.
Σίγουρα θα έχουν λεφτά για να πάρουν ταξί. Βρήκα τους πορτογάλους να πίνουν. Και αυτοί σαν κι εμάς τους Έλληνες φωνάζουν δυνατά και κάνουν σαν παιδιά που είχαμε και ρο να βρεθούμε. Μέσα στον καθεδρικό ναό συναντάω τους Κορεάτες. Μου λένε ότι κουράστηκαν και θα μείνουν εδώ για δυο ημέρες. Τι ωραίες ημέρες που ζω. Ονόματα δεν θυμάμαι , όμως πρόσωπα δεν ξεχνάω. Μέσα στο κέντρο με τα σανδάλια μου και τος κάλτσες μου περπατώ, χαιρετώ κόσμο, γνέφω με το κεφάλι. Η μπύρα και το φαγητό περισσεύουν. Στην πλατεία του καθεδρικού φωτογραφίζω τα σημάδια από παλιότερες πλημύρες.
Εδώ που στέκομαι στα πλακάκι αν καθόμουνα στις 11 Ιούνη του 1874 ή στις 5 Ιούνη του 1930, θα με έπνιγε το φουσκωμένο ρέμα του Rio Arlanzon. Με τα χεριά στην ανάταση αγγίζω το σημάδι. Σαν τη φύση, τίποτα ισχυρότερο. Είναι τόσο όμορφο το Burgos που δεν σταματάω να γυρνάω. Το απόγευμα πάω στο Museo De La Evoluciona Humana που φιλοξενεί τα ευρήματα της Atapuerca.
Κύριο έκθεμα ενδιαφέροντος ο Homo Antecessor με ύψος 1,60 , εξαφανισμένος εδώ και 1.000.000 χρόνια. Είχα πολλά ακόμη ενδιαφέροντα γύρω από την εξέλιξη του ανθρώπου. Απόγευμα βγαίνω από το Μουσείο. Δεν το χορταίνω, περίμενα πολύ καιρό να έρθω να το δω.
Συνεχίζω με ατελείωτα χιλιόμετρα στα σοκάκια. Υπακούοντας όμως στον κανόνα ότι γενικά τα Albergue κλειδώνουν τις πόρτες στις δέκα το βράδυ, για ασφάλεια, με κάνει να γυρίσω πίσω στο κρεβάτι μου. Απόψε κοιμάμαι στην πάνω κουκέτα. Με την κούραση που έχουμε όλοι , ξαπλώνουμε στα κρεβάτια μας από τις 9 το βράδυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου