Προσοχή στην οδήγηση

Τώρα το καλοκαιράκι, οι δρόμοι εύκολα γεμίζουν με οδηγούς του Σαββατοκύριακου

Επειδή όλοι περάσαμε από εκείνο το στάδιο, η παραπάνω φωτό δείχνει ένα μοτοσικλετιστή, νεκρό φυσικά με σφηνωμένο το κεφάλι μέσα στη καρότσα του φορτηγού.

Οι πρωτόβγαλτοι λίγο περισσότερη προσοχή.

Τα αυτονόητα λοιπόν, ΚΡΑΝΟΣ και ΖΩΝΗ στα αυτοκίνητα, ενώ κακό δεν κάνει και λίγο έλεγχο στο γκάζι.

Και όσοι πιστεύουν ότι είναι "καλά τιμόνια", μην ξεχνάνε ότι και ο Σέννα πέθανε απο στούκα και ο Σουμάχερ έχει ντεραπάρει κλπ, κλπ.

Προσοχή στην οδήγηση. Είναι κρίμα να περάσεις το καλοκαίρι στα λευκά κρεβάτια του ΚΑΤ.

Προσοχή και στους ποδηλάτες, μην τούς εμβολίζετε.

Αλήθεια σχολείο οδήγησης, όπως το California superbike school έχετε περάσει ?

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

SUPER FRELON

Φωτό : Airplane-pictures.net

Kαι λίγο Ιστορία.

Αυτό το 30θέσιο ελικόπτερο πέταγε την δεκαετία του '70 και εξυπηρετούσε νησιά όπως η Μύκονος.

Δεν είχε πολή ζωή εδω στην Ελλάδα και σύντομα επέστρεψε στην Γαλλία.

Σήμερα βρίσκεται σε Μουσείο του Παρισιού και το αναβιώνουν με τα χρώματα της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ.

Μάλιστα εμφανίζεται σε πλανα Α/Μ ταινίας εκείνης της εποχής με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωσταντάρα.

Σε άλλους κόσμους με τον πήγασο.

Πίνακας του Ι. Γκρίτση

Οχι μόνο με τον πήγασο (pegaso) της Aprillia, αλλά με όλα τα δίτροχα μεταφέρεσαι σε "άλλο κόσμο".

Της φυλής μας τα βαρίδια

Αλίευσα και σας μεταφέρω τον υπέροχο λόγο του φίλου μου Ι. Γκρίτση, απολαύστε τον.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος εορτάστηκε η Επέτειος για την Απελευθέρωση της Αθήνας από τους Τούρκους, την Παρασκευή 28 Μαΐου, στον Ιερό Ναό Αγίου Βλασίου. Την εκδήλωση διοργάνωσε η Ιστορική & Λαογραφική Εταιρεία Αχαρνών (ΙΛΕΑ).

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΙΛΕΑ Ιωάννης Γκρίτσης, ο οποίος αναφέρθηκε σύντομα στο ιστορικό της επανάστασης του 1821 και ειδικά της απελευθέρωσης των Αθηνών. Ακολούθησε προσκλητήριο πεσόντων και αγωνιστών και ενός λεπτού σιγή. Εν συνεχεία έγινε η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του ντόπιου αγωνιστή Μήτρου Λέκκα από τον Δήμαρχο Αχαρνών Παναγιώτης Φωτιάδης, τον Βουλευτή Αττικής του ΠΑΣΟΚ Ντίνο Βρεττό, τον Νομάρχη Ανατολικής Αττικής Λεωνίδα Κουρή, τον Δήμαρχο Θρακομακεδόνων Θέμη Οικονόμου και τον Διοικητή Υποδιεύθυνσης Δυτικής Αττικής Αστυνομικό Διευθυντή Δημήτρη Φρουζάκη. Στην εκδήλωση παρέστη και ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Καντερές.

Μετά το πέρας της τελετής ακολούθησε επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο με ιστορικά κειμήλια που διατηρεί η ΙΛΕΑ.

Θα ήταν μεγάλη μας παράλειψη να μην σας παρουσιάσουμε αυτούσια την ομιλία του κ. Γιάννη Γκρίτση που πραγματικά συγκίνησε όλους όσους την άκουσαν. Μία ομιλία που αναφέρει πολύτιμα ιστορικά στοιχεία και κυρίως μας εξηγεί γιατί είναι τόσο σπουδαία η συγκεκριμένη ημέρα όχι μόνο για τους Μενιδιάτες αλλά για όλους τους Αθηναίους….

«Σας καλωσορίζω και εκ’ μέρους του Δ.Σ. της ΙΛΕΑ, αλλά και όλων όσων κατοικούν σήμερα σ΄ αυτόν τον Τόπο,σε ένα Μνημόσυνο Τιμής στις Ψυχές ……και Μνήμης, για τα κατορθώματα των προγόνων μας!!! Ανθρώπων Απλών και Μέγιστων συγχρόνως, που ζήσαν εδώ , μόλις λίγες γενιές πιό πρίν και που το αίμα τους ρέει στις φλέβες μας, Βρεττοί --κε Ντίνο-, Γκικαίοι –Χρήστο-, Δαμασκαίοι –Χάρη-, Λεκκαίοι –Γιώργο-, Νικαίοι,Ντουραίοι –Χρήστο- , Στριφτοί –Σπύρο-, Φυτάδες –Γιώργο-, Γκριτσαίοι και τόσοι άλλοι που στα ονόματά τους , θα αναγνωρίσετε τα δικά σας και των συγγενών ή φίλων σας και που μας τα άφησαν αυτοί Τιμημένα, για να τα Τιμούμε εμείς και όπως θα πρέπει, με τις δικές μας πράξεις, σήμερα.

Και είμαι σίγουρος πως οι ψυχές τους, τώρα κάπου εδώ τριγυρνούν, ήλθαν γιαυτό το Μνημόσυνο σ΄αυτή την πλατεία, όπως τότε και μας βλέπουν, μας ακούν, μας κρίνουν και σίγουρα αναθυμούνται!!!!.

Αναθυμούνται εκείνη την Άνοιξη, τ΄Απρίλη, πρίν από 189 χρόνια, που δεν μεθούσε τις αισθήσεις με τα χρώματα και τα αρώματα των λουλουδιών αλλά τις Ψυχές, με τα λόγια και τις προετοιμασίες για τον Εθνικό ξεσηκωμό.Αυτά που είχαν ήδη καλλιεργήσει πρώτα οι Φιλικοί Αθανάσιος Ζαρίφης και Δημήτριος Ζωγράφος ώστε να συνεχίσουν την μύηση και να την θεμελιώσουν στους Μενιδιάτες, οι Μήτρο Κιούσης και Αναγνώστης Κιουρκατιώτης.

Αναθυμούνται στις 23 Απρίλη, τον Φιλικό Δήμο Αντωνίου, να φτάνει με 25 παληκάρια από την Λειβαδιά και μαζί με τους Καπεταναίους της Αττικής, τον Αναγνώστη Κιουρκατιώτη απ΄το Μενίδι, τον Μελέτη Βασιλείου απ΄την Χασιά, τον Γιάννη Ντάβαρη απ΄τα Μεσόγεια, αλλά και τους Γεώργιο Κλείστη και Αναγνώστη Χατζημπιρμπίλη από την Σαλαμίνα με τα «μπουλούκια» τους, καθώς και λίγους νεαρούς Αθηναίους με τους Δημήτριο Σαρή και Γιαννάκο Βλάχο και όλοι μαζί, ομοψυχούντες, ομονοούντες και την ανάστασή τους και του Έθνους οραματιζόμενοι, να καταστρώνουν τα σχέδια για την κατάληψη της Αθήνας και του Κάστρου, πάνω στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.

Αναθυμούνται πως ήδη οι Τούρκοι, έχοντας λάβει τα μηνύματα από μικροσυμπλοκές στην ύπαιθρο, είχαν αρχίσει να οχυρόνονται, να εξοπλίζονται,έχοντας μάλιστα φυλακίσει προληπτικά και τους Αθηναίους Πρόκριτους, που έτσι κι αλλιώς είχαν εκδηλώσει τον σκεπτικισμό ή και τις αντιρρήσεις τους για όλα αυτά, ψευτοκρυμένοι και προφασιζόμενοι, πίσω από λογικές, άγνοια των «πολεμικών» ή υστεροβουλίες.

Αναθυμούνται πώς γι’ αυτούς τίποτα από όλα αυτά δεν μέτραγε και άλλο τους φλόγιζε την ψυχή. Ο τόπος ήταν δικός τους, ήταν η Πατρίδα τους, τους τον είχαν αφήσει οι δικοί τους πρόγονοι, τιμημένο με τον ιδρώτα τους αλλά και το αίμα τους, πάμπολες φορές και τώρα αυτοί μοχθούσαν και ίδρωναν σ΄αυτή την γή, την θέλαν δική τους να την ορίζουν, για τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, για κανένα Χασεκή, που «δεκάτιζε» το βιός τους για τον Σουλτάνο ή για να πλουτίζει ο ίδιος στο όνομα του Αλλάχ, για κανένα γενίτσαρο ή τιμαριούχο σπαχή, που τους «τσιγκέλωνε» την ζωή και την ψυχή. Δέν άντεχαν άλλο τέτοια ζωή.Γιαυτό και ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν και να θυσιάσουν.

Αναθυμούνται τα χαράματα της 25ης Απριλίου, όταν έφτασαν αθόρυβα κάτω από το τείχος της Αθήνας, οπλισμένοι με λιγοστά όπλα και γεωργικά εργαλεία, αλλά πολύ ψυχή, ευλογημένη από τους μπροστάρηδες κληρικούς, πού είχαν ήδη μετατρέψει την Εκκλησία σε Πίστη και την Πίστη σε Εκκλησία.

Πώς,…. έχοντας ανοίξει την πύλη της Μπουμπουνίστρας εξουδετερώνοντας τους Τούρκους φρουρούς και κλείνοντας τους υπόλοιπους στο Κάστρο της Ακρόπολης, είχαν ανοίξει το παράθυρο της Λευτεριάς τους, τον δρόμο για ζωή και δημιουργία Ελλήνων και όχι ραγιάδων.

Πώς είχαν τον τόπο τους, την Αθήνα λεύτερη πιά, ύστερα από 252 χρόνια Φραγκοκρατίας και 365 Τουρκοκρατίας, 617 ολόκληρα ματωμένα χρόνια σκλαβιάς.

Αναθυμούνται την χαρά τους καθώς βλέπαν τη σημαία της Φιλικής, υψωμένη στις 28 του Απρίλη στο Διοικητήριο, να κοιματίζει χωρίς δεσμά σκλαβιάς και αλυσίδες, ολόλευκη με τις 16 κόκκινες λωρίδες των ηγετών της Φιλικής στην μιά πλευρά και στην άλλη, με κόκκινο σταυρό στη μέση, ανάμεσα στα σύμβολα με τα μάτια της Φιλικής, την Σοφία της Κουκουβάγιας και την προαιώνια Ελληνική και για χάρη της Πατρίδας προτροπή : « Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ».

Σίγουρα όμως θα θυμούνται την «διχόνοια που κρατούσε ένα σκήπτρο η δολερή», αυτή που μπήκε ανάμεσα στους «ξωτάρηδες της Αττικής» και στο αρχοντολόι της Αθήνας, αυτή που οδήγησε την πληγωμένη υπερηφάνεια του Μελέτη Βασιλείου και τον ίδιο στην αποχώρηση και τους Κιουρκατιώτη και Μήτρο Λέκκα στην πικραμένη παραμονή.

Σίγουρα θα θυμούνται και πώς να ξεχάσουν, πώς αυτά και άλλα της Φυλής μας βαρίδια, φέραν το ασκέρι του Πασά της Καρύστου, του Ομέρ Βρυώνη πίσω, ξανά κατακτητή και τους Επαναστάτες νικημένους, σπαρμένους στα κοντινά νησιά, όσους γλυτώσαν δηλαδή, ή σφαγιασμένους στην αιωνιότητα.

Σίγουρα θα αναθυμούνται πως αναθάρησαν μετά τις μάχες στο Δραγουμάνο και στο Χαλάνδρι, που στείλαν τον Ομέρ Βρυώνη μακριά στην Λαμία στις 28 Σεπτέμβρη και πώς ξεκίνησαν την Β! Πολιορκία του Κάστρου της Ακρόπολης στις 3 Νοεμβρίου του 21,μέχρι την παράδοσή του από τον Τούρκο Διοικητή, στις 10 Ιουνίου του 1822. Αλλά και το έρεβος που ακολούθησε με τους νέους Εμφύλιους σπαραγμούς και αργότερα την πτώση του Μεσολογγίου και την υποταγή της Επανάστασης στις δυνάμεις του Κιουταχή το 1826. Τις ατέλειωτες μάχες και τους αγώνες τους, παντού όπου τους καλούσε το καθήκον και όχι μόνο στην Αττική, ώσπου να σιγήσουν τα τουφέκια στις 27 Μαίου του 1829, μετά την μάχη στον Άη Γιάννη της Χασιάς και την απώθηση των Τούρκων στο Μενίδι, το κλείσιμό τους και πάλι στην Ακρόπολη, την τελική παράδοση του Ιερού Κάστρου στις 12 Σεπτέμβρη του 1829 έως τον Μάρτη του 1833, που έφυγε και το τελευταίο Τούρκικο ποδάρι από τον Τόπο τους.

Είμαι όμως σίγουρος, πώς τελικά, βλέποντας από ψηλά όλα αυτά τα χρόνια, ήταν ευτυχείς, μια που οι Θυσίες τους, σπείραν καρπό που άνθησε.

Ήταν ευτυχείς, που τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους και οι επόμενες γενιές τους, απέκτησαν Πατρίδα και Ζωή Ελεύθερη.

Πατρίδα, που με νέους αγώνες και πρόσθετο αίμα μεγάλωσε ακόμα περισσότερο και Ζωή που με ιδρώτα και πόνο πολύ ακόμα είναι αλήθεια, ανέβασε το Έθνος μας ψηλά, ίσως όχι όσο ψηλά πραγματικά του άξιζε, αλλά ψηλά ανάμεσα στα άλλα Έθνη.

Θα μπορούσαμε με τις ώρες να μνημονεύουμε και να αναφερόμαστε στις διάφορες πτυχές αυτού του ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ.

Να μιλάμε για τις στρατηγικές, τα στρατηγήματά τους στην μάχη και τις συνέπειές τους στον Αγώνα του Έθνους αλλά και στην ελεύθερη ζωή του.

Να μιλάμε για την καρτερία τους, την ανιδιοτέλεια, την επιμονή και την μαχητικότητά τους στην ιδέα, στους στόχους και στην τελική Νίκη.

Να μιλάμε για την δυνατότητα και την προσαρμοστικότητά τους στις συνθήκες, όπου από απόλεμοι ξωτάρηδες, μεταμορφώθηκαν σε θεριά ανήμερα του πολέμου.

Να μιλάμε για το πώς επέλεξαν τους ηγέτες τους και πώς στάθηκε καθένας από αυτούς, σ΄αυτόν τον Τιτάνιο για τα τότε μέτρα τους, Αγώνα.

Να μιλάμε ακόμα και για τα λάθη τους, τις ζήλιες και τις αιματηρές αντιπαλότητες, που με τόσο αίμα αδελφικό πλήρωσε και επαναλαμβανόμενα πληρώνει, αυτός ο τόπος και για πολλές γενιές.

Μπορούμε κάλλιστα να οργανώσουμε ημερίδες ολόκληρες για κάθε τι από αυτά.

Ακόμα αν θέλετε και το γλέντι να αρχίσουμε για να γιορτάσουμε την μεγάλη τους νίκη, την προσφορά και την διδαχή τους.

Το θέμα μας όμως σήμερα, δεν είναι αυτό.

Σήμερα, σ΄αυτό το Μνημόσυνο, καλούμαστε να τα δούμε και να τα κρίνουμε όλα αυτά με τα δικά μας μάτια, με τα δικά μας δεδομένα, με την εικόνα που έχει σήμερα η Πατρίδα, που η ΘΥΣΙΑ τους μας παρέδωσε, ειδικά τώρα που αυτή η καταιγίδα συγκυριών, απειλών και προκλήσεων, γεμίζει τον ουρανό μας.

Γιατί στο σήμερα, αναλογίες με το τότε μπορούμε πολλές να βρούμε.

Γιατί σήμερα μπορεί η απειλή της σκλαβιάς να είναι οικονομική αλλά και αυτή πόλεμο απαιτεί, έστω και με άλλα μέσα.

Γιατί η επιβουλή είναι εδώ, από έξω και από μέσα, έστω και αν οι λύκοι έχουν προβιά.

Γιατί το οικόπεδό μας το ορέγονται πολλοί, ακόμα και αυτοί που τότε κατατροπώσαμε και τώρα επιστρέφουν χαμογελαστοί και ζητούν συνεργασία.

Σήμερα, καλούμαστε σιωπηλά να αυτοελεγχθούμε, όλοι, με υπευθυνότητα και ειλικρίνεια και ειδικά εσείς, οι Ταγοί, αυτού του Τόπου, από όποια θέση ευθύνης και αν είστε.

Σήμερα, καλούμαστε σιωπηλά να συγκρίνουμε τις δικές τους με τις δικές μας πράξεις, τα έργα μας, τα αποτελέσματα και τις συνέπειές τους, στα παιδιά και στα εγγόνια μας και να διδαχθούμε από αυτές.

Σήμερα καλούμαστε να αναρωτηθούμε, αν την ελευθερία μας την έδωσε η δήθεν σύνεση των προκρίτων ή το θάρρος και η δήθεν αποκοτιά των ξωτάρηδων.

Σήμερα καλούμαστε, σιωπηλά καθένας για τον εαυτό του, να συγκριθούμε μαζί τους, για το πώς σταθήκαμε απέναντι στους εαυτούς μας, στις οικογένειές μας, στον τόπο μας.

Και επειδή αυτό το ζύγι θα βγει υπέρ τους, να υποσχεθούμε στους εαυτούς μας και σ΄αυτούς, που από ψηλά μας βλέπουν και μας κρίνουν, εδώ και τώρα !!!!!

«ΑΜΕΣ ΔΕ ΓΕΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΡΟΝΕΣ» , «ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΑΣ» και να αγωνιστούμε με πίστη όλοι γι’ αυτό!!!!

Όπως μπορεί ο καθένας!!!

Τώρα το ζητά ό τόπος, τα παιδιά μας, η ιστορία.

Τώρα, για να μην έχουμε ξανά μνημόσυνα, όπως το αυριανό της Άλωσης της Πόλης ή το προχθεσινό της Γενοκτονίας των Ποντίων!»

Επικίνδυνα φορτία

Αν και προσεκτικός ο οδηγός του φορτηγού-Ι.Χ. τα λόγια είναι περιττά.

Ανεργοι και Απολυμένοι

Πέρασαν 6 μήνες και 2 μέρες και παραμένουμε φυσικά απλήρωτοι οι 5.000 απολυμένοι του Ομίλου της Ολυμπιακής.

Μετά από μια ειρηνική και σύντομη πορεία, με το θερμόμετρο να δείχνει κάπου 38 με 40 βαθμούς, από την Συγγρού 100 καταλήξαμε στην Ηρώδου Αττικού, ελπίζοντας σε λύση του προβλήματος.

Όμως αντ' αυτού εισπράξαμε και πάλι υποσχέσεις.

Ποδηλατόδρομος στο Χαλάνδρι

Την προηγούμενη φορά που είχα περάσει από την περιοχή του Μετρό στην στάση Πλακεντίας, είχα καταγράψει το αδιέξοδο - χάλι της περιοχής που αφορούσε μέρος του ποδηλατοδρόμου Χαλανδρίου, όμως η κατάσταση βελτιώθηκε θεαματικά χάρι στις κορίνες.

Λύση φυσικά θα ήταν όπως και στην Ευρώπη, οι υπόγειες θέσεις στάθμευσης για Αυτοκίνητα, εδώ δυστυχώς όλοι μένουν στις διαμορφωσεις υπαίθριων χώρων, λογικό μετά να μην υπάρχει χώρος για τίποτα και κανέναν.

Το ποδήλατο μαζί φυσικά με τα μαζικά μέσα μετακίνησης, παραμένει η καλύτερη λύση στο πρόβλημα των μεγαλουπόλεων.

Τα σχολεία κλείσανε

Η φετεινή χρονιά τελείωσε, απο το φθινόπωρο ξεκινάει η νέα χρονιά που εγκαινιάζει το νέο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας.

Ελπίζοντας να δουλέψει και στην πράξη, το σύνθημα "η τσάντα να μένει στο σχολείο", στέκομαι με ενδιαφέρον και στίς ξένες γλώσες και στον Η/Υ, άντε να δούμε τι θα γίνει στο τέλος.

Απολυμένοι ΟΑ

Πάνε 6 μήνες που 5.000 άνθρωποι βρέθηκαν στον δρόμο, χωρίς να έχουν πάρει ούτε ενα ευρώ ως αποζημίωση απόλυσης.

6 μήνες άνεργοι,

6 μήνες αβεβαιότητας,

6 μήνες χωρίς λεφτά,

6 μήνες στο δρόμο.

Η Ολυμπιακή Αεροπορία πέταγε στις 5 ηπείρους έχοντας για σειρά ετών συνδέσει το όνομά της με την ασφάλεια πτήσεων. Η Ολυμπιακή Αεροπλοΐα κράτησε για δεκαετίες ζωντανά τα νησιά χωρίς "άγονες επιδοτήσεις" κ.λ.π.

Για όλους εμάς που υπηρετήσαμε την Ολυμπιακή δυστυχώς η αποζημίωση αν και αυτονόητο δεν την έχουμε δει ακόμη.

Στις 17 του μηνός στις 10:00 έχουμε ραντεβού στα παλιά κεντρικά γραφεία μας.

Ελπίζω σύντομα σε λύση της μπλοκαρισμένης αποζημίωσης.

Λογαριασμός στην Παραλιακή

Απογευματάκι στην παραλιακή πίνοντας δύο φρεντοτσίνο, σε πολύ γνωστό μαγαζί, σηζητάγαμε για την ακρίβεια και το κατά πόσο μπορούμε να κάνουμε κάτι γα ανταγωνιστικότητα τουρισμό, μιας και το μαγαζί (πολύ καλό ως εικόνα) ήταν άδειο, μέχρι που είδαμε τον λογαριασμό και καταλάβαμε ότι οδεύουμε για στασιμοπληθωρισμό

13 ευρώ για 2 freddoccino ?

Ρε ούστ.

Φίλοι μαγαζάτορες κάντε κάτι με τις τιμές και μεις θα ξανάρθουμε.

Που πάμε ?

Για όλους αυτούς που μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση χρέους, έτσι απλά, σαν να πρόκειται, για σβήσιμο οικονομικού χρέους άνεργου στο μανάβη του ή στο μπακάλη του, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν το ενδιαφέρων άρθρο του Δημήτρη Καζάκη από το σημερινό φύλλο της εφημερίδας «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ » (αγοράζουμε και καμιά εφημερίδα, μην τα περιμένετε όλα σε ψηφιακή μορφή) με τίτλο «Μας πάνε για φουντάρισμα» και μότο την, σκόπιμη σιγή ειδήσεων σχετικά με την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Συμπληρωματικά διαβάστε και για την γκάφα του Πούτιν σχετικά με το ίδιο θέμα, όλα τα παραπάνω στις σελίδες 56-57.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του γιατί το πρόβλημα δεν είναι δημοσιονομικό αλλά ιδιοσυστασίας, αμήν.

Tokyo 2

Οι 2 Ιάπωνες ακτιβιστές που αποκάλυψαν το λαθρεμπόριο κρέατος Φάλαινας.

Οι Γιουνίτσι Σάτο και Τόρου Σουζούκι, ακτιβιστές της Greenpeace, δικάζονται σήμερα αντιμετωπίζοντας φυλάκιση 1,5 χρόνο επειδή τόλμησαν να ξεσκεπάσουν ένα τεράστιο σκάνδαλο λαθρεμπορίας στην καρδία του Ιαπωνικού φαλαινοθηρικού προγράμματος! Ωστόσο οι Ιαπωνικές αρχές, αντί να ξεκινήσουν έρευνα γύρω από τον Ιαπωνικό στόλο, συνέλαβαν τους ακτιβιστές της Greenpeace!! Η υπόθεση των «Tokyo 2» έχει κινήσει το διεθνές ενδιαφέρον από εξέχουσες προσωπικότητες (όπως ο διακεκριμένος με Νόμπελ για το πνευματικό του έργο Αρχιεπίσκοπος Desmond Tutu), διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα καιγνωστούς νομικούς. H Ομάδα Εργασίας για ζητήματα αυθαίρετης σύλληψης και κράτησης που υπάγεται στο Συμβούλιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, εξέδωσε Πόρισμα που αφορούσε τους «Tokyo 2» με το οποίο συμπέραινε ότι οι ιαπωνικές αρχές παραβίασαν σημαντικά και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα των ακτιβιστών όπως είναι η ελευθερία του λόγου.

Τα δύο στελέχη της οργάνωσης ένιωσαν την υποχρέωση να δράσουν επειδή είχαν στα χέρια την απόδειξη ενός εγκλήματος κι θεώρησαν πως το ιαπωνικό κοινό είχε το δικαίωμα να ενημερωθεί αφού το πρόγραμμα φαλαινοθηρίας χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους πολίτες. Οι πράξεις τους ήταν ειρηνικές και είχαν πάντα σαν κίνητρο το κοινό καλό.

Οι ακτιβιστές έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να αποκαλύπτουν σκάνδαλα. Οι κατηγορίες εναντίον των δύο ακτιβιστών έχουν πολιτικό κίνητρο και ισχυρές δυνάμεις από το ιαπωνικό κατεστημένο προσπαθούν να σταματήσουν νόμιμες και ειρηνικές διαμαρτυρίες, για να προστατέψουν το υποτιθέμενο “επιστημονικό” πρόγραμμα φαλαινοθηρίας. Ζητάμε από την κυβέρνηση της Ιαπωνίας, αντί να κατηγορεί τους ειρηνικούς ακτιβιστές που αποκάλυψαν το σκάνδαλο, • να ανακαλέσει όλες τις άδειες για φαλαινοθηρία στο Καταφύγιο του Νότιου Ωκεανού, • να αφήσει ελεύθερους τους ακτιβιστές και • να διατάξει άμεση και ανεξάρτητη έρευνα για το σκάνδαλο του λαθρεμπορίου κρέατος φάλαινας.

Historical Seas Tall Ships Regatta 2010

70 έως 100 πλοία παίρνουν κάθε καλοκαίρι στην Ευρώπη μέρος στις ιστιοδρομίες ιστιοφόρων πλοίων (Tall Ships).

Για φέτος, Ελλάδα (με 2 λιμάνια) Βουλγαρία και Τουρκία (από 1 λιμάνι αντίστοιχα) θα φιλοξενήσουν τα πανέμορφα σκαριά. Αρχής γενομένης από το Λιμάνι του Βόλου, τα ιστιοφόρα θα πάνε Βάρνα, μετά Κωνσταντινούπολη και τέλος στο Λαύριο θα δέσουν στις 4 Ιούνη.

Τα ιστιοφόρα χωρίζονται σε 4 κλάσεις A,B,C, και D, με την κλάση Α να είναι η μεγαλύτερη .

Σήμερα επισκέφτηκα στο λιμάνι του Λαυρίου 6 ιστιοφόρα, αρχίζοντας από το Γερμανικό ALEXANDER VON HUMBOLDT με μήκος 62,6 μέτρα, ήταν το πρώτο σκαρί στη σειρά και είχε τους περισσότερους επισκέπτες, επίσης βρίσκονταν δίπλα στις καντίνες με την μπύρα…τυχαίο ??? δεν νομίζω. Δεύτερο στη σειρά το πλοίο που ιστιοφορούσε και από άτομα με ειδικές ανάγκες, ίσως για αυτό η ευγενέστατη κυρία του εγγλέζικου TENACIOUS με μήκος 66,6 μέτρα μου αρνήθηκε την επιβίβαση, η ίδια άλλωστε μου έδωσε αυτήν την εξήγηση . Όπως μου δήλωσε περήφανη, κατά την διάρκεια της ιστιοφορίας τους είχαν ανεβάσει άτομο με καροτσάκι πάνω στα ιστία για να γευτεί την χαρά της θαλασοπορείας.

Σειρά είχε το Ινδονησιακό DEWARUCI με μήκος 58,3 μέτρα και, ήταν το πλοίο που σε ανάγκαζε να το γυρίσεις και να το περιεραγστείς όλο καθώς είχε απίστευτη δουλειά πάνω του, τα πάντα ήταν σκαλισμένα !!!! στο χέρι. Πόρτες, ιστία, τα πάντα. Στην υποδοχή οι δύο ναύτες δεν αφήνουν καμία ερώτηση αναπάντητη. Ίσως το πιο όμορφο πλοίο.

Συνέχεια με τον εκπρόσωπο από το Σουλτανάτο του Ομάν, που κέρδισε αμέσως τις εντυπώσεις. Με την είσοδό μας σε αυτό, επιβραβεύουν την κόρη μου με ένα μεταλλικό σήμα, μας δίνουν έντυπο διαφημιστικό υλικό, κάνεις μία ερώτηση και σου εξηγούν τα πάντα, όλοι τους στην τρίχα, μου έκανε τόσο θετική εντύπωση που το ίδιο βράδυ χάζευα στο διαδίκτυο τον τουριστικό οργανισμό του Ομάν. Ξέχασα να αναφέρω ότι το ζεστό και φιλόξενο πλοίο τους είναι το SHABAB OMAN με μήκος 51,5 μέτρα.

Δίπλα του βρίσκονταν το Βουλγάρικο KALIAKRA με μήκος 52 μέτρα, που σαν να είχε πέσει περονόσπορος δεν υπήρχε πλήρωμα !!! μια βόλτα γρήγορη και πέρασα στο Ρώσικο ΜΙR με μήκος 108,8 μέτρα, εδώ τίποτα το ιδιαίτερο δεν συμβαίνει , απλά ένα μεγάλο ιστιοφόρο.

Η καλύτερη συνολικά παρουσία στο regatta 2010, κατά την άποψή μου το ιστιοφόρο του ΟΜΑΝ.

Γνωρίστε καλύτερα τα μεγάλα ιστιοφόρα στο FOTS