Ayegui Irache - Torres del Rio
Ξύπνημα αχάραγα, μουσική στο you tube. Για ψυχική ενδυνάμωση ‘’ΤΡΥΠΕΣ - Τρένο’’ και για σωματική, νιφάδες βρώμης με γάλα.
Ακολουθεί έλεγχος σακιδίου, άφεση κλειδιών στην είσοδο του κάμπινγκ και βγαίνω στον δρόμο. Σκόρπια κάπου- κάπου συναντώ και κάποιον περιπατητή. Πρωί ακόμη , ίσα που βγήκε ο ήλιος και μια κυρία έχει αράξει με το αυτοκίνητό της και από το πορμπαγκάζ πουλάει αυγά, καφέ, κέικ και φρούτα. Παίρνω αυγά τα οποία καθαρίζω και τρώω περπατώντας. Πλάκα είχε.
Θέλει προσοχή μην πνιγείς όμως. Έχω άνεση και με το νερό μου καθώς για σύστημα υδροποσίας χρησιμοποιώ ένα σωλήνα που βιδώνει σε οποιοδήποτε μπουκάλι του ενάμιση λίτρου. Ο σωλήνας καταλήγει στον δεξί μου ωμό , έτσι έχω ελευθερία κινήσεων να πίνω άνετα όποτε θέλω. Πολύ άλλοι περιπατητές που δεν έχουν βρει λύση ακόμη, σταματάνε για να βγάλουν το μπουκάλι από το σακίδιο τους. Σήμερα έχω κλείσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο στο μικρό χωριό του Torres del Rio. Περνάω από το όμορφο Villamayor de Mojardin, με την ευκαιρία για στάση να χάνεται στο όμορφο χωριό ελλείψει καφετέριας ανοιχτής. Έξω από την πόλη όλοι μπαίνουμε στην κρήνη των Μαυριτανών ή Fuente de las Moros.
Η υπόγεια δίπυλη θολωτή κινστέρνα, οδηγεί στην δεξαμενή μετά από περίπου δεκαπέντε κατηφορικά σκαλιά. Στο τέλος της υπάρχει άφθονο νερό για να δροσιστούμε και να ξεδιψάσουμε. Η διαφορά από την πηγή είναι στο ότι η κινστέρνα είναι με ανθρώπινη παρέμβαση οδηγεί και εκμεταλλεύεται το νερό της βροχής. Πινακίδα Aqua non Potable, δεν υπάρχει, ίσως για αυτό κάποιοι σβήνουν τη δίψα τους εδώ, μιας και ο ήλιος έξω από την ιστορική κινστέρνα καίει, ενώ εδώ υπάρχει δροσιά.
Κάποια στιγμή πρέπει να εγκαταλείψουμε τον ιστορικό χώρο και να συνεχίσω με μια ομάδα που κινούμαι μαζί εδώ και ώρα, με πορεία προς το Los Arcos για ένα καλό διάλειμμα , περιήγηση στην παλιά πόλη , επίσκεψη στον καθεδρικό , τάπας και μπύρες χωρίς αλκοόλ φυσικά.
Νοιώθω πολύ δυνατός έτσι συνεχίζω για Sansol και το διπλανό του Torres del Rio. Τόσο δίπλα που είναι ζήτημα αν απέχουν πάνω από ένα χιλιόμετρο.
Φτάνω χαλαρά και άνετα το μεσημέρι, παρότι σήμερα βρήκα την 3η μου φουσκάλα !!! Δεν πονάω, δεν υποφέρω, μα πως βγαίνουν ? Φτάνω στο ξενοδοχείο Hostal Rural San Andres το οποίο μου φαίνεται σαν παλάτι. Μετά από εφτά ημέρες σε κοιτώνες, εδώ βρήκα ντουζιέρα με κρεμόσουνα, τηλεόραση, τραπέζι – γραφείο για να γράφω και όλα πάρα πολύ καθαρά.
Παρόλα αυτά μάλλον προτιμώ τα Albergue και τον κόσμο τους. Το βράδυ και πριν χωθώ στο απαλό και ζεστό πάπλωμα, βγαίνω στο μπαλκόνι για μερικές νυχτερινές φωτογραφίες, έτσι όπως φαίνεται η εκκλησία San Zoilo στο διπλανό χωριό Sansol. Ξαπλώνω με ανοιχτές τις κουρτίνες για να βλέπω τον έναστρο ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου