Μέρος της διαδρομής απο Mel πρός Dragsvik.Απο το ταξίδι του 1995 που είχα ανέβει μονοκάβαλος NORDKAPP είχαν ήδη περάσει 3 χρόνια και πολύ απλά δεν άντεχα να μην ξαναπάω Νορβηγία, αυτή την φορά όμως δικάβαλος.
Το 1998 πιά ανεβαίνουμε πάλι Νορβηγία και με "κατανάλωση" μια φωτογραφία ανα 7,1 χλμ. διαδρομής, λέει πολλά για τα μέρη που συναντήσαμε .
Eπαρχία SOGN OG FJORDANE. Ο δρόμος που ενώνει το Moskog με το Mel.Απο την αρχή ακόμη του ταξιδιού κάναμε κάποιες οδηγικές υπερβολές προκειμένου να φτάσουμε σύντομα στα βόρεια, όπως τα 1088 χλμ. σε μια ημέρα , απο την Lago di Garda έως και 40 χλμ. έξω απο το Hannover , στο Allertal περιοχή ανάμεσα Hannover Hamburg ευτυχώς χωρίς να κουραστούμε ιδιαίτερα. Εξω απο το Kassel είδα οτι έχασα την ασφάλεια της αλυσίδας , και έτσι αναγκάστηκα να πηγαίνω το πολύ με 120 χλμ./ώρα, ευτυχώς δεν μου προέκυψε κάτι κακό.
Φτάσαμε στο Allertal με βροχή αργά το βράδυ, παρόλα αυτά μαγειρέψαμε ενα σπάνιο φαγητό στο έρημο camping, ρύζι με σάλτσα ντομάτας.
Το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας έφερε ενα καταγάλανο ουρανό με λίγα σύννεφα ευτυχώς, τόσα όσα χρειάζεται ένας ουρανός για να γίνει όμορφος. Σύντομα περάσαμε στην όμορφη Δανία με τα 484 νησιά, και όταν χαθήκαμε στα παρακείμενα χωρία του δανέζικου αυτοκινητόδρομου, ευτυχώς έξω απο αυτόν, προκειμένου να βρούμε βενζινάδικο μιάς και είναι σπάνια στην νότιο Δανία , μέσα στα χωριά όμως είχε αρκετά. Στάθηκε αφορμή να εκπλαγούμε απο την ομορφιά της δανέζικης επαρχίας, σκηνικά δρόμων και σπιτιών ,λές και βγήκαν απο παραμύθια του Αντερσεν.
Πρίν έρθει το μεσημέρι είμασταν ήδη στην Κοπενχάγη και ψαχνόμασταν για τι άλλο φυσικά, για την μικρή γοργόνα ή Lile Havfrue όπως την λένε εδω.
Αργά το μεσημέρι εγκαταλείψαμε την πρωτεύουσα και κατευθυνθήκαμε για Σουηδία μέσω Helsingør - Helsinbørg.
Φτάσαμε στο Allertal με βροχή αργά το βράδυ, παρόλα αυτά μαγειρέψαμε ενα σπάνιο φαγητό στο έρημο camping, ρύζι με σάλτσα ντομάτας.
Το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας έφερε ενα καταγάλανο ουρανό με λίγα σύννεφα ευτυχώς, τόσα όσα χρειάζεται ένας ουρανός για να γίνει όμορφος. Σύντομα περάσαμε στην όμορφη Δανία με τα 484 νησιά, και όταν χαθήκαμε στα παρακείμενα χωρία του δανέζικου αυτοκινητόδρομου, ευτυχώς έξω απο αυτόν, προκειμένου να βρούμε βενζινάδικο μιάς και είναι σπάνια στην νότιο Δανία , μέσα στα χωριά όμως είχε αρκετά. Στάθηκε αφορμή να εκπλαγούμε απο την ομορφιά της δανέζικης επαρχίας, σκηνικά δρόμων και σπιτιών ,λές και βγήκαν απο παραμύθια του Αντερσεν.
Πρίν έρθει το μεσημέρι είμασταν ήδη στην Κοπενχάγη και ψαχνόμασταν για τι άλλο φυσικά, για την μικρή γοργόνα ή Lile Havfrue όπως την λένε εδω.
Αργά το μεσημέρι εγκαταλείψαμε την πρωτεύουσα και κατευθυνθήκαμε για Σουηδία μέσω Helsingør - Helsinbørg.
Στο δρόμο για το Stavanger. Mόνο απο λάστιχο μπορεί να ακινητοποιηθεί ενα Transalp. Αν και αρχικά είχαμε σκεφτεί να ανέβουμε πάλι στο Νordkapp, το θεωρήσαμε ως ανώφελο κυνήγι χιλιομέτρων λόγω μικρής άδειας απο την δουλειά, δεδομένου ότι απο Trondheim και πάνω είναι λίγο βαρετά, αποφασίσαμε στο jönköping να στρίψουμε αριστερά για falköping και Οσλο , και να περιηγηθούμε την νότια Νορβηγία .
Ευτυχώς με αυτή την απόφαση μας δικαιωθήκαμε , περάσαμε απο μέρη πανέμορφα και συνδυάσαμε μερικά καλά κομμάτια απο το 1995, καθώς και όλη την διαδρομή της golden route.
Ολο το ταξίδι μια μαγεία.
Ενεκα του οτι είχαμε φράγκα για μεγαλύτερο ταξίδι , δεν είχαμε πια πρόβλημα να τρώμε σε εστιατόρια , σχεδόν ούτε μια μέρα δεν μαγειρέψαμε στην Νορβηγία . Ο Καιρός ήταν καταπληκτικός το χειρότερο ήταν ότι πριν μερικούς μήνες είχα πάει στο Μόναχο και ακούμπησα 500.000 δρχ. σε εξοπλισμό ( Βασικός μισθός της εποχής τα 120.000 δρχ.) , Gore tex , στολές και μπότες για τους δυό μας.
Θα έχετε ακούσει για τον νόμο του μέρφυ, φυσικά τώρα ούτε μια σταγόνα βροχή, τόσα χρόνια που δεν είχα στολή , ο ουρανός κατέβαζε ποτάμια , τώρα πέρναγα απο μέρη όπως το Bergen με την μεγαλύτερη βροχόπτωση στην Ευρώπη , και είχε ήλιο , σαν να μην έφτανε αυτό στην Γερμανία ιδρώναμε ακόμη και οδηγώντας , είχα αφήσει ξεκούμπωτη την στολή για να δροσίζομε , τι γκαντεμιά
Φωτογραφίζοντας το Sogndal βόρεια του Bergen
Ευτυχώς με αυτή την απόφαση μας δικαιωθήκαμε , περάσαμε απο μέρη πανέμορφα και συνδυάσαμε μερικά καλά κομμάτια απο το 1995, καθώς και όλη την διαδρομή της golden route.
Ολο το ταξίδι μια μαγεία.
Ενεκα του οτι είχαμε φράγκα για μεγαλύτερο ταξίδι , δεν είχαμε πια πρόβλημα να τρώμε σε εστιατόρια , σχεδόν ούτε μια μέρα δεν μαγειρέψαμε στην Νορβηγία . Ο Καιρός ήταν καταπληκτικός το χειρότερο ήταν ότι πριν μερικούς μήνες είχα πάει στο Μόναχο και ακούμπησα 500.000 δρχ. σε εξοπλισμό ( Βασικός μισθός της εποχής τα 120.000 δρχ.) , Gore tex , στολές και μπότες για τους δυό μας.
Θα έχετε ακούσει για τον νόμο του μέρφυ, φυσικά τώρα ούτε μια σταγόνα βροχή, τόσα χρόνια που δεν είχα στολή , ο ουρανός κατέβαζε ποτάμια , τώρα πέρναγα απο μέρη όπως το Bergen με την μεγαλύτερη βροχόπτωση στην Ευρώπη , και είχε ήλιο , σαν να μην έφτανε αυτό στην Γερμανία ιδρώναμε ακόμη και οδηγώντας , είχα αφήσει ξεκούμπωτη την στολή για να δροσίζομε , τι γκαντεμιά
Φωτογραφίζοντας το Sogndal βόρεια του Bergen Θυμηθείτε και σας συνιστώ να αντιγράψτε την διαδρομή στην απίστευτη NORGE δηλαδή Νορβηγία, πάντα Νότια ξεκινώντας απο Oslo, Honefoss, Sogndall, Geiranger (εδω και στη γύρω περιοχή πρέπει να μείνετε και να περπατήσετε 2-3 μέρες) Sandane, Ringøy, Seljord, Fister, και τέλος βρεθήκαμε στο λιμάνι του Kristiansand προκειμένου να περάσουμε και πάλι στην Δανία.
Ομορφότερη επαρχία το Sogn og Fjordane βόρεια του Bergen.
Η Νότια Νορβηγία έχει πιο τραχιά τοπία που κόβουν την ανάσα, βροχή και κρύο η μόνιμη συντροφιά, εν αντιθέσει με την Νότια Σουηδία που τα εδάφη είναι πιο ομαλά, υπάρχουν πολλά και πυκνά δάση, φυσικά ο ασφαλτοτάπητας παντού είναι άψογος και εδω όμως υπάρχει πολλή υγρασία.
Απο την άτυπη αυτή κόντρα, ψηφίζω δαγκωτό Νορβηγία.
Θεωρητικά είναι χώρες υψηλού βιωτικού επιπέδου δηλαδή ακριβές(εδω πάει το θεωρητικά), αυτό όμως δεν ισχύει αν θέλετε να ταξιδέψετε φτηνά, καθώς στα βενζινάδικα υπάρχει πολύ φτηνό φαγητό (ακόμη και ψάρι) και στα camping τα θετικά των μικρών ξύλινων οικίσκων (hitja) δεν πρέπει να περάσουν ανεκμετάλλευτα, είναι φτηνά και δεν κουβαλάς καθόλου κατασκηνωτικό εξοπλισμό.
Στο κατέβασμα της πανέμορφης Νορβηγίας έπαθα και λάστιχο, στο δρόμο για το Stavanger (ο μόνος λόγος για να μείνη ενα transalp) φυσικά το επισκέυασα αφού βρήκα ενα parking δίπλα στο δρόμο , και αν είναι δυνατόν το parking είχε τουαλέττα με σαπούνι κ.λ.π. , όπως και τα δικά μας δηλαδή .
Φτάνοντας στο Kristiansud αντιληφθήκαμε οτι το πρόγραμμα των καραβιών είχε αλλάξει σχετικά με το 1995 . Διανυκτέρευση σε ενα άθλιο camping για τα νορβηγικά πρότυπα , την επομένη επιβιβαστήκαμε στο Silva Anna καράβι τύπου Monohull, πολύ γρήγορο αντί των 5 ωρών, κάναμε το θαλάσιο πέρασμα σε μόλις 3 ώρες , αν και κουνηθήκαμε πολύ , ο αέρας δεν φύσαγε μόνο στο πέλαγος , αλλά και στην ενδοχώρα της Δανίας , με αποτέλεσμα η Βίκυ να ζαλιστεί απο τον πολύ δυνατό αέρα και στο aalborg να αναζητήσουμε την είσοδο σε χωριά για να φάμε κάτι και αν δεν πέρναγε ο πονοκέφαλος , τότε σε κάποιον γιατρό , τελικά μια coca-cola ήταν αρκετή την συνέφερε, μέσα στην πόλη βρήκα και ενα ποδηλατάδικο απο τα πολλά που υπήρχαν όπου πήραμε και ανταλλακτική σαμπρέλα , και στη συνέχεια κατεύθυνση νότια όπου το βράδυ στο camping του Bispigen νότια του Hamburg πιάσαμε φιλίες με ζευγάρι σουηδών με HONDA 900 R , έφτασαν και αυτοί αργά , αλλά δεν κουβάλαγαν φαγητό μαζί τους , έτσι έφαγαν απο εμάς , γνωρίσαμε επίσης και τον Fifi τον γερμανό με το sidecar του και την παρέα του κάτι ανατολικογερμανούς που φυσικά μαντέψτε κουβάλαγαν καφάσια μπύρες, καλάμια για ψάρεμα και ενα σωρό άλλα περίεργα που τούς έκαναν ευτυχισμένους. Οι επόμενες ημέρες κύλισαν όμορφα και απλά , με αποκορύφωμα το κάστρο Neuschwenstein .
Το καλύτερο φαγητό που δοκιμάσαμε ποτέ το φάγαμε στο Νότιο τύρολο, χοιρινό μέσα σε ζυμάρι, με δαμάσκηνα, μήλα, σταφίδες, το όνομα αυτού άγνωστο, αν κάποιος αναγνώστης το γνωρίζει θα ήθελα πολύ να το μάθω.
Το καράβι της ΜΙΝΟΑΝ στην επιστροφή απο Βενετία ήταν ΑΙΣΧΟΣ, απίστευτα βρώμικες τουαλέτες ή μήπως είχα καλομάθει εγω εις τας Ευρώπας ?. Το ίδιο και η πολυπληθής παρέα ανόητων Harley-άδων, η μονομανία τους για κοινωνική επίδειξη έγινε συνώνυμο της γελοιοποίησης, απίστευτο κόμπλεξ επίδειξης πλούτου, ευτυχώς ο κόσμος τους ξεχωρίζει απο όλους εμάς τους δίτροχα κινούμενους , εμάς μας αποκαλούν μοτοσυκλετιστές και αυτούς χαρλεάδες .
Τότε λοιπόν σε 7.500 χλμ, ξόδεψα 420.000 δρχ, ποσό χαμηλό για την τότε εποχή.
Η Νότια Νορβηγία έχει πιο τραχιά τοπία που κόβουν την ανάσα, βροχή και κρύο η μόνιμη συντροφιά, εν αντιθέσει με την Νότια Σουηδία που τα εδάφη είναι πιο ομαλά, υπάρχουν πολλά και πυκνά δάση, φυσικά ο ασφαλτοτάπητας παντού είναι άψογος και εδω όμως υπάρχει πολλή υγρασία.
Απο την άτυπη αυτή κόντρα, ψηφίζω δαγκωτό Νορβηγία.
Θεωρητικά είναι χώρες υψηλού βιωτικού επιπέδου δηλαδή ακριβές(εδω πάει το θεωρητικά), αυτό όμως δεν ισχύει αν θέλετε να ταξιδέψετε φτηνά, καθώς στα βενζινάδικα υπάρχει πολύ φτηνό φαγητό (ακόμη και ψάρι) και στα camping τα θετικά των μικρών ξύλινων οικίσκων (hitja) δεν πρέπει να περάσουν ανεκμετάλλευτα, είναι φτηνά και δεν κουβαλάς καθόλου κατασκηνωτικό εξοπλισμό.
Στο κατέβασμα της πανέμορφης Νορβηγίας έπαθα και λάστιχο, στο δρόμο για το Stavanger (ο μόνος λόγος για να μείνη ενα transalp) φυσικά το επισκέυασα αφού βρήκα ενα parking δίπλα στο δρόμο , και αν είναι δυνατόν το parking είχε τουαλέττα με σαπούνι κ.λ.π. , όπως και τα δικά μας δηλαδή .
Φτάνοντας στο Kristiansud αντιληφθήκαμε οτι το πρόγραμμα των καραβιών είχε αλλάξει σχετικά με το 1995 . Διανυκτέρευση σε ενα άθλιο camping για τα νορβηγικά πρότυπα , την επομένη επιβιβαστήκαμε στο Silva Anna καράβι τύπου Monohull, πολύ γρήγορο αντί των 5 ωρών, κάναμε το θαλάσιο πέρασμα σε μόλις 3 ώρες , αν και κουνηθήκαμε πολύ , ο αέρας δεν φύσαγε μόνο στο πέλαγος , αλλά και στην ενδοχώρα της Δανίας , με αποτέλεσμα η Βίκυ να ζαλιστεί απο τον πολύ δυνατό αέρα και στο aalborg να αναζητήσουμε την είσοδο σε χωριά για να φάμε κάτι και αν δεν πέρναγε ο πονοκέφαλος , τότε σε κάποιον γιατρό , τελικά μια coca-cola ήταν αρκετή την συνέφερε, μέσα στην πόλη βρήκα και ενα ποδηλατάδικο απο τα πολλά που υπήρχαν όπου πήραμε και ανταλλακτική σαμπρέλα , και στη συνέχεια κατεύθυνση νότια όπου το βράδυ στο camping του Bispigen νότια του Hamburg πιάσαμε φιλίες με ζευγάρι σουηδών με HONDA 900 R , έφτασαν και αυτοί αργά , αλλά δεν κουβάλαγαν φαγητό μαζί τους , έτσι έφαγαν απο εμάς , γνωρίσαμε επίσης και τον Fifi τον γερμανό με το sidecar του και την παρέα του κάτι ανατολικογερμανούς που φυσικά μαντέψτε κουβάλαγαν καφάσια μπύρες, καλάμια για ψάρεμα και ενα σωρό άλλα περίεργα που τούς έκαναν ευτυχισμένους. Οι επόμενες ημέρες κύλισαν όμορφα και απλά , με αποκορύφωμα το κάστρο Neuschwenstein .
Το καλύτερο φαγητό που δοκιμάσαμε ποτέ το φάγαμε στο Νότιο τύρολο, χοιρινό μέσα σε ζυμάρι, με δαμάσκηνα, μήλα, σταφίδες, το όνομα αυτού άγνωστο, αν κάποιος αναγνώστης το γνωρίζει θα ήθελα πολύ να το μάθω.
Το καράβι της ΜΙΝΟΑΝ στην επιστροφή απο Βενετία ήταν ΑΙΣΧΟΣ, απίστευτα βρώμικες τουαλέτες ή μήπως είχα καλομάθει εγω εις τας Ευρώπας ?. Το ίδιο και η πολυπληθής παρέα ανόητων Harley-άδων, η μονομανία τους για κοινωνική επίδειξη έγινε συνώνυμο της γελοιοποίησης, απίστευτο κόμπλεξ επίδειξης πλούτου, ευτυχώς ο κόσμος τους ξεχωρίζει απο όλους εμάς τους δίτροχα κινούμενους , εμάς μας αποκαλούν μοτοσυκλετιστές και αυτούς χαρλεάδες .
Τότε λοιπόν σε 7.500 χλμ, ξόδεψα 420.000 δρχ, ποσό χαμηλό για την τότε εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου