Najera – St. Domingo de la Calzada
Και σήμερα βρέχει , όμως έχουμε πιο πράσινες διαδρομές. Παντού πράσινο σε χαμηλή βλάστηση. Τα δέντρα άγνωστο είδος. Κάποια στιγμή περνάμε από το τεράστιο γήπεδο Golf. Το Rioja Golf Club. Είχε και καφετέρια με καρέκλες έξω χωρίς να βρέχεσαι. Όμως κανείς δεν κάθονταν εκεί. Σκέφτομαι τι θα έκανα αν δεν είχα τις πενταδάχτυλες κάλτσες της Injinji. Ακόμη κι όταν δεν βρέχει θα έχει είτε ομίχλη, είτε πρωινή δροσιά, και τα κοντοκουρεμένα ακόμη χόρτα στα μονοπάτια έχουν πολύ νερό πάνω τους και ψάχνουν ευκαιρία να το ξεφορτωθούν. Δεν τολμώ να φανταστώ να υπάρχει κάποιος με βαμβακερή κάλτσα.
Νωρίς το μεσημέρι φτάνω στην πόλη του Santo Domingo de la Calzada. Όπως όλοι, κι εγω κατευθύνομαι στην παλιά πόλη . Όλος περιέργως το Albergue Goffradia Santo Domingo de la Calzada βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης , δίπλα στον καθεδρικό, πάνω στην πλατεία της πόλης. Πιο κεντρικό σημείο δεν γίνεται. Όπως έχουμε στην Ελλάδα τα πανηγύρια, έτσι και εδώ γιορτάζουν επι μια βδομάδα τον Άγιο προστάτη της πόλης. Τακτοποιούμαι και δεν περιμένω τα πλυμένα ρούχα μου να στεγνώσουν στην βροχή, έτσι τα βάζω στεγνωτήριο και μέχρι να βγουν έχω 45 λεπτά να ανακαλύψω από που ακούγονται οι φωνές και οι ζουρνάδες με τίς πίπιζες. Ακριβώς πίσω από το Albergue μας, χιλιάδες κόσμου ρυθμικά τραγουδάνε, παρασυρμένοι από τους ρυθμούς. Μισή ώρα μετά επιστρέφω στο στεγνωτήριο , τακτοποιώ τα ρούχα μου και πάλι έξω στην πόλη. Όλα τα μπαρ γεμάτα, όμως είμαι προσκυνητής κα φαίνεται. Έτσι μια παρέα ντόπιων με δέχεται να καθίσω. Επιλογές για φαγητό δεν υπάρχουν. Δυο σάντουιτς και μια μπύρα είναι αρκετά. Μόλις τελειώνω τους ευχαριστώ και τούς αδειάζω την γωνιά. Εδώ όπως και σε όλη την διαδρομή η κλασσική ευχή είναι , Buen Camino. Μου την έλεγαν ακόμη και παιδιά.
Το απόγευμα ξεκινάει και η παρέλαση. Παίρνω καλή θέση κάτω από ένα άγαλμα για να τούς δω. Το Albergue σήμερα παρότι τον διαχειρίζεται η αδελφότητα της πόλης με εθελοντές, είναι πεντακάθαρα και περιποιημένα. Όμως πριν γυρίσω για κατάκλιση επισκέπτομαι τον καθεδρικό ναό, ο οποίος σε περίοπτη θέση έχει κλουβί από γυαλί που φιλοξενεί έναν κόκορα. Είναι ένας παλιός θρύλος και για να τον αναβιώσουν, έχουν εκεί το κοκοράκι. Στο βραδινό δείπνο, όλοι οι περιπατητές – προσκυνητές μιλάμε μεταξύ μας. Εδώ βασιλεύει πολύ ωραίο κλίμα. Στο κρεβάτι μου αναρωτιέμαι πως θα κοιμηθώ με τόσα πυροτεχνήματα, μουσικές και κόσμο να γλεντάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου