Βόλτα στο Λουξεμβούργο.

Τέσσερις φωτογραφικές ημέρες στο Λουξεμβούργο.

Με τέσσερις μέρες διαθέσιμες , και μια διαμάχη για το που θα πάμε να είναι η μόνη δυσκολία, μεταξύ του «Λουξεμβούργο ή Στρασβούργο», τελικά επικράτησε η πρώτη χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Με τον ελβετικό αερομεταφορέα και μέσω Ζυρίχης νωρίς το μεσημέρι προσγειωνόμαστε στο Αεροδρόμιο Findel του Λουξεμβούργου.
Νοικιάρικο στεϊσον και ντίζελ, στέγασε την δίψα μας για χιλιόμετρα.
Ναι βέβαια είναι μικρή χώρα, αλλά αν θές να ψαχτείς πραγματικά οι τέσσερις μέρες μας πέσανε λίγες.

Σε περιοχές με φυσική ομορφιά, υπήρχε τόσο καλή σηματοδότηση που σε παρακινούσε έστω και για λίγο να αφήσεις το αυτοκίνητο και να περπατήσεις τα μονοπάτια.

Ξενοδοχείο κλεισμένο απο Ελλάδα (στο Χίλτον παρακαλώ) φυσικά μέσω ιντερνετ με τιμή προσφορά στα 120 ευρώ.
Και αυτή ακριβώς είναι η πρώτη δυσκολία, καλά φτάσαμε τώρα όμως που είνα το ξενοδοχείο ? σκέφτηκα να πληρώσω ενα ταξί και να με πάει, αλλά, πάλι σιγά, τι στο καλό, αν δεν ψαχτείς και λίγο δεν λέει.

Το χίλτον βρίσκεται στην περιοχή του Kirchberg , ενα καταπράσινο μέρος με απίστευτη ησυχία.
Το κακό αν δεν ξέρεις την περιοχή, είναι οτι ουσιαστικά την πόλη την διασχίζουν οι ποταμοί, Alzette και Petrusse με φυσικό επακόλουθο, την αναγκαστική ύπαρξη μεγάλων γεφυρών, μιάς και τα παραπάνω ποτάμια, έχουν φάει το χώμα με τα χρόνια, ενα πράμα σαν το grand canyon, έτσι αν θέλεις να περάσεις απο το ένα τμήμα της πόλης στο άλλο, εύκολαι κάνεις κύκλους.

Η πόλη μέσα δεν έχει κίνηση και μποτιλιάρισμα ή διπλοπαρκαρίσματα, όχι γιατί είναι λίγοι οι κάτοικοι, αλλά γιατί παντού υπάρχουν υπογειοποιημένοι χώροι στάθμευσης απο 1.000 έως και 5.500 θέσεις !!! πάντα με τιμές λογικές.
Το φαγητό περίπου ίδιες τιμές με Ελλάδα .
Στα χωριά οι τιμές ήταν σχεδόν στα μισά λεφτά.

Στην παλιά πόλη στην περιοχή του Pfaffenthal είχε νυχτερινή ζωή έως αργά.

Η περιήγηση στη χώρα ξεκίνησε την πρώτη μέρα με τα Βόρεια όπου ο ορεινός όγκος των Αρδεννών έχει πολύ κρύο και χιόνια τον Χειμώνα.

Αμερικάνικο άρμα μάχης, απομεινάρι απο την εποχή που οι Ναζί έκαναν την τελευταία τους αντεπίθεση στην Δυτική Ευρώπη στο ήσυχο μέτωπο των Αρδεννών.

Την επομένη πάμε Νότια, μια περιοχή γνωστή για το κρασί της, όπου ευδοκιμούν οι αμπελώνες είναι και στο ζεστότερο κλιμα, και πορεία παράλληλη με τον Μόσελα, που είναι και το σύνορο με την Γερμανία.
Στην παραποτάμια διαδρομή ποδηλάτες πάνε κι έρχονται.

Σε πολύ κοντική απόσταση είναι το Τριεθνές σύνορο μεταξύ Γερμανία Λουξεμβούργου και Γαλλίας.

Η Τρίτη μέρα είχε και πάλι λίγο απο Αρδέννες και Πρωτεύουσα.
Στην πόλη ψαχνόμασταν τα βράδυα όταν επιστρέφαμε πιά.

Νεαρός τυφλός αγγίζει το νερό της πηγής του Καθεδρικού Ναού, ίσως προσμένοντας το θαύμα.

Το Λουξεμβούργο είναι μια χώρα γεμάτη κάστρα, και να μην θές να πάς , σίγουρα θα συναντήσεις κάποιο μπροστά σου, αριθμεί πάνω απο 70 κάστρα.

Το 1991 είναι η πρώτη χώρα που επικυρώνει την συνθήκη του Μάαστριχτ.

Ολες οι φωτογραφίες βρίσκονται στο http://s559.photobucket.com/albums/ss40/Dmoraitis/luxe/?start=0

Καλό Ταξίδι.