Ιστορία μιας νύχτας με ωραίο τέλος Ο Ιάσονας ένα γερό παλικάρι, από μικρός δούλευε στα χωράφια του πατέρα του στα θερμοκήπια τριανταφυλλιάς που είχανε στο Μεσολόγγι , από τότε που θυμότανε τον εαυτό του λίπαινε, ράντιζε, πότιζε και ότι άλλο πρόσταζε η βαριά αγροτική ζωή.
Μόνο που αυτή η βαριά δουλειά καμιά φορά ζητά από τον άνθρωπο κάτι περισσότερο από χρόνο και μόχθο. Η καθημερινή ενασχόληση με τα φυτοφάρμακα κάποια στιγμή έβλαψε ανεπανόρθωτα την υγεία του. Οι εξετάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και που δεν πήγαν, δύο παιδιά είχε όλα και όλα η οικογένεια, ποιος να υποστηρίξει ψυχολογικά ποιόν, ετούτη τη δύσκολη στιγμή.Ο Πατέρας αισθάνονταν τύψεις, πίστευε ότι αν είχε πάρει κι αυτός τον δρόμο για την πρωτεύουσα την δεκαετία του 60, τότε που φεύγανε όλοι, τώρα το παλικάρι του ίσως να μην κινδύνευε, η Μάνα απαρηγόρητη κάθε φορά που έμενε μόνη της έκλαιγε τόσο μέχρι που άδειαζε από δάκρυα, ο αδερφός του ο Σπύρος απλά δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο αδερφός του θα ‘‘φευγε για πάντα’’ από κοντά τους.
Σαν να μην άντεχε αυτή την κατάσταση, ο ίδιος ο Ιάσονας είχε συγκαλέσει οικογενειακό συμβούλιο, προκειμένου να τους ανακοινώσει την μεγάλη του απόφαση, μια απόφαση που κανείς δεν φαίνονταν διατεθειμένος να εμποδίσει την υλοποίησή της.
Στην μεγάλη τραπεζαρία ο καθένας πήρε την θέση του .
Όλοι έστεκαν βουβοί και κρέμονταν από τα χείλη του.
Ο Ιάσονας χωρίς να χάσει χρόνο, ζήτησε να τον υποστηρίξουν ψυχολογικά και χρηματικά σε ένα μεγάλο ταξίδι, που πάντα ονειρεύονταν στην Αφρική και προκειμένου να καθησυχάσει τους φόβους που δικαιολογημένα θα ένιωθε η οικογένεια, τούς θύμισε τους αγώνες που έπαιρνε μέρος, την πολύχρονη συμμετοχή του στην τοπική λέσχη της μοτοσικλέτας και στο τέλος τους υπενθύμισε τα ταξίδια που είχε κάνει με την μοτοσικλέτα του τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη .
Φυσικά άφησε να εννοηθεί ότι δεν φοβόταν για την ζωή του, έτσι κι αλλιώς οι γιατροί του έδωσαν περίπου 2 χρόνια ζωής, μόνο που τον τελευταίο του χρόνο θα χρειάζονταν Ιατρική υποστήριξη . Του έμενε λοιπόν, μόλις 12 μήνες για να κάνει το ταξίδι του, για άλλους καιρός πολύς και για άλλους, όπως ο Ιάσονας, λίγος.
Από μικρός θυμόνταν μια ταινία που είχε δει στον κινηματογράφο μαζί με τον αδερφό του, με θέμα μοτοσικλέτες που έτρεχαν σε αγώνα στην Έρημο, από τότε στοίχειωσε στο μυαλό του αυτή η εικόνα . Ονειρεύονταν και ο ίδιος συχνά τον εαυτό του όρθιο στην εντούρο μηχανή του να χάνεται στην απέραντη Έρημο, να τρέχει ανάμεσα στους αμμόλοφους.
Στην οικογενειακή συνέλευση φυσικά πήραν όλοι μέρος, πρώτος ο πατέρας, σηκώθηκε από την καρέκλα του και πήγε προς το μέρος του, έσκυψε και τον φίλησε στο μάγουλο, τόσο δυνατά λες και ήταν η τελευταία του φορά που φίλαγε το παιδί του.
Του πήρε λίγα δευτερόλεπτα να συνέρθει και του είπε :
- Γιε μου, κάνε ότι νομίζεις, εμείς θα είμαστε πάντα πλάι σου, ξεκίνα σήμερα κιόλας τις διαδικασίες για το ταξίδι σου.
Ο Ιάσονας κοίταξε την μητέρα του και τον αδερφό του, κατάλαβε ότι όλοι συμφωνούσαν .
- Σας ευχαριστώ.
Αφού τους φίλησε έναν-έναν ξεχωριστά, απομακρύνθηκε με γρήγορα βήματα, πήγε ντύθηκε με την φόρμα του μηχανικού έφτιαξε και μια φραπεδιά με γάλα, κατέβηκε στο υπόγειο του σπιτιού του που το είχε κάνει συνεργείο και άρχισε να δουλεύει πάνω στην μηχανή του.
Αρχικά άλλαξε σωληνώσεις στα ρεζερβουάρ, τόσο στο 28άλιτρο το μπροστινό όσο και στα δύο 12λιτρα πίσω, όλα αυτά με το μικρό ζιγκλέρ που είχε, του χάριζαν μια αυτονομία πάνω από 800 χιλιόμετρα.
Έλεγχος στις Βαλβίδες, Μπουζί, Φρένα, Λάδια, Λάστιχα όλα καινούργια .
Το πίσω υποπλαίσιο ήταν ήδη ενισχυμένο, το ’χε φέρει από Αυστρία και του είχε κοστίσει αρκετά, τουλάχιστον τώρα θα το φόρτωνε άνετα, χωρίς τον φόβο του σπασίματος.
Αφαίρεσε την φιλτροχοάνη και τοποθέτησε το εργοστασιακό φίλτρο, καθώς η ψιλή άμμος νικάει άνετα την ‘‘ασφάλτινη’’ φιλτροχοάνη, εισβάλει στον κύλινδρο και κάνει μια στενή επαφή με χιτώνια και έμβολο, ότι χειρότερο δηλαδή να σου κάτσει στην υποσαχάρια Αφρική.
Νωρίς το βράδυ έχοντας τελειώσει με όλα τα απαραίτητα, άρχισε να φορτώνει την μηχανή του, χάρτες, πυξίδα, GPS, δορυφορικό τηλέφωνο, ένα αντίσκηνο ανάγκης και ένα μικρό υπνόσακο και φυσικά το Netbook για να επικοινωνεί με την διεθνή κοινότητα των μοτοσικλετιστών στο Διαδίκτυο .
Μαζί του ακόμη θα έπαιρνε και δυο λεξικά, ένα για τα Σουαχίλι και ένα για τα Αραβικά. Η γλώσσα Σουαχίλι είναι ευρέως διαδεδομένη στην Κεντρική και Νότια Αφρική. Τα αραβικά θα του χρησίμευαν στην Βόρειο και την Ανατολική Αφρική.
Αν και τα Αγγλικά και Γαλλικά που γνώριζε ήταν αρκετά και θα τον κάλυπταν στις περισσότερες περιπτώσεις.
Τελευταίο και πολυτιμότερο που θα είχε μαζί του, έναν οδηγό επιβίωσης για έρημο και ζούγκλα, βιβλίο που είχε προμηθευτεί πριν 3 χρόνια όταν είχε πάει στο Λονδίνο.
Ευτυχώς δεν υπήρχε πρόβλημα χρημάτων, η οικογένεια του ήταν μια από τις πλουσιότερες του Μεσολογγίου, αυτομάτως αυτό θα του εξασφάλιζε διαμονή σε ξενοδοχεία και όχι σε camping .
Νωρίς το βράδυ η οικογένεια δείπνησε όλη μαζί, γενναίες δόσεις μουσακά, άφθονο κρασί και αναμνήσεις από το παρελθόν έφεραν τα γέλια.
Για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό άκουγες γέλια από την οικία των Γιαννουσέων. Το λουκούλλειο γεύμα δεν τελείωνε εδώ, ένα αχνιστό γαλατομπούρεκο με κανέλα , πήρε σύντομα την θέση του στο τραπέζι .
Ο Ιάσονας αφού τέλειωσε και με τον καφέ του πήγε ντύθηκε και έβγαλε την μηχανή του στην αυλή , σήμερα κιόλας σε μια ώρα περίπου θα ήταν στην Πάτρα, από όπου θα έπαιρνε το καράβι για Μπρίντεζι .
Ο αποχωρισμός δύσκολος. Για πρώτη φορά ο αδερφός του ο Σπύρος ξέσπασε σε λυγμούς , οι γονείς αυτή την φορά ήταν πιο συγκρατημένοι, τα αδέρφια ήταν πολύ αγαπημένα, τέσσερις δεκαετίες κοντά δεν είχαν τσακωθεί ούτε μια φορά.
Ο Ιάσονας καβάλησε γρήγορα την μηχανή του και έφυγε, φοβόταν μην κλάψει και προδοθεί.
Σύντομα ήταν μέσα στο καράβι για να περάσει απέναντι στη Ιταλία , κάτι που στο παρελθόν το είχε επαναλάβει πολλές φορές για ταξίδια στην Ευρώπη όμως, τούτη την φορά θα πάταγε Αφρική , ναι επιτέλους Αφρική, «Mama Africa» συνήθιζε να μονολογεί ευτυχισμένος.
Ποια αρρώστια μπορούσε να τον βασανίσει τώρα που έκανε πράξη το παιδικό του όνειρο?.
Αχ αυτά τα παιδικά όνειρα, καταλαμβάνουν μια θέση στον εγκέφαλο και δεν την εγκαταλείπουν ποτέ, σάμπως όλες οι τρέλες από παιδικά όνειρα δεν ξεκίνησαν?.
Ευτυχώς για Τυνησία δεν απαιτείται Βίζα και έτσι γλίτωσε το τρέξιμο στην Αθήνα, όσο για την υπόλοιπη Αφρική θα έκανε ότι είχε διδαχτεί από τους άλλους μοτοσικλετιστές στο διαδίκτυο ,θα έπαιρνε την βίζα του κάθε επόμενου κράτους, από το προηγούμενο κράτος που θα βρίσκονταν την κάθε φορά .
Καθισμένος στην καφετέρια του καραβιού, συνέδεσε το netbook του, παρήγγειλε και ένα φραπέ και ξεκίνησε την διαδυκτιακή περιήγηση στην Τυνησία, μέχρι αργά το βράδυ σέρφαρε σε οτιδήποτε Τυνησιακό έβλεπε.
Μέσα από τα μοτοσυκλετιστικά φόρουμ που επικοινωνούσε με Δυτικοευρωπαίους κατέβασε αρκετές λεπτομέρειες για το Αλγέρι που τον φόβιζε πιο πολύ.
Ο Εμφύλιος σπαραγμός με τα 120.000 θύματα έδειχνε να έχει αίσιο τέλος.
Οι Εμφύλιοι βέβαια είναι μια πληγή που μαστίζουν την Αφρική από τότε που επέβαλε τα μεταξύ τους σύνορα ο λευκός Ευρωπαίος.
Ο Ιάσονας είχε αποφασίσει να υιοθετήσει την τακτική του καλού ταξιδευτή με τον πολύ χρόνο στην διάθεση του.
Πίστευε ότι έχοντας χρόνο στην διάθεσή του, θα μπορούσε να ξεφύγει από δυσκολίες, πίστευε στην καλοσύνη των Αφρικανών και ότι τελικά όλα θα του πήγαιναν καλά.
Βαθιά ερωτευμένος με την Αφρική και ψαγμένος καθώς ήταν όλα αυτά τα χρόνια, ήξερε σχεδόν για όλα τα κράτη της Αφρικής τι προβλήματα αντιμετώπιζαν. Είχε αποτάξει οτιδήποτε σκουρόχρωμο από πάνω του, που έμοιαζε με στρατιωτικό, η στολή του, το βάψιμο της μηχανής ακόμη και τα μπαγκάζια του πιο πολύ θύμιζαν ταξιδιώτη ελεύθερο και ανένταχτο. Ήθελε στα χωριά που θα πέρναγε να ένοιωθαν άνετα οι άνθρωποι μαζί του, να τον έβλεπαν σαν ταξιδιώτη και όχι σαν ένα ακόμη πλούσιο που κάνει το κέφι του .
Στην οικία των Γιαννουσέων εκείνο το βράδυ κανείς δεν κοιμήθηκε καλά , θες η βαρυστομαχιά θες οι σκέψεις για το ταξίδι , ότι κι αν ήταν πάντως το ξημέρωμα δεν θα αργούσε για όλους το ίδιο, οι γονείς πίσω στο Μεσολόγγι, θα προσπαθούσαν να κάνουν κουράγιο τουλάχιστον για τον Σπύρο και ο Ιάσονας ο «Mama Africa », ζούσε πλέον στον κόσμο του, μόνο την Αφρική σκέφτονταν.
Αυτό το ταξίδι τον λύτρωσε από την αρχή του ακόμη, ήδη ένοιωθε διαφορετικά, ένοιωθε δυνατός, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο μετά απο αυτό το ταξίδι.
Μπορεί να συνάνταγε τον Αγιο Πέτρο, αλλά θα είχε πολλά πια να του πει.
Αφρική και πάλι Αφρική, ήδη με το μυαλό του ταξίδευε νοερά μέσω της Μουσικής που άκουγε με το Mp3 του, σε Σενεγάλη, Τανζανία, Αλγέρι, Ζαΐρ κ.λ.π..
Οι πρώτες δύο ημέρες του ταξιδιού κύλησαν ήσυχα, αργά και νωχελικά η μοτοσικλέτα του Ιάσονα διέσχιζε τα μέρη της Magna Grecia της Μεγάλης Ελλάδας όπως περηφανεύονται και οι Ιταλοί και αγνοούμε εμείς οι Έλληνες
Με πρώτο του σταθμό το Reggio di Calabria κάτω από του Aspromonte τα δύσβατα βουνά, εκεί που βρήκε καταφύγιο η αρχαία δωρική διάλεκτος.
Δεύτερος σταθμός το Trapani απ’ όπου το επόμενο πρωί της Δευτέρας είχε καράβι για Τυνησία .
Τα 800 χιλιόμετρα στην Ιταλική Γη τέλειωσαν σύντομα, η σημερινή ημέρα ήταν ηλιόλουστη , το λιμάνι είχε κατακλυστεί από Τυνήσιους, οι οποίοι κουβαλάγανε τόσα πράγματα με τα αυτοκίνητα τους λες και η Τυνησία ήταν έρημη και άδεια χώρα .
Ήδη με το μυαλό του ονειρεύονταν ότι είναι στην Αφρική, αφού έβγαλε πρώτα τα εισιτήρια τακτοποίησε την μηχανή του στο αμπάρι και ανέβηκε ψηλά στην πλώρη, απ’ όπου χάζευε το πλήθος , μέχρι το βράδυ που θα έφτανε στο Λιμάνι της Καρθαγένης , λίγο έξω από την Τύνιδα, είχε αρκετή δουλειά να κάνει, ανυπομονούσε να δει τις απαντήσεις στα μηνύματα που είχε αφήσει στο διαδίκτυο . Σε όλα είχε το κωδικό «Mama Africa», χάρη σε αυτή την συνεργασία μπορούσε να γνωρίζει σχεδόν τα πάντα για τα μέρη που θα επισκέπτονταν, αν και γνώριζε ότι ως Έλληνας θα αντιμετωπίζονταν πιο φιλικά από άλλους Δυτικοευρωπαίους πολίτες .
Απόγευμα Δευτέρας και μπροστά του έβλεπε στεριά, τα μάτια του είχαν κολλήσει σε αυτήν την εικόνα , στο βάθος η ακτή της Τυνησίας τον είχε ρουφήξει κυριολεκτικά, από ώρα άκουγε στο Mp3 Σενεγαλέζικα κομμάτια.
Κάτι τέτοιες στιγμές μόνο ως μελλοθάνατος δεν αισθάνονταν.
Το καράβι υπερβολικά αργά προσπαθούσε να δέσει στον μόλο του λιμανιού, ο Ιάσονας ήταν ήδη κάτω στο αμπάρι, είχε λύσει την μηχανή του και περίμενε να βγει, όχι μόνο για να πατήσει Αφρικανικό έδαφος αλλά και για να πάρει λίγο αέρα , καθώς είχαν ανάψει όλοι οι οδηγοί τους κινητήρες τους και περίμεναν για να βγουν στον χώρο των Τελωνείων.
Πρώτη ευχάριστη έκπληξη, όλες οι διατυπώσεις ήταν στα Γαλλικά, μια γλώσσα που ο Ιάσονας την μίλαγε άπταιστα, σύντομα πέρασε την πύλη του Τελωνείου και κατευθύνθηκε αφού προσπέρασε την Καρθαγένη προς Τύνιδα, μάλιστα για να έχει μια πρώτη επαφή με το ντόπιο στοιχείο σταμάτησε και ρώτησε έναν αστυνομικό αν πάει σωστά για Τύνιδα, η υπερβολική καλοσύνη και ευγένεια του Αστυνομικού του έδωσαν χαρά, ήξερε βαθιά μέσα του ότι κάπως έτσι θα κυλούσε όλη η περιπλάνησή του, στην μεγάλη Ήπειρο.
Το βράδυ βρήκε πολύ εύκολα ένα ξενοδοχείο με parking, πάνω στην κεντρική Λεωφόρο χαμπίμπ μπουργκίμπα.
Εκείνο το βράδυ αποφάσισε να δειπνήσει μέσα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου του.
Διάλεξε να φάει Γαλλική κουζίνα και λίγο κους-κους, γι’αυτόν η Αφρική τον περίμενε από το Νότιο Αλγέρι και κάτω, μόνο πατώντας Έρημο πίστευε ότι θα έχει μπει στην πραγματική Αφρική, εκεί λοιπόν θα έτρωγε ντόπιο φαγητό. Λίγο αλλόκοτη η σκέψη του αλλά δεν αισθάνονταν ότι είχε κατακτήσει κάτι ακόμη. Ήπιε και δυο Γκέλτα, τοπικές μπύρες και πήγε νωρίς για ύπνο.
Το πρωί τον ξύπνησε η πρώτη από τις πέντε προσευχές στην διάρκεια της ημέρας του Ιμάμη, ξαπλωμένος όπως ήταν το απολάμβανε, βλέπεις αυτό το κάλεσμα μόνο στον Κινηματογράφο ή στην τηλεόραση το είχε ακούσει μόνο, τώρα ήταν ο ίδιος εκεί και το άκουγε ζωντανά.
Ένα μπάνιο για καλημέρα και μια απόφαση, από σήμερα να μην ξανά ξυριστεί μέχρι τουλάχιστον να βγει στην Κεντρική Αφρική, μάλιστα περπατώντας αργότερα προς την Αλγερινή πρεσβεία μπήκε στο πρώτο κουρείο που βρήκε και κουρεύτηκε γουλί.
Ευτυχώς η Αλγερινοί θέλανε κάποιες μέρες για την έγκριση.
Ο Ιάσονας περιηγήθηκε την Μεδίνα την παλιά πόλη της Τύνιδας όπου και αγόρασε τουλάχιστον 15 ψηφιακούς δίσκους, είχε σκοπό από τα κράτη που θα πέρναγε να αγοράζει δίσκους να τους αντιγράφει σε συμπιεσμένο αρχείο Mp3 και στην συνέχεια τα πρωτότυπα ψηφιακά δισκάκια να τα αποστέλλει πίσω στον αδερφό του στο Μεσολόγγι, για να εμπλουτίσει την συλλογή του.
Από την Μεδίνα εκτός από δίσκους πήρε ακόμη χουρμάδες, μπανάνες και ένα μικρό ολόμαλλο χαλί, προκειμένου να το τοποθετήσει στην σέλα του. Τα πολύωρα ταξίδια στον καυτό αφρικανικό ήλιο πάνω σε μια νάιλον σέλα ήταν δύσκολα, γίνονταν όμως ανετότερα αν είχες ένα μάλλινο παχύ στρώμα, έτσι θα γλίτωνε τον ερεθισμό και θα έβγαζε πιο πολλά χιλιόμετρα.
Το απόγευμα είχε βγάλει ένα τραπεζάκι και μια καρέκλα έξω στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου , και από κει με το netbook σχεδίαζε και οργάνωνε τα πάντα για το ταξίδι του.
Ο Καιρός ήταν καλός μια ελαφριά υγρασία, στο βάθος λίγα σύννεφα, με τέτοια θέα καταπληκτική ακόμη και το φαγητό του ζήτησε να του το σερβίρουν στο μοναδικής θέας μπαλκόνι του .
Ο Ιάσονας ψηλά στο ξενοδοχείο του ονειρεύονταν σαν άλλος αποικιοκράτης την κατάκτηση της Μαύρης Ηπείρου.
Αυτή την φορά όμως όχι σαν άρπαγας.
Μόλις θα ‘παιρνε την βίζα θα έφευγε για Νότιο Αλγέρι ,στο Ιν Σαλάχ, εκεί θα κάθονταν το πολύ μία ημέρα για να περάσει στην συνέχεια σε περίπου τρεις ημέρες την Σαχάρα προκειμένου να καταλήξει στο Τιμπουκτού του Μάλι, η συνέχεια προέβλεπε Νιγηρία, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και μετά Ζαΐρ, όπου θα αντιμετώπιζε και το μεγάλο πρόβλημα με τις διασχίσεις, καθώς η χώρα είναι απροσπέλαστη οδικά στο μεγαλύτερο μέρος της και μόνο με ποταμόπλοιο ουσιαστικά μπορείς να την διασχίσεις, το οποίο φυσικά κανείς δεν γνωρίζει πότε ακριβώς κάνει δρομολόγια. Θεωρώντας ότι όλα θα πήγαινα καλά θα έφτανε στην Ουγκάντα και από κει στην πολιτισμένη Κένυα για πολυήμερη ξεκούραση.
Το Ταξίδι του έως την Νότια Αφρική θα ήταν πιο εύκολο τώρα , καθώς υπήρχαν και αρκετά βενζινάδικα.
Απο την Κένυα και κάτω πλέον το 28άλιτρο τεπόζιτο ήταν αρκετό, ίσως απο κεί να πέταγε τα πλαϊνά, αν είχε πρόβλημα.
Τανζανία, Μαλάουι, Ζάμπια, Ναμίμπια, Μποτσουάνα και τέλος σε πρώτη φάση η Νότιο Αφρική. Εκεί στο Γιοχάνεσμπουργκ θα έκανε εξετάσεις για την ασθένειά του να δει αν χρειάζονταν κάποια αγωγή και αργότερα, ένα δεκαήμερο θα το πέρναγε στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού .
Το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού του θα ήταν και το δυσκολότερο, πέρασμα από την ρημαγμένη από τον εμφύλιο Αγκόλα , αυτήν τη φορά θα προσπαθούσε να αποφύγει το πολύπαθο Ζαΐρ περνώντας γρήγορα στην Κινσάσα και από κει στην Μπράνζαβιλ του Κονγκό, όπου και ήλπιζε να προλάβει το εκεί φεστιβάλ Κινηματογράφου, ως σινεφίλ δεν ήθελε να χάσει τέτοια ευκαιρία, θα έμενε αρκετές ημέρες, καθώς ήθελε να δει όσες περισσότερες ταινίες μπορούσε.
Στον επόμενο σταθμό το Καμερούν ήθελε να καθίσει λίγο καιρό καθώς η συνέχει προς Τσαντ θα ήταν δύσκολη. Απ’ όσο είχε ψάξει στο διαδίκτυο ήταν η χειρότερη περιοχή για προμήθεια βενζίνας, τουλάχιστον, είχε ανοιχτά σύνορα με την Λιβύη, και υπήρχαν αρκετοί που πούλαγαν επιτόπου τεπόζιτα με βενζίνη σε τενεκέδες, μιας και το λαθρεμπόριο ανθούσε, το πέρασμα του τσάντ είχε αξία. Οι εποχούμενοι βενζινάδες δεν χάνουν κάτι τέτοια.
Το μόνο που δεν γνώριζε ήταν σε ποιό βαθμό απο το διπλανό Σουδάν είχαν εισχωρήσει τα παρακυβερνητικά στρατεύματα που ακολουθούσαν και εσφαζαν τους πρόσφυγες της επαρχίας Νταρφούρ.
Είχε περάσει καιρός απο τότε και δεν υπήρχαν πια κακά νέα, ή μήπως στην Ευρώπη θέλουμε την ησυχία μας και απλά δεν μαθαίνουμε ?
Μπορεί να έφτανε στην Μεσόγειο είχε σκοπό όμως να συνεχίσει μέσω Αιγύπτου Ιορδανίας, Συρίας και Τουρκίας την επιστροφή του.
Ονειρεύονταν την επιστροφή του μόνο οδικά έως το Μεσολόγγι έτσι έλπιζε να παρακινήσει κι άλλους να ταξιδέψουν.
Την περίοδο που θα περίμενε, την αξιοποίησε σε επισκέψεις σε Μουσεία.
Επιτέλους, την τρίτη ημέρα, νωρίς το πρωί, γύρισε χαρούμενος από την πρεσβεία, πλήρωσε το ξενοδοχείο του και έφυγε για Τοζούρ.
Νωρίς το απόγευμα και έχοντας ήδη φτάσει στην Τοζούρ, απόλαυσε ένα μπάνιο στην πισίνα του πολυτελούς ξενοδοχείου, ατενίζοντας στο βάθος την Έρημο, αν μπορούσε να πίνει την αγαπημένη του μπύρα, μια παγωμένη Γκέλτα μέσα στην πισίνα, τότε δεν θα έβγαινε ποτέ από κει μέσα.
Η Τοζούρ απέχει λίγο από την Αλγερία , την επόμενη ημέρα ο Ιάσονας πέρασε Τελωνείο , λίγο πιο δύσκολα φυσικά απ’ ότι πέρασε την Τυνησία, και πάλι τα άπταιστα Γαλλικά του, του φάνηκαν χρήσιμα.
Πέρασε την Ελ Ουέντα, την πρώτη πόλη που συναντά κανείς μπαίνοντας από Τυνησία, το βράδυ τον βρήκε στην Γκαρντάγια, το ξενοδοχείο ήταν λίγο βρώμικο, με μόνιμους θαμώνες τις μεγάλες καφές κατσαρίδες της Αφρικής, αλλά βραδιάτικα που να βρει καλύτερο.
Επόμενο ξημέρωμα, πολύ πριν τον Ιμάμη, σηκώθηκε και έφυγε, το γλυκοχάραμα τον βρήκε να οδηγάει , όσο κατέβαινε νοτιότερα, τόσο πιο πολύ παθιάζονταν, όλα έδειχναν ότι τίποτα πια δεν μπορούσε να ανακόψει την πορεία του .
Προορισμός του το Ιν Σαλάχ .
Μετά το Ιν Σαλάχ δεν υπάρχει γυρισμός μετά είναι μόνο η απεραντοσύνη της Μαύρης Ηπείρου, εκεί ξεκινά η μεγάλη Έρημος , εκεί μπαίνεις για τα καλά στην Αφρική.
Το βράδυ στο ξενοδοχείο του In Salah περηφανεύονταν στο διαδίκτυο για το σημείο που βρίσκονταν. Ενημέρωσε και την λέσχη του ότι αύριο θα επιχειρούσε την μεγάλη κάθοδο .
Όλη την νύχτα δεν το κόλλαγε ο ύπνος, άραγε πως θα είναι αύριο, θα τα καταφέρω?
Γνώριζε οτι πολλοί Ευρωπαίοι με απλά on-off τα φόρτωναν σε φορτηγά, μη μπορώντας να περάσουν την Ερημο.
Στις 9 το πρωί που άνοιξε η Χωροφυλακή για το κοινό , πήγε να πάρει την άδεια για να περάσει στο Μάλι και να διασχίσει την Έρημο , ο Στρατοχωροφύλακας έλεγξε αν υπάρχουν τα απαραίτητα επαρκή καύσιμα, νερό τρόφιμα, και τέλος του υπέγραψε το χαρτί . Για καλή του τύχη, ήταν ακόμη 2 μηχανές που περίμενα και αυτοί την περιβόητη άδεια, 2 Γάλλοι από την Μασσαλία, οι οποίοι ήθελαν απλά να βγουν Μάλι και από κει για Ντακάρ .
Στην έξοδο της πόλης, αφού τους ξανά έλεγξαν και τους άφησαν να φύγουν, Οι Γάλλοι ήταν βαρυφορτωμένοι, σίγουρα θα καθυστερούσαν το ΚΤΜ Rally 620 του Ιάσονα, αλλά η παρέα από μηχανόβιους είναι ότι καλύτερο σε τούτα εδώ τα μέρη.
Πεντακόσια μέτρα παρακάτω ο Ιάσονας, σταμάτησε, και έκανε σήμα στους Γάλλους να συνεχίσουν πράγμα που έκαναν .
Κατευθύνθηκε έξω από τον δρόμο, έσκυψε φίλησε την Έρημο, σηκώθηκε όρθιος, ατένισε την θάλασσα της άμμου, βουβός σαν να προσεύχετο, καβάλησε την μοτοσικλέτα του και χάθηκε πίσω από τους μεγάλους αμμόλοφους, της μεγάλης του αγάπης, της Αφρικανικής Ερήμου. 
Ποιος να το περίμενε ότι ο καουμπόη με τις γιαπωνέζικες αντιγραφές των σπαγγέτι γουέστερν της δεκαετίας του 60 θα έφτανε να σκηνοθετεί τόσο σπουδαίες ταινίες. 
Άραγε τι μοίρα μας περίμενε και εμάς ?
Σήμερα έκλεισα συμμετοχή για τον Ποδηλατικό Γύρο των 11 πόλεων (Elf Steden), που θα διεξαχθεί βόρεια του Άμστερνταμ, στην επαρχία Friese, με αφετηρία και τέλος την πόλη Bolsward, στις 24 Μάη του 2010.
Σε τούτο δω το χωράφι ότι και να σπείρεις δεν φυτρώνει.
