Critical Mass Ride

Τα ποδήλατα δεν κλείνουν την κυκλοφορία, ΕΙΝΑΙ η κυκλοφορία!


Απο τούς http://www.podilates.gr/ αντιγράψαμε την καταπληκτική αφίσα.

Απο το http://www.criticalmass.gr/ αντιγράφουμε και μεταφέρουμε το παρακάτω κείμενο :

Τι είναι το critical mass ride
Το critical mass ride μεταφράζεται περίπου σαν "ποδηλατοβόλτα κρίσιμης μάζας". Αποτυχημένο ε; Το ξέρω, γι' αυτό και δεν θα το μεταφράσω, απλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω το νόημά του.
Η γενική ιδέα του critical mass είναι μία μαζική βόλτα με ποδήλατα, ξεκινώντας από ένα προκαθορισμένο σημείο εκκίνησης κάθε μήνα, μια συγκεκριμένη μέρα. Από εκεί και πέρα, το critical mass αποτελεί μια ελεύθερη έκφραση ποδηλατών, ευπρόσδεκτα είναι και κάθε λογής αυτοκινούμενα με ανθρώπινη δύναμη οχήματα, όπου κάθε συμμετέχων έχει και την δική του ιδέα και σκοπό για αυτή την βόλτα.
Σίγουρα ο σκοπός δεν είναι η ταχύτητα σε μια τέτοια βόλτα, αλλά κυρίως η προβολή του ποδηλάτου. Είναι μια γιορτή για το ποδήλατο στους δρόμους. Δεν προσπαθεί να εναντιωθεί στα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία ή τα υπόλοιπα οχήματα που κινούνται, απλά παίρνει το μερίδιό του στο οδόστρωμα από όπου περνάει. Το critical mass ride είναι μια προσπάθεια διεκδίκησης του δικαιώματός μας να χρησιμοποιούμε το δρόμο, αλλά όχι η στέρησή του στους άλλους!
Το critical mass ride δεν έχει οργανωτές, ούτε αρχηγούς. Όποιος είναι μπροστά χαράζει την πορεία που θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Σε κάθε πόλη, κάποιοι ποδηλάτες επέλεξαν μια ημέρα και μια ώρα, την κοινοποίησαν και έτσι γεννήθηκε το critical mass ride! Όταν μαζευτεί μια κρίσιμη μάζα ποδηλάτων στον τόπο συνάντησης την ημέρα και ώρα του ραντεβού, τότε το critical mass ride ξεχύνεται στον δρόμο, διεκδικώντας ένα μέρος του.

Ιστορικά.
Η ιδέα του critical mass ride ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1992 στο Σαν Φραντζίσκο, όταν στη συνάντηση του San Francisco Coalition αποφάσισαν πως αφού κυκλοφορούν τόσα ποδήλατα στην πόλη αλλά οι συνθήκες είναι τόσο άθλιες, θα έπρεπε να μαζεύονται μια φορά το μήνα και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους κάτω από τον αρχικό τίτλο "The Commute Clot".
Το τελικό όνομα "Critical Mass" προήλθε από το ποδηλατικό ντοκιμαντέρ "Return to the Scorcher" όπου παρουσίαζε την διάσχιση διασταυρώσεων σε μεγάλες πόλεις της Κίνας σαν θέμα κρίσιμης μάζας (=critical mass): Όσοι ήθελαν να διασχίσουν μια διασταύρωση περίμεναν μέχρι να μαζευτούν αρκετοί και όταν μαζευόταν μια κρίσιμη μάζα ξεχύνονταν στο δρόμο κλείνοντας και ακινητοποιώντας τους διερχόμενους, μέχρι εκείνοι με τη σειρά τους να μαζευτούν πάλι περισσότεροι και να σπάσουν την μάζα.
Λίγους μήνες μετά ξεκήνησαν σιγά σιγά και σε άλλες πόλεις να γίνονται critical mass rides και το φαινόμενο εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα. Μια σελίδα με όλα τα γνωστά mass rides σε όλες τις πόλεις είναι και αυτή http://www.critical-mass.org/ απαριθμώντας πάνω απο 400 mass rides στον κόσμο!
Το critical mass ride σε κάθε πόλη είναι διαφορετικό. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο μέγεθος, στην τήρηση του ΚΟΚ, στις αντιδράσεις των οδηγών, ακόμα και στην επέμβαση της αστυνομίας.
Τι κάνουμε και τι όχι
Εδώ είναι κάποιοι γενικοί κανόνες "καλής συμπεριφοράς" κατά τη διάρκεια ενός critical mass ride. Δεν έχουν την έννοια της επιβολής ή απαγόρευσης, άλλωστε το critical mass ride είναι από μόνο του μια ελεύθερη σκέψη, απλά για να περνάμε καλύτερα και να μην δημιουργούμε εντάσεις, καλό είναι σε γενικές γραμμές να ακολουθούμε κάποιους κανόνες.

Τι να κάνουμε
Να μιλάμε και να ενημερώνουμε οδηγούς, πεζούς, περαστικούς και γενικά όποιον ρωτάει "τι γίνεται" για το critical mass ride. Κάνουμε το ride για να φαινόμαστε!
Να προσκαλούμε ανθρώπους να έρθουν μαζί μας την επόμενη φορά.
Να αφήνουμε τουλάχιστον μία λωρίδα κυκλοφορίας ελεύθερη, εκτός κι αν πρόκειται για δρόμο με μόνο μία λωρίδα.
Να βοηθάμε τα αυτοκίνητα που έχουν μπλεχτεί ανάμεσά μας να βγουν έξω.
Να σταματάτε συχνά αν είστε μπροστά, δεν έχει σημασία πόσο σιγά νομίζετε ότι πηγαίνετε, πίσω σας ανοίγουν κενά.
Σε φανάρια να περιμένουμε πίσω από τυχόν αυτοκίνητα. Δεν μπορούν όλοι να χωθούν ανάμεσα, κάποιοι θα μείνουν πίσω και θα σπάσει το γκρουπ.
Να σταματάμε στα κόκκινα φανάρια και ειδικά όταν είστε μπροστά, για να επιτρέπετε στους υπόλοιπους να μαζευτούν από πίσω.
Αν ένα φανάρι ανάψει κόκκινο την ώρα που διασχίζουμε την διασταύρωση, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε πυκνά για να μένουμε όλοι μαζί και να είναι ασφαλές για όλους.
Να γεμίζουμε τα κενά, το Critical Mass βασίζεται στην πυκνότητα των ποδηλάτων για να εκτοπίσει τα αυτοκίνητα.
Αν κάποιος είναι μπροστά και ορίζει τη διαδρομή, να λαμβάνει υπ' όψιν του τις δυνάμεις όλων, τις τυχών ανηφόρες, και τα αριστερά ανοίγματα στους δρόμους.
Θυμηθείτε ότι η διασκέδαση και η φιλικότητα είναι πιο ανατρεπτικά από την οργή και την κατηγορία.

Τι να μην κάνουμε
Να μην κάνουμε καφρίλες και επικίνδυνα κόλπα που μπορεί να προκαλέσουν ατυχήματα ή εντάσεις.
Να μην τρέχουμε μπροστά για να κλείσουμε την κάθετη κίνηση πριν φτάσει εκεί το critical mass.
Να μην οδηγούμε στο αντίθετο ρεύμα.
Να μην αρχίζουμε καυγάδες με τους οδηγούς, ακόμα (ειδικότερα) κι αν ψάχνονται για αυτό.
Να μην ξεχνάμε να χαμογελάμε και να χαιρετάμε και να μιλάμε σε αγνώστους!
Μην φαντάζεστε ότι είμαστε ηθικά ανώτεροι απλώς και μόνο επειδή είμαστε πάνω σε ένα ποδήλατο (μπορεί να βρεθούμε σε ένα αμάξι σχετικά σύντομα).
Να μην διστάζουμε να πούμε στους άλλους που συμμετέχουν στο critical mass τι νομίζουμε για την συμπεριφορά τους, είτε καλή, είτε κακή. Μιλήστε στους άλλους!
Να μην ξεχνάμε : Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για να κάνουμε το Critical Mass αυτό που θέλουμε να είναι.
Τι γίνεται, που και πότε!
Μέχρι στιγμής γίνονται τα εξής Critical Mass Rides στην Ελλάδα ανά τακτά χρονικά διαστήματα :
Αθήνα : Κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα, 18:00 η ώρα (19:00 όταν αλλάζει η ώρα σε θερινή), στην πλατεία Συντάγματος
Θεσσαλονίκη : Κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα, 18:00 η ώρα, στο Αγαλμα Βενιζέλου
Κέρκυρα : Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στις 11:00 στον Ανεμόμυλο (Ναυτίλος).
Χανιά : Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στις 16:00 (από Νοέμβριο έως Μάρτιο) και στις 18:οο (από Απρίλιο έως Οκτώβριο) στην Παλιά Γέφυρα του Ταυρωνίτη.
Καλαμάτα : Κάθε τελευταία Κυριακή του μήνα στις 16:00 (ή στις 19:00 όταν αλλάζει η ώρα σε θερινή) στην κεντρική πλατεία στο συντριβάνι με τα ψαράκια
Δράμα : Κάθε 1η του μήνα στις 17:30 (18:30 όταν αλλάζει η ώρα σε θερινή) στην πλατεία Ελευθερίας

Ο Πίνακας της Δευτέρας

Το όνειρο του Χριστόφορου Κολόμβου - 1958 - Dali

EVANS CYCLES

Χριστούγεννα έρχονται, Αη Βασίλης έρχεται...αυτά για τα παιδιά.
Για μας τα μεγάλα παιδιά το γνωστό μεγάλο ιντερνετομάγαζο από το UK, μας δίνει εξοπλισμό αξίας 10.000 λιρών (με κλήρωση ρε παιδιά...είπαμε) αρκεί να κάνουμε εγγραφή στην mail list του καταστήματος.
http://www.evanscycles.com/news-and-events/win-10000-of-cycling-gear-
Φυσικά κάτι υπάρχει και για τούς άτυχους, μόνο με την εγγραφή, 5 λίρες έκπτωση από τον επόμενο λογαριασμό σας.
Για να δούμε την νέα χρονιά θα καβαλάω γυαλιστερό κουρσί άραγε ?

CMWC 2009 TOKYO JAPAN Bike Race

ΤΟΚΥΟ Shibuya ΙΑΠΩΝΙΑ Σεπτέμβρης 2009

Με τόση αγάπη που τρέφουν οι Ιάπωνες για το άθλημα της ποδηλασίας , βλέπε Keirin , δεν θα ήταν δυνατόν να μείνουν για πολύ στα συνηθισμένα και τετριμμένα αγωνίσματα.

Στίς 19-23 και 26 Σεπτέμβρη διεξήχθησαν στο Τόκιο, πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, διάφορα παράξενα στα μάτια μας αγωνίσματα, όπως αυτά της οπισθοπορείας και της ακινησίας. Αναλυτικότερα έγιναν τα παρακάτω :

Ο Κύριος αγώνας, όπου για πρώτη φορά στον θεσμό έχουμε μια τυπική ημέρα ενός κουριερά, δηλαδή θα πρέπει με την έναρξη του αγώνα να παραλάβει το δελτίο, όπως αυτά που έχουν συνήθως και διακινούν καθημερινά, να κινηθεί ταχύτατα χωρίς λάθη και να παραδώσει το δέμα. Κάθε φόρμα παραγγελίας (συνολικά θα τους δοθούν 50 παραγγελίες) έχει διαφορετική τιμή γραμμένη σε αυτό. Το πρόσωπο που έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη αύξηση των κερδών και έχει τελειώσει τον αγώνα του ταχύτερα θα είναι ο νικητής.

Η εκκίνηση είναι τύπου Le Mans και οι καλύτερες θέσεις δίνονται σε αυτούς που είχαν «μαζέψει τα περισσότερα χρήματα» στον αγώνα της πρόκρισης. Στα κοντρόλ θα υπάρχουν ελεγκτές που θα τους δίνουν δέματα και θα τούς γράφουν το χρονικό όριο που θα έχουν, φυσικά η παράδοση θα πρέπει να γίνεται εντός αυτού του ορίου. Φυσικά αποκλείονται όσοι πάνε αντίθετα σε μονόδρομο, οι εκτός τόπου και χρόνου αναβάτες και, τέλος όσοι ξεπεράσουν συνολικά τις 2 ώρες.

Sprint 200 μέτρα είναι αρκετά για να βγει η ομάδα νικητής, που αποτελείται από 3 έως 6 άτομα.

Με Fixed Gear γίνονται τρεις δοκιμασίες :

Α) Με κλειδωμένο τον πίσω τροχό, όποιος κάνει την μεγαλύτερη απόσταση.

Β) Με δοκιμή ακινησίας , όπου έχουμε 3 λεπτά με το ένα χέρι και ομοίως από 1 λεπτό για το κάθε πόδι, νικητή;ς αυτός που θα κρατηθεί περισσότερο πάνω στο ποδήλατο.

Γ) Και τέλος διαδρομή οπισθοπορείας, όποιος κάνει τους περισσότερους κύκλους οπισθοχωρώντας
KIBASEN ( Team’s foot down) Οι διαγωνιζόμενοι χωρίζονται σε ομάδες, όποιος πατήσει πόδι κάτω εγκαταλείπει Η κάθε ομάδα προσπαθεί να πιέσει τους αντιπάλους έξω από την καθορισμένη περιοχή.

Τέχνη. Εντελώς διαφορετικό αγώνισμα, εδώ έχουμε να κάνουμε με αγώνα τέχνης , χρησιμοποιείς ένα t-shirt και βάζεις τις ιδέες σου επάνω σε αυτό , έτσι απλά και όμορφα.

Track Day – Αγώνας για όλους.1.000 ΤΤ , Keirin , 8.000 Scratch, μερικά απο τα αγωνίσματα που διεξήχθησαν στον “Ιερό Ναό” του KEIKOKAΚU, εκεί που γίνονται οι αγώνες KEIRIN (ολυμπιακό άθλημα) .Για τούς Ιάπωνες αυτό το αγώνισμα είναι το αγαπημένο τους, εκεί μέσα παίζουν οι καλύτεροι επαγγελματίες, για αυτό εφιστούν την προσοχή των συμμετεχόντων, πριν οι διαγωνιζόμενοι μπουν σε αυτό, γίνονται σεμινάρια για το πώς θα κινηθούν μέσα σε αυτό τον χώρο.

Τα πάντα βρίσκονται εδώ http://www.cmwc2009.com/

Η συνάντηση – υδατανθράκωση γίνεται εδώ http://www.b1-cafe.sakura.ne.jp/

Μόλις 1.200 γιεν από το αεροδρόμιο στο καφέ Sakura (με την σημερινή ισοτιμία 1 ευρώ ίσον 130 γιεν) , υπολογίστε και το αεροπλάνο, άντε να δούμε το 2010 και Έλληνες να συμμετάσχουν εκεί.

DUCATI MULTISTRADA 1200

DUCATI MULTISTRADA 1200

Το νέο Road Enduro ( Enduro μιάς και το ύψος μεταβάλλεται) μοντέλο της Ducati, το 1200 Multistrada προκαλεί ήδη «ζεστές» συζητήσεις σχετικά με τον σχεδιασμό του και ειδικότερα με το ρύγχος του.
Η τιμή της ακριβότερης έκδοσης ( 1200s Sport & Touring ) θα φτάνει στη Ελλάδα λίγο κάτω από τα 20.000 ευρώ, με τιμή εκκίνησης για τo απλό μοντέλο με τo marzocchi πηρούνι και την sachs ανάρτηση 15.980 ευρώ.
Ολες οι εκδόσεις θα έχουν ride by wire, traction control DTC καθώς και την δυνατότητα επιλογής μεταξύ διαφορετικών χαρτογραφήσεων της ECU, που μεταβάλλουν την απόδοση του κινητήρα αναλόγως των συνθηκών λειτουργίας και των απαιτήσεων.
H Λειτουργία της μοτοσυκλέτας θα μεταβάλεται σε Sport, Touring, City και Off road.
H έκδοση sport θα έχει ABS καθώς και το σύστημα DES, που ρυθμίζει ηλεκτρονικά τα χαρακτηριστικά των αναρτήσεων της Ohlins (τεχνολογίας ΤΤΧ) αναλόγως του τρόπου οδήγησης, η οποία μεταβάλει και το ύψος.
Ολα τα παραπάνω ηλεκτρονικά, είναι απαραίτητα καθώς η ιπποδύναμη αγγίζει πλέον τους 150 ίππους.
Οι κάτοχοι BMW GS θα χάσουν τον ύπνο τους από τον Μάρτη του 2010 που το Multistrada θα κυκλοφορήσει

http://www.ducatinewstoday.com/2009/11/there-thats-better-ducati-multistrada-1200-nose-job/

http://www.ducati.com/bikes/multistrada/1200_s/index.do

http://www.mrbike.gr/website/index.php/street/Ducati-Multistrada-1200.html

Los Angeles – Chile με 2 Tandem Bike

Los Angeles – Chile με 2 Tandem Bike

Μια φορά και ένα καιρό μια τετραμελής οικογένεια Αυστραλών αποτελούμενη από τούς Ciska (47 ετών), Jesse (47 ετών), Michael (12 ετών) και Sammy (10 ετών), θέλησε να κάνει ένα ταξίδι.
Οχι όπως όμως όλοι κάνουμε, ούτε σε μέρος συνηθισμένο.
Οι γονείς 20 χρόνια τώρα γυρνάνε τον κόσμο με ποδήλατο, τώρα με τα μικρά θα ταξίδευαν στην Κεντρική και Νότιο Αμερική με αφετηρία το L.A. την ΗΠΑ.

Φυσικά δεν παρέλειψαν την μόρφωση των παιδιών τους, καθώς είχαν φροντίσει για βιβλία, λάπτοπ και την απαραίτητη διδακτική ύλη.
Στο δρόμο τους συνάντησαν και 2 νεόνυμφους καναδούς την jenna και τον mike, εναν 28χρονο κουρσάτο με trailer τον coby, την Nadine και τον martin Γερμανούς με ήδη 73.000 χλμ απο το 2003 στην πλάτη τους , μια αλλη 4μελή οικογένεια και καμιά 20αριά ακόμη άτομα, που σε κάνουν να σκέφτεσαι πόσο λαμάκας είσαι που ακούς τις ειδήσεις και φοβάσαι να ταξιδέψεις έξω από την γειτονιά σου.
Σβήστε την τηλεόραση βλάπτει σοβαρά τον εγκέφαλο.
Από το 1981 που ταξιδεύουν , για πρώτη φορά τούς ληστεύουν το 2009, καλή επίδοση.

Θαυμάστε τους στο πανέμορφο ταξίδι τους, http://www.crazyguyonabike.com/doc/?o=RrzKj&doc_id=4438&v=1yg

PEDALED BOAT - Ποδηλατώντας στον Ειρηνικό.

PEDALED BOAT - Ποδηλατώντας στον Ειρηνικό.

Από τον Δυτικό Καναδά την περιοχή της Victoria έως την Χαβάη θα προσπαθήσει να καλύψει πεταλάροντας με μια ιδιοκατασκευή ο Greg Kolodziejzyk pedal the ocean, τον Ιούνιο του 2010, μια απόσταση 3.000 μιλίων που θα καλυφθεί μεταξύ 40 και 80 ημερών.

Το λένε το "νεκροταφείο του Ειρηνικού." Καθώς επικίνδυνες θάλασσες και απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες έχουν καταπιεί αμέτρητα πλοία και ναύτες, οι καταιγίδες εδώ έχουν τον κύριο λόγο.
Τώρα, ένας άνθρωπος θα βάλει εμπιστοσύνη στα πόδια του, την καρδιά του, και το μυαλό του να κάνει μια ιστορική διαδρομή 3.000 μιλίων.

Ο Greg θα ενημερώνει το blog του κάθε μέρα, με καταχωρήσεις ημερολογίου, φωτογραφίες, βίντεο αποσπάσματα εκπέμποντας δορυφορικά μέσω ηλιακής ενέργειας από τη μέση του Ειρηνικού ωκεανού. Το στίγμα του θα παρακολουθείται αυτόματα σε πραγματικό χρόνο από ειδικό φάρο εντοπισμού, έτσι θα τον ακολουθούμε στο σόλο επικό ταξίδι του.

Απολαύστε στο site του άφθονο φωτογραφικό υλικό από τα κατασκευαστικά και δοκιμαστικά στάδια, στο http://www.pedaltheocean.com/about.php

Ο Πίνακας της Δευτέρας

Αφιέρωμα στον Dali

St. James of Compostela - 1957 - Dali

Digital Rear View Mirror

Μάτια στην πλάτη.
Digital Rear View Mirror

Με 230 δολάρια, όπως μας υπόσχεται μια καινούργια εταιρεία η cerevellum, από το καλοκαίρι του 2010, θα μπορούμε να κάνουμε ασφαλέστερες βόλτες στην άσφαλτο με αυτό το γκατζετάκι.

Μας υπόσχεται 9 ώρες συνεχούς λειτουργίας με μια φόρτιση, καθώς και όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες ενός ποδηλατικού οργάνου.

Μάλιστα σε περίπτωση ατυχήματος καταγράφει τα τελευταία 30 δευτερόλεπτα, χρόνος αρκετός για να λυθούν παρεξηγήσεις πριν τα δικαστήρια.

Περισσότερα στο www.cerevellum.com

Νυχτερινή βόλτα στην Πάρνηθα

Η Αθήνα μας, θαυμάστε νέφος, εδώ μέσα ζούμε 6.000.000 ψυχές.
Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για να φεύγουμε όσο συχνότερα μπορούμε.







Το ραντεβού μας ήταν στις 17:00 το απόγευμα της Κυριακής, 22 του Νοέμβρη .
Υπάρχουν τρόποι εύκολοι και δύσκολοι για να ανέβεις ένα βουνό, διαλέξτε τον δύσκολο και στο τέλος θα κερδίσετε υγεία.
Η κούραση είναι πρόσκαιρη, η ευεξία είναι μόνιμη.









Χωρίς νερό μην πάτε πουθενά.
Οι απαραίτητες στάσεις γίνονται αφορμή για κουβεντούλα.








Ανάβαση συνεχώς, ήδη έχουμε διασταυρωθεί με το ρέμα της Χούνης κάπου 4 ή 5 φορές, έχουμε ήδη αφήσει τον επιβλητικό όγκο του φλαμπουρίου στα δεξιά μας, έχουμε πια φτάσει σε υψόμετρο τα 1100 μέτρα και θα στρίψουμε δεξιά για το καταφύγιο Μπάφι.







Να 'μαστε στο καταφύγιο, από το πάρκινγκ έχουμε κάνει 9.000 βήματα, το τζάκι μέσα στο καταφύγιο έκαιγε για τα καλά, μακαρονάδες με κιμά και στη συνέχεια τσάι με μέλι, καφέδες γλυκά κ.λ.π. για άμεση αναπλήρωση δυνάμεων.







Έχει αρχίσει η κάθοδος, στομάχια γεμάτα, πνευμόνια καθαρά και πλέον στην κατηφόρα, όρεξη για πειράγματα.









Στον κατήφορο τραβάμε πάντα περισσότερες φωτογραφίες, τυχαίο άραγε ?







Η ωραία παρέα λίγο πριν το καζίνο.
Από κει πλέον θα παίρναμε το τελεφερίκ για να κατέβουμε.
Συνολικά κάναμε 15.000 βήματα ή σύμφωνα με το GPS του Μεθόδιου κάπου 8.100 μέτρα.

Στη βάση του τελεφερίκ, μου έκανε εντύπωση αυτός ο πολυέλαιος, άσχετος με την βόλτα, αλλά μου άρεσε στο μάτι.

Κομικς - Comics

Τα κόμικς είναι ο κόσμος οπτικοποιημένος ή εύπεπτος, κακώς το παγκόσμιο αυτό φαινόμενο είναι συνδεδεμένο με την εφηβεία.
Το κόμικς αποτυπώνεται εύκολα, οι εικόνες δύσκολα σβήνουν.



Περί Λογικής
Αποδείξεις, αξιώματα, θεωρίες, αλγόριθμοι σε μορφή κόμικ.
Έτσι ίσως όπως θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία.
Μιας και ο όρος Λογική καλύπτει ένα ευρύ φάσμα νοημάτων, τέσσερις λογικοί προσπαθούν να μας πούνε για την τελικά άγνωστη στους πολλούς λογική.
Ένας μαθηματικός (Απόστολος Δοξιάδης) , ένας σχεδιαστής (Αλέκος Παπαδάτος), μια ζωγράφος (Annie Di Donna) και τέλος ο θεωρητικός της πληροφορικής και κιμπορντίστας ( Χρίστος Παπαδημητρίου), μέσα σε ένα ταξίδι 330 σελίδων, μπλέκουν ευχάριστα και όχι με δυσνόητους όρους τα μαθηματικά, τη μουσική, τη τρέλα
Πρωταγωνιστής και ουσιαστικά αφηγητής ο Μπέρτραντ Ράσελ (Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1950).
Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ
http://www.ekdoseis-ikaros.gr/

Παλαιστίνη
Του Joe Sacco.
Για αυτό το βιβλίο ο Τζο Σάκο κέρδισε το 1996 το American Book Award.
Ο Τζο ζει για δύο μήνες στην Παλαιστίνη, γεύεται από πρώτο χέρι την κατοχή, και συμβιώνει με τούς χαμένους.
Το αίμα ρέει άφθονο, μαζί και η αδικία.
Στο τέλος δεν καταφέρνει να ανακαλύψει γιατί υπάρχει ακόμη το αδιέξοδο.
Το βιβλίο προλογίζει ο πανεπιστημιακός Edward Said
Εκδόσεις ΚΨΜ
http://www.kapsimi.gr/

Καλή ανάγνωση.

Τριήρη ΟΛΥΜΠΙΑΣ & Θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ

Επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο, στο Παλαιό Φάληρο.









Στην είσοδο του Μουσείου δεσπόζει το άγαλμα του Ναυάρχου Κουντουριώτη.


















Πρίν 2500 χρόνια τέτοια σκαριά σκίζανε το Αιγαίο.
Αυτή είναι η εικόνα που κανείς εχθρός κωπηλάτης δεν θα ήθελε να βλέπει.
Το Ορειχάλκινο έμβολο των 200 κιλών έσκιζε τα ύφαλα των εχθρικών πλοίων.








Ετσι ταξίδευε η άγκυρα στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου, το κανάβινο σχοινί την κράταγε σε επαφή με την τριήρη.











Με διαφορά 2500 ετών περίπου.



Δυό πλοία που σε συνδυασμό με την ναυτοσύνη των Ελλήνων, αποδείχτηκαν ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα.






Το πανέμορφο και αγέραστο Θωρηκτό "Γ. ΑΒΕΡΩΦ".


Ακόμη και η άφιξή του στην Ελλάδα ήταν περιπετειώδης.


Σήμερα ξεκουράζεται στα ήρεμα νερά του Φαλήρου.
Για περισσότερες πληροφορίες http://www.bsaverof.com/gr/history.htm





Το υπόστεγο αποδεικνύται "λίγο" για την Τριήρη "ΟΛΥΜΠΙΑΣ".
Η κατασκευή της απάιτησε 25.000 μπρούτζινα καρφιά .
Πλήρωμα 210 άνδρες εκ των οποίων οι 170 κωπηλάτες.

Ταχύτητα 10 κόμβοι (το "ΑΒΕΡΩΦ" 2.5000 χρόνια μετά άγγιζε τούς 23 κόμβους)












Ο τρίτος της παρέας "ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ"


Σε πρώτο πλάνο λίγα σκουπίδια που έφερε η Οστρια (ο νότιος άνεμος) και, καλό θα 'τανε να τα μάζευε κάποιος .

ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΝ Β. ΥΜΗΤΤΟ

Υπέροχη μέρα η σημερινή, για δουλειά δεν πήγα, έτσι κι αλλιώς είμαστε υπό εκκαθάριση, βέβαια εμφανιζόμαστε μην τυχόν και σε κάτι χρειαστεί να βοηθήσουμε, αλλά μετά από τόσες βροχές, σήμερα αποφάσισα και δεν πήγα για δουλειά.

Άσε που ήταν ευκαιρία να δοκιμάσω και τα καινούργια παπούτσια μου τα spesialized Body Geometry νούμερο 47, μιλάμε για Γκούφη.

Φορτώνω το ποδήλατο στο αυτοκίνητο ανεβαίνω Υμηττό και η βόλτα ξεκινάει από το Νεκροταφείο Παπάγου.
Αρχικά αριστερά και στα 1,8 χιλιόμετρα πάμε δεξιά, μετά από αρκετά χιλιόμετρα στην μία και μοναδική ανηφορική δεξιά στροφή, συνεχίζουμε για να βρεθούμε μετά από 14 χιλιόμετρα περίπου στο πάρκιν που έχουμε αφήσει το αυτοκίνητο.

Μπροστά μας απλώνεται η πεδιάδα των Σπάτων με το αεροδρόμιο και στο βάθος ο Σαρωνικός .

Από τα 14 χιλιόμετρα τα 12 είναι χωματόδρομος καλοπατημένος, με ωραία και ευχάριστα ανηφορικά κομμάτια.

Δυστυχώς, ο δρόμος περνάει μέσα από τα καμμένα του 2007.
Αρκετοί κυνηγοί επίσης εξορμούν στο βουνό αποδεκατίζοντας ότι πετάει., κατά τα άλλα είναι ευγενικοί.
Είναι μια διαδρομή που θα σας πάρει από 1 ώρα έως 1:30, με αργό ρυθμό.

Είναι δίπλα στην έξοδο της Αττική οδού για Χολαργό, και επίσης έχει κόσμο όλη την ημέρα.

ΚΕΡΑΣΙ CLUB

Ξημερώματα 28ης Οκτώβρη του 1940.
Ιωάννινα , έδρα της 8ης Μεραρχίας.
Στο παγωμένο πρωινό η βαριά μεταλλική πόρτα ανοίγει με θόρυβο, ο Στρατονόμος υπεύθυνος της φρουράς είχε ήδη βγει στον δρόμο και περίμενε.
Την ησυχία της παγωμένης νύχτας την διέκοψε ο ήχος της Νόρτον Ιντερνάσιοναλ , με 2-3 μανιβελιές η μονοκύλινδρη μοτοσικλέτα πήρε εύκολα μπροστά, ο Λοχίας οδηγός της Δημήτρης βαγιόπουλος (Μήτσος για τους φίλους), ντυμένος σαν αστακός με τα βαριά πέτσινα, ξεχύθηκε από την έδρα της Μεραρχίας, πέρασε τον φρουρό και συνέχισε επιταχύνοντας με κατεύθυνση Βόρεια.
Τέτοια εποχή και μάλιστα τέτοια ώρα δεν ήταν και ότι καλύτερο να οδηγάς μοτοσικλέτα. Το πρόσωπο του Μήτσου είχε γεμίσει υγρασία, κάθε τόσο σκούπιζε τα γυαλιά του, ευτυχώς η μοτοσικλέτα του έδειχνε να δουλεύει απροβλημάτιστα.
Αυτές οι καινούργιες Νόρτον Ιντερνάσιοναλ και Νόρτον 16Η που τους παραδόθηκαν από την Αγγλία σαν στρατιωτική βοήθεια, είχαν διανεμηθεί προ καιρού σε μικρούς αριθμούς σε κάποιες ευαίσθητες περιοχές και φυσικά τις πιο πολλές τις κράτησαν στην Αθήνα για συνοδεία Στρατηγών.
Είχε ξημερώσει πια όταν έφτασε στο στρατόπεδο της Κόνιτσας.
Χωρίς να βγάλει τα βαριά και νοτισμένα δερμάτινα περίμενε στο Χολ του Διοικητηρίου την απάντηση, σίγουρα για να μην επικοινωνούν με ασύρματο και να στέλνουν αγγελιοφόρο, κάτι σοβαρό θα είναι.
Εντύπωση επίσης του έκανε ο χαμός που γίνονταν σε όλη την περιοχή, στο Διοικητήριο μπαινόβγαιναν αλαφιασμένοι διάφοροι βαθμοφόροι, κανείς δεν έδινε σημασία στον αγγελιοφόρο, όταν επιτέλους βγήκε από το Διοικητήριο ένας πεζικάριος του μετέφερε το δυσάρεστο μήνυμα.
-Πατριώτη, πόλεμος.
- Τι…;;;
Ο Μήτσος δεν ήθελε και πολύ για να καταλάβει, σίγουρα οι Ιταλοί την είχαν κάνει την δουλειά .
Οι μέρες πέρναγαν, στην Ελληνο-Αλβανική μεθόριο μαίνονταν ένας άδικος πόλεμος. Μια πανίσχυρη και τεχνολογικά προηγμένη χώρα είχε βαλθεί να αποδείξει την ανδρεία της και επί ευρωπαϊκού εδάφους, αφού πρώτα κατατρόπωσε τους ξυπόλητους Αιθίοπες με τα χημικά μέσα που διέθετε και τα άρματα μάχης .
Και τούτοι εδώ οι Έλληνες φυσικά ξυπόλητοι ήταν μπροστά στην τεχνολογία των Ιταλών, δεν ήταν όμως αποφασισμένοι να παραδώσουν ούτε εκατοστό εδάφους σε κανέναν κατακτητή.

Ο Λοχίας Βαγιόπουλος, ήξερε όλα τα περάσματα, πολίτης ακόμη χάνονταν σε τούτα δω τα γκρέμια με τους φίλους του, πότε συμμετέχοντας σε αγώνες και πότε σε βόλτες.
Μεγάλη παρέα, ολόκληρη ιστορία η γνωριμία τους, χρόνια τώρα με μηχανές αλώνιζαν χειμώνα - καλοκαίρι τα βουνά.

Ο Μήτσος πιο πολύ κάθονταν στην σέλα της Νόρτον του παρά οπουδήποτε αλλού .
Το χιόνι και το κρύο διαδέχονταν την βροχή και την ομίχλη, αλλά ούτε που του πέρναγε από το μυαλό να παραπονεθεί, έβλεπε τι γίνονταν στο Μέτωπο.
Παλικάρια πολεμιστές ,γύρναγαν με τραύματα σε όλο τους το σώμα και όχι πάντα αρτιμελείς .
Όταν σκέφτονταν την μυρωδιά του σαπισμένου κρέατος από την γάγγραινα μόνο να κλάψει ήθελε αλλά δεν μπορούσε , αυτό τον πείσμωνε περισσότερο, όσο πιο πολλές απώλειες έβλεπε, τόσο δυνάμωνε η ψυχή του.

Καβάλα στην Νόρτον έζησε όλα τα γεγονότα αυτού του πολέμου, νίκες και επιτυχίες ήταν καθημερινότητα.

Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, οι Ιταλοί είχαν αναδιπλωθεί , ο Μήτσος όπως και όλος ο κόσμος ήξερε ότι τίποτα δεν τέλειωσε ακόμη.

Στα παράλια της Δοϊράνης ένα πρωινό στα μέσα του Δεκέμβρη συναντά τον φίλο του τον Γιώργη Μπουρά, οδηγό σε φορτηγό, που είχε να τον δει από την επιστράτευση .
Αγκαλιάστηκαν τόσο σφιχτά που σίγουρα θα πέθαναν μπόλικες ψείρες.
Ο Γιώργης οδηγούσε με δεξιοτεχνία το ένα από τα τρία φορτηγά που κουβάλησαν ισάριθμα ψαροκάικα οπλισμένα με πολυβόλα για τον έλεγχο της Οχρίδας .
Στην σύντομη κουβέντα τους, ο Μπουράς του αποκάλυψε ότι την άλλη βδομάδα θα συναντούσε και τους υπόλοιπους της παρέας στο ύψωμα 8790 , ο Μήτσος δεν μπορούσε να κρατήσει την χαρά του, ήδη επεξεργάζονταν σχέδια, έπρεπε κάτι να κάνει, έπρεπε να πάει οπωσδήποτε.
Γυρνώντας στην έδρα του πήγε κατ’ευθείαν στον Διοικητή του.
Η συνεχής θητεία στην πρώτη γραμμή χωρίς καμία άδεια ενδιάμεσα και η ανάγκη ύπαρξης καλού οδηγού μοτοσικλέτας στο μέτωπο έκαναν τον διοικητή του να μην μπορέσει να του αρνηθεί μια μικρή άδεια.
Μαζί του θα έπαιρνε και τον φίλο του τον Γιώργο, αρχιμηχανικό στην μεραρχία και άσσο στο κατσαβίδι.

Την ημέρα της συνάντησης, αργά το απόγευμα ο Λοχίας έχοντας γεμίσει την μοτοσικλέτα του με ότι φαγώσιμο βρήκε, ανηφόριζε, παρέα με τον φίλο του σαν συνεπιβάτη για το ύψωμα 8790.

Αφού πέρασε εύκολα λόγω γνωριμιών όλους τους ελέγχους, αργά το βράδυ η βαριά μηχανή βρίσκονταν επιτέλους στον προορισμό της .
Η ώρα που περίμενε τόσο καιρό επιτέλους έφτασε, οι φίλοι του βγήκαν από το κατάλυμα και έτρεξαν όλοι μαζί να τούς αγκαλιάσουν.

Το τσουχτερό κρύο τους έσπρωξε γρήγορα μέσα στο πρόχειρο κατάλυμα.

Όλα και όλα 10 κορμοί δέντρων περίτεχνα πλεγμένοι με κλαδιά και πάνινες τσόχες αποτελούσαν αυτό το απίθανο καταφύγιο.
Στον περίβολο του καταυλισμού είχαν φτιάξει ένα πρόχειρο μαγειρείο με πέτρες για προστασία από τον αέρα και μια πρόχειρη τουαλέτα.
Το χιόνι της περιοχής ήταν το καλύτερο ψυγείο, το οποίο τους χρησίμευε και σαν πλυντήριο, εκεί έθαβαν τα ρούχα τους 4-5 μέρες και μετά τα έβγαζαν τα στέγνωναν στη φωτιά και τα ξαναφόραγαν, μόνο που η άτιμη η ψείρα τρέφονταν από το μαλλί των ρούχων και επιβίωνε, τώρα τελευταία που οι Ιταλοί οπισθοχωρούσαν τα πράγματα στο μέτωπο ήταν πιο ήσυχα και όταν είχαν ευκαιρία τα έβραζαν, ήταν η μόνη λύση για να απαλλαχθούν από τα ενοχλητικά έντομα.

Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκε κανείς, μπροστά στο πρόχειρο χριστουγεννιάτικο δέντρο οι ιστορίες έδιναν και έπαιρναν, βόλτες με μοτοσυκλέτες, αγώνες με μοτοσυκλέτες, μαστορέματα, θυμήθηκαν τα πάντα εκείνο το βράδυ με τα δίτροχα να μονοπωλούν.

Ποιος να το ‘λεγε ότι θα βρίσκονταν στην αντάρα του πολέμου όλη η παρέα, ζωντανή, ακατάβλητη και κεφάτη .

Στο τρίτο τσίπουρο ο Σωτήρης άρχισε να τραγουδάει :
Παιδιά,
της Ελλάδος παιδιά
που σκληρά πολεμάτε
πάνω στα βουνά………
όλες οι φωνές ενώθηκαν σε μία, δάκρυα αυλάκωσαν τα σκληρά τους πρόσωπα, ο Δημήτρης από τον Αλμυρό συνέχισε να σερβίρει άφθονο τσίπουρο δώρο του πατέρα του, ο Γιάννης έβγαλε ένα περίεργο πηγμένο πολτό για συνοδεία, μια περίεργη κερκυραϊκή συνταγή του γέρο-Απόλλωνα, σύκα με καρύδια βρασμένα σε ούζο .
Ο Σωτήρης ως εμψυχωτής της παρέας, συνέχισε να τραγουδά άσματα, ο Ανδρέας ο πιο ευαίσθητος απ’ όλους, θυμήθηκε το κορίτσι του και βγήκε για λίγο έξω στο κρύο να συνέλθει.
Τα φιλέματα δεν έλεγαν να σταματήσουν ο Γιώργος, είχε μόλις βγάλει από την φωτιά ξεροψημένο ψωμί που του το’ χε στείλει η μάνα του, ο Μήτσος άνοιγε συνέχεια κονσέρβες και ο Αλέξης είχε πιάσει σε παγίδα την προηγούμενη νύχτα ένα λαγό, ο Φανούρης τροφοδοτούσε τη φωτιά, και ο Φώτης ο μικρότερος απ΄ όλους σε ηλικία κάπνιζε οτι χόρτο έβρισκε και παραπονιόταν για μια αλεπού που τον παρακολουθούσε.
Ο Λοχίας της διμοιρίας που ήταν και ο γηραιότερος της παρέας, ο Ηλίας ο τυπογράφος, είχε αποσυρθεί σε μιά γωνιά σκεφτικός, και άφηνε ανενόχλητες τίς αραιές νιφάδες του χιονιού να κάθονται απάνω του.
Τέτοιο γεύμα ούτε οι Στρατηγοί δεν είχαν.

Ευτυχώς το απόμακρο ύψωμα δεν ήταν κάπου ενεργά μπλεγμένο, έτσι το γλέντι συνέχιζε χωρίς πρόβλημα .

Το φαγητό και το άφθονο τσίπουρο, τους έδινε δύναμη να τραγουδάνε δυνατά. Μεταξύ τους τσακώνονταν όπως πάντα για το ποιος ήταν ο πιο γρήγορος , ποιος άντεχε πιο πολύ στη σέλα της μηχανής. Αφορμή έψαχναν για να αλληλοπειράζονται.
Τα ευχάριστα πειράγματα τα διαδέχονταν τα δάκρυα από τα γέλια, ήταν ικανοί ακόμη και δυσάρεστα γεγονότα του παρελθόντος να τα διακωμωδούν, τίποτα δεν ήταν ικανό να τους χαλάσει το κέφι.

Το ξημέρωμα τους βρήκε να τραγουδάν ακόμη.
Έξω από το κατάλυμα είχε σταματήσει επιτέλους να χιονίζει, τα σύννεφα υποχωρούσαν και ο πρωινός ήλιος, ανέλαβε να ζεστάνει το τοπίο και να κοιμίσει την αποκαμωμένη και ευτυχισμένη συντροφιά, πάνω στα πρόχειρα κρεβάτια από ελατόφυλλα .

Η 28η του Οκτώβρη πέρασε και σύντομα φτάνει η 25η του Δεκέμβρη.
Κάπου εκεί ανάμεσα είμαστε σήμερα.

Τα πρόσωπα είναι αληθινά, η παρέα του ΚΕΡΑΣΙ CLUB μετράει πάνω απο 50 εντουράδες στα βουνά της Ελλάδας.
Χιόνια, λάσπες και βροχές το βούτυρο στο ψωμί μας.

Audax Randonneurs Greece P.E.P.A.

AUDAX RANDONNEURS GREECE



Ο θεσμός των brevet στην Ελλάδα αναπτύζεται διαρκώς, έτσι περιμένουμε την νέα χρονιά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Για το 2010 η http://www.pepa.gr/ έχει εξαγγείλη τα παρακάτω brevet.

1) 30 Ιανουαρίου : Ελευσίνα-Νεμέα-Ελευσίνα (200km)
2) 27 Φεβρουαρίου : Ελευσίνα-Άστρος-Ελευσίνα (300km)
3) 27 Μαρτίου : Brevet Πύργου (200km)
4) 16-17 Απριλίου : Γύρος Κορινθιακού Κόλπου (400km)
5) 21-25 Μαΐου : Γύρος Πελοποννήσου (1000km)
6) 12 Ιουνίου : Θερμο-Καρπενήσι-Θερμο (200km)
7) 3 Ιουλίου : Brevet Χίου (200km)
8) 4 Σεπτεμβρίου : Brevet Λάρισας (200km)
9) 30 Οκτωβρίου : Brevet Χαλκίδας (200km)

Το brevet του Πύργου πλέον είναι θεσμός, σειρά έχει και η Χαλκίδα που παρά τις δυσκολίες του φετεινού γύρου, o κόσμος φαίνεται να το ζητάει.
Για πρώτη φορά θα έχουμε σε Χίο και Λάρισα και αναμένονται με πολύ ενδιαφέρον.
Το πρώτο 200άρι της χρονιάς προσφέρεται για όποιον αρχάριο θέλει να πάρει το βάπτσμα του πυρός.
Ενας καλός λόγος για να δοκιμάσει κάποιος ήδη σχετικά έμπειρος με αρκετά χιλιόμετρα στα πόδια του, αλλά άπειρος στα brevet, είναι η ύπαρξη του προαστιακού, έτσι ακόμη και Κόρινθο αν κάποιος δεν αντέχει άλλο πλέον, μπορεί άνετα να επιστρέψει με το τραίνο, αφού πρώτα ειδοποιήσει την οργάνωση.
Το δεύτερο 200άρι δεν προσφέρεται και τόσο για αρχάριους , καθώς τα συνεχόμενα υψομετρικά θα προκαλέσουν τα αγύμνατσα πόδια.
Το μοναδικό 300άρι της χρονιάς προσφέρει ότι και το πρώτο 200άρι με λίγο μεγαλύτερη δόση σε ομορφιά τοπίου αλλά και κούραση.

Οσοι κατέχουν ήδη τα 3 brevet που πρηγήθηκαν, τότε το 400άρι θα είναι μια καλή ευκαιρία να διαπιστώσεται ότι όλα γίνονται, αρκεί πόδια και μυαλό να συνεργάζονται.
Οπως και να’χει και μόνο ότι θα έχετε κάνει τον Γύρο του Κορινθιακού Κόλπου με ποδήλατο, είναι ενας καλός λόγος για να νοιώθει κάποιος περήφανος.

Για τέλος έχουμε το 1.000άρι.
Το κερασάκι στην Τούρτα.
Εξυπακούεται ότι ψυχή, μυαλό και σώμα, είναι διατεθειμένα και αντικειμενικά έτοιμα να κάνουν τον Γύρο της Πελοποννήσου, πάνω σε ενα ποδήλατο.

Τα brevet είναι δοκιμασία ψυχής και νού.

Οσοι τα επιχειρούν, κολλάνε για τα καλά.

Αν σε τρώει η ιδέα να δοκιμάσεις, μην διστάζεις, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα brevet είναι καταπληκτικοί και θα σε βοηθήσουν, βοήθησε όμως και σύ τον εαυτό σου με ενα απλό τέστ.
Ξεκίνα απο Γλυφάδα και μέσω παραλιακής φτάσε Σούνιο και τέλος επέστρεψε Γλυφάδα.
Ή διαδρομή είναι κάπου 100 χλμ. , αν δείς στο όργανο ότι έχεις μέση ωριαία πάνω απο 25 χλμ. στο τέλος της βόλτας, τότε είσαι έτοιμος να πάρεις μέρος στο πρώτο brevet.

Οταν με το καλό έρθεις μην ξεχάσεις, οτι δεν μετράει η πρωτιά, μετράει να περάσεις καλά, να το ευχαριστηθείς και να τερματίσεις σε ενα λογικό χρόνο.
Απαραίτητα μαζί σου θα πρέπει να βρίσκονται σαμπρέλες, λάστιχο, φυσικά εργαλεία, μια αλουμινοκουβέρτα, fenistil gel, φαγητό που μπορείς να μεταφέρεις και το έχεις δοκιμάσει οτι σε βοηθαέι.
Να περιμένεις οτι θα έχεις κάψει στο τέλος μιας βόλτας 200 χιλιομέτρων κάπου 8-9.000 θερμίδες, οπότε φρόντισε ανάλογα.

Σχεδόν όλες οι κούρσες έχουν χώρο για δύο υδροδοχεία, εκμεταλλέυσου τον για 2 παγούρια με 750 ml χωρητικότητας το καθένα, ποτέ δεν ξέρεις.

Επίσης εχω τύχει σε χαλασμένη βάση αμπούλας διξειδίου για αυτό μια πανάλαφρη τρόμπα επιβάλεται, όπως και το αντανακλαστικό γιλέκο και τα φώτα.

Αρκετοί παλιοί και γνώστες, στίς κούρσες τους τοποθετούν σχάρες, κάτι ξέρουν αυτοί.

Αν τα πόδια σας μουδιάσουν, μεταφέρετε τίς βάσεις (cleats) 1-2 εκατοστά πρός τα πίσω, έτσι βγάζετε την πάσχουσα περιοχή απο τον άξονα της πίεσης, επίσης ανα τακτά χρονικά διαστήματα, να τραβάτε το πετάλι με το πόδι σας πρός τα επάνω, εννοείται ότι έχεται ανοιχτή φόρμα στο παπούτσι και οχι σκληρά και στενά αγωνιστικά, εδω προέχει η άνεση.
Για το τιμόνι υπάρχουν αφρώδη υλικά που ανακουφίζουν τα χέρια απο τούς μικροκραδασμούς.

Τα μαξιλαράκια (chamoix) των κολάν τα πλένουμε με ανιμικροβιακό σαπούνι, κάποιο ρίχνουν ακόμη και betadine , επίσης καλό είναι να έχουμε μαζί μας κρέμα (erythromycin gel ή cetavlon) για τα ευαίσθητα οπίσθια μας αφού ρωτήσουμε πρώτα τον φαρμακοποιό μας.

Γενικά να προτιμήστε μια σκληρή σέλα, καθώς συνήθως η απαλή και αφρώδης είναι για λίγα μόνο χιλιόμετρα.

Τουλάχιστον την προηγούμενη νύχτα νε έχετε κοιμηθεί ενα 8ωρο, με ενα γερό πρωϊνό να ακολουθεί.

Ταλέντο, εκπαίδευση και ψυχολογική προετοιμασία, θα φέρουν απίστευτα αποτελέσματα.

Καλή προετοιμασία και καλές βόλτες.

High Dynamic Range

HDR

Απο την συνένωση των τριών παραπάνω jpeg,

προέκυψε η παρακάτω φωτογραφία σε tif

Μια τεχνική νέα για την ψηφιακή εποχή αλλά παλιά ως ιδέα , ιδιαίτερα χρήσιμη στη φωτογραφία τοπίου, είναι η φωτογραφία με την τεχνική HDR (High Dynamic Range) .
Tα παλιά χρόνια για να πάρουν τέλεια αποτελέσματα, έθεταν κατά την διάρκεια της εμφάνισης το χαρτί σε διαφορετικούς χρόνους έκθεσης στο φως του λαμπτήρα, έτσι έπαιρναν τα καλύτερα στοιχεία από το κάθε σημείο της φωτογραφίας ξεχωριστά.

Ansel Adams The Tetons and the snake river

Κατά την άποψή μου την τεχνική αυτή την είχε απογειώσει ο μεγάλος Ansel Adams ,
Μπορείτε φωτογραφίες του να θαυμάσετε στο http://www.anseladams.com/
Την σημερινή εποχή, αυτήν την δυνατότητα την έχουμε με διάφορα ψηφιακά προγράμματα.
Η μια τεχνική είναι με το dodge & burn του photoshop, η δε άλλη είναι αυτή που και εγώ έχω, το photomatix από την http://www.hdrsoft.com/ , διαθέτει και δοκιμαστικό trail για δοκιμή χωρίς κανένα χρονικό όριο, χωρίς όμως και τις πλήρεις δυνατότητες του πληρωμένου συστήματος.

Η Όλη διαδικασία έχει ως εξής:
Στηρίζουμε αρχικά την μηχανή μας σε τρίποδο, και στη συνέχεια θα δουλέψουμε με προτεραιότητα ταχύτητας (shutter priority) ή χειροκίνητα (manual).
Την προτεραιότητα διαφράγματος (aperture priority) την ξεχνάμε καθώς η αλλαγή στο βάθος πεδίου θα μας τα χαλάσει.
Επίσης προσέχουμε για κινούμενα θέματα, όπως σημαία που ανεμίζει ή κάποιος που περνάει από το κάδρο μας.
Τραβάμε διαδοχικά με 1 ή 2 stop, συν και πλην (προσωπικά κάνω bracketing + και - 2 stop σε συνολικά 3 φωτογραφίες), βεβαία μπορούμε ακόμη και 9 φωτογραφίες να τραβήξουμε.

Εδώ μπορείτε να δείτε παραδείγματα από hdr φτασμένες στο όριο. http://photobucket.com/images/hdr

Προσοχή γιατί η παραμικρή κίνηση στην κάμερα ή στο θέμα, θα φανεί στο τελικό αποτέλεσμα.
Περισσότερα προγράμματα για HDR , http://wiki.panotools.org/HDR_Software_overview

ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΕΥΒΟΙΑ

BREVET ΧΑΛΚΙΔΑΣ 31/10/09

Από το 1892 στη Γαλλία, υπάρχει ο θεσμός των υπερμαραθώνιων αγώνων με ποδήλατο με κύριο οργανωτή το Audax Club Parisien http://www.audax-club-parisien.com/ .
Οι μεγάλες αυτές βόλτες, κατέκτησαν σύντομα τις πέντε Ηπείρους, και ονομάζονται πλέον brevet.
Στη χώρα μας ο θεσμός των brevet σε λίγο κλείνει μια δεκαετία με κύριο συντονιστή λίγους αφοσιωμένους από την ΠΕΠΑ http://www.pepa.gr/ .
Το μικρότερο brevet καλύπτει 200χλμ. με τα αμέσως επόμενα να είναι αυτά των 300 χλμ., 400 χλμ και 600χλμ.. Μετά τα 600 υπάρχει το ελεύθερο στη τρέλα
Έτσι έχουμε 1000 χλμ., 1200χλμ και 1400χλμ.
Όρεξη να έχεις
Το ραντεβού για το brevet της Χαλκίδας ήταν στiς 31 Οκτώβρη του 2009.
Ώρα έναρξης 07:00 το πρωί και μετά από 13:30 ώρες περίπου αναμένονταν ο τελευταίος τερματισμός.
Η Διαδρομή που είχε χαραχθεί ήταν 200 χιλιόμετρα και από Χαλκίδα, Ψαχνά, ανηφόριζε το κλειστό στροφιλίκι για Άγιο Ιωάννη, συνέχιζε προς Αγία Άννα, οι συμμετέχοντες θα βρέχανε τα πόδια τους στην ομώνυμη παραλία, επιστροφή στο χωριό της Αγίας Αννας, Κερασιά, Καλαμούδι, Ροβιές Μαντούδι και τέλος τερματισμός στην Χαλκίδα.
Τα κοντρόλ θα ήταν το πρώτο στην παραλία της Αγίας Άννας και το δεύτερο στο καλαμούδι.
Σε κάποια ηλιόλουστη ημέρα η παραπάνω διαδρομή για τα συνηθισμένα στην ταλαιπωρία οπίσθια και γυμνασμένα πόδια των συμμετεχόντων, θα ήταν απλά ένα ακόμη μικρό brevet, για να κλείσει η χρονιά.

Ο καιρός όμως είχε άλλα σχέδια, βροχή, καταιγίδα, αέρας, πολύ βροχή, χαλάζι, παγωνιά, όλα αυτά μαζί με χαμηλές θερμοκρασίες που άγγιξαν τούς 4 βαθμούς στην Κερασιά, ήταν η μόνιμη συντροφιά για 200 χλμ.
Καθ’ όλη την διάρκεια ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν σταμάτησε η βροχή.
Ήταν τόση η έντασή της που πριν το Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, φούσκωσε το ποτάμι και οι τελευταίοι συμμετέχοντες αποκλείστηκαν στην Δυτική πλευρά της Εύβοιας.
Ήταν από τις λίγες φορές που εύχονταν να συναντούν ανηφόρες, μπας και ζεσταθούν.
Η Κατηφόρα ήταν ανυπόφορη, τα παγωμένα αδιάβροχα κόλαγαν επάνω τους και ή ταχύτητα κατέβαζε κι άλλο την θερμοκρασία
Αφού συνόδευσα τα γκρουπ για φωτογράφιση στη συνέχεια περίμενα τον κόσμο για να τούς σφραγίσω τις κάρτες στο 2ο κοντρόλ στο Καλαμούδι, στον παραδοσιακό στον παραδοσιακό καφενέ του χωριού, που μέσα σε μια ημέρα ξεπούλησε όλο το στοκ του σε τσάι και κρουασάν.
Από 32 άτομα που πήραν εκκίνηση κατάφεραν και τερμάτισαν οι 20 σε χρόνους από 08:42 έως 12:15 .
Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο

http://snapixel.com/people/MORAITIS και στο

http://s559.photobucket.com/albums/ss40/Dmoraitis/

Βόλτα στο Λουξεμβούργο.

Τέσσερις φωτογραφικές ημέρες στο Λουξεμβούργο.

Με τέσσερις μέρες διαθέσιμες , και μια διαμάχη για το που θα πάμε να είναι η μόνη δυσκολία, μεταξύ του «Λουξεμβούργο ή Στρασβούργο», τελικά επικράτησε η πρώτη χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Με τον ελβετικό αερομεταφορέα και μέσω Ζυρίχης νωρίς το μεσημέρι προσγειωνόμαστε στο Αεροδρόμιο Findel του Λουξεμβούργου.
Νοικιάρικο στεϊσον και ντίζελ, στέγασε την δίψα μας για χιλιόμετρα.
Ναι βέβαια είναι μικρή χώρα, αλλά αν θές να ψαχτείς πραγματικά οι τέσσερις μέρες μας πέσανε λίγες.

Σε περιοχές με φυσική ομορφιά, υπήρχε τόσο καλή σηματοδότηση που σε παρακινούσε έστω και για λίγο να αφήσεις το αυτοκίνητο και να περπατήσεις τα μονοπάτια.

Ξενοδοχείο κλεισμένο απο Ελλάδα (στο Χίλτον παρακαλώ) φυσικά μέσω ιντερνετ με τιμή προσφορά στα 120 ευρώ.
Και αυτή ακριβώς είναι η πρώτη δυσκολία, καλά φτάσαμε τώρα όμως που είνα το ξενοδοχείο ? σκέφτηκα να πληρώσω ενα ταξί και να με πάει, αλλά, πάλι σιγά, τι στο καλό, αν δεν ψαχτείς και λίγο δεν λέει.

Το χίλτον βρίσκεται στην περιοχή του Kirchberg , ενα καταπράσινο μέρος με απίστευτη ησυχία.
Το κακό αν δεν ξέρεις την περιοχή, είναι οτι ουσιαστικά την πόλη την διασχίζουν οι ποταμοί, Alzette και Petrusse με φυσικό επακόλουθο, την αναγκαστική ύπαρξη μεγάλων γεφυρών, μιάς και τα παραπάνω ποτάμια, έχουν φάει το χώμα με τα χρόνια, ενα πράμα σαν το grand canyon, έτσι αν θέλεις να περάσεις απο το ένα τμήμα της πόλης στο άλλο, εύκολαι κάνεις κύκλους.

Η πόλη μέσα δεν έχει κίνηση και μποτιλιάρισμα ή διπλοπαρκαρίσματα, όχι γιατί είναι λίγοι οι κάτοικοι, αλλά γιατί παντού υπάρχουν υπογειοποιημένοι χώροι στάθμευσης απο 1.000 έως και 5.500 θέσεις !!! πάντα με τιμές λογικές.
Το φαγητό περίπου ίδιες τιμές με Ελλάδα .
Στα χωριά οι τιμές ήταν σχεδόν στα μισά λεφτά.

Στην παλιά πόλη στην περιοχή του Pfaffenthal είχε νυχτερινή ζωή έως αργά.

Η περιήγηση στη χώρα ξεκίνησε την πρώτη μέρα με τα Βόρεια όπου ο ορεινός όγκος των Αρδεννών έχει πολύ κρύο και χιόνια τον Χειμώνα.

Αμερικάνικο άρμα μάχης, απομεινάρι απο την εποχή που οι Ναζί έκαναν την τελευταία τους αντεπίθεση στην Δυτική Ευρώπη στο ήσυχο μέτωπο των Αρδεννών.

Την επομένη πάμε Νότια, μια περιοχή γνωστή για το κρασί της, όπου ευδοκιμούν οι αμπελώνες είναι και στο ζεστότερο κλιμα, και πορεία παράλληλη με τον Μόσελα, που είναι και το σύνορο με την Γερμανία.
Στην παραποτάμια διαδρομή ποδηλάτες πάνε κι έρχονται.

Σε πολύ κοντική απόσταση είναι το Τριεθνές σύνορο μεταξύ Γερμανία Λουξεμβούργου και Γαλλίας.

Η Τρίτη μέρα είχε και πάλι λίγο απο Αρδέννες και Πρωτεύουσα.
Στην πόλη ψαχνόμασταν τα βράδυα όταν επιστρέφαμε πιά.

Νεαρός τυφλός αγγίζει το νερό της πηγής του Καθεδρικού Ναού, ίσως προσμένοντας το θαύμα.

Το Λουξεμβούργο είναι μια χώρα γεμάτη κάστρα, και να μην θές να πάς , σίγουρα θα συναντήσεις κάποιο μπροστά σου, αριθμεί πάνω απο 70 κάστρα.

Το 1991 είναι η πρώτη χώρα που επικυρώνει την συνθήκη του Μάαστριχτ.

Ολες οι φωτογραφίες βρίσκονται στο http://s559.photobucket.com/albums/ss40/Dmoraitis/luxe/?start=0

Καλό Ταξίδι.