Camino de Santiago Ημέρες 36η & 37η . 5-6 Ιουνίου 2025.

 

Camino de Santiago - Camino Frances 2025

Ημέρα 36^η   5 Ιουνίου 2025.

SANTIAGO DE COMPOSTELA

Η Πραγματοποίηση του Camino σημαίνει μετάνοια, ασκητισμό, αυστηρότητα,  υπέρβαση ψυχική και θέληση. Από όλα αυτά κράτησα μόνο το τελευταίο για μένα.

Την κι αν τερμάτισα χθες, η σημερινή ημέρα ήταν γεμάτη. Όλο το πρωί βρέχει. Αργότερα μέσα στην μέρα έβγαλε και ήλιο. Με το ψιλόβροχο έκανα μια δοκιμαστική διαδρομή για τον σιδηροδρομικό σταθμό , ώστε να μην τον ψάχνω αύριο τα ξημερώματα.

Η ημέρα κύλησε στα καφέ της πόλης, σε πολύωρη επίσκεψη στον Καθεδρικό του Santiago με την κρύπτη και το μουσείο, με τυχαίες συναντήσεις συνοδοιπόρων και ατελείωτες βόλτες.  

 

Ημέρα 37^η   6 Ιουνίου 2025.

SANTIAGO DE COMPOSTELA – Madrid - ATHENS

Εμφορτος συναισθημάτων μέσα στην νύχτα, διασχίζω τα στενά σοκάκια σε μια βροχερή πόλη. Όνειρο ετών που έγινε πραγματικότητα , νύχτα ακόμη με την νεολαία να επιστρέφει σπίτι, αδειάζοντας τα μπαράκια του κέντρου. Γεμάτος νοσταλγία κατηφορίζω για το σιδηροδρομικό σταθμό, προσπερνώντας τα νέα παιδιά. Βρέχει και η μικρή μου στραπατσαρισμένη ομπρέλα για τελευταία φορά εκτελεί τα καθήκοντα της.  Η μικρή μου ομπρέλα που μου έδωσε ένα μόνιμο «παράσημο» στο αριστερό μου μπράτσο, στο zubiri, το θρυλικό για τα δύσκολα του περάσματα, σε λίγο θα πεταχτεί. Πιο πλήρης από ποτέ εγκαταλείπω την πόλη, που ακόμη κοιμάται. Ησυχία παντού, τα βήματα μου τα σκεπάζει η βροχή. Μια βροχή συνεχής απαλή και ποτιστική. Γεμάτος ιδέες για μελλοντικές διαδρομές μπαίνω στον σιδηροδρομικό σταθμό. Θεέ μου γιατί τελείωσε από τώρα. Μόνο 35 ημέρες περπατάω. Βαθιά συγκινημένος παίρνω και μια μικρή ατομική τούρτα του Santiago με ζάχαρη άχνη και σοκολάτα τριμμένη στο σχήμα του σπαθιού. Φίλε Κοέλιο, το σπαθί της αναζήτησης το βρήκα με την πρώτη.

Εμφορτος συναισθημάτων, ιδεών και αναμνήσεων με 300 χιλιόμετρα την ώρα εγκαταλείπω την Γαλικία και πάω Μαδρίτη. Αργά το βράδυ προσγειώνομαι στην Αθήνα.  

Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ

Τελικά ισχύουν τα τρία στάδια του El Camino ?

 Τα ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΑ τρία στάδια του El Camino που πολλοί μιλάνε για αυτά, αφορούν το : 1)  ΣΩΜΑ, Προσαρμογή σε πολύωρη κούραση, φουσκάλες & πόνος στην διαδρομή Saint Jean Pied de Port έως το Burgos. 2) ΜΥΑΛΟ. Burgos- Galicia Μονοτονία τοπίου , δοκιμασία μυαλού. Διανοητική πρόκληση, και 3) ΨΥΧΗ. Ολη την επαρχία της Galicia έως το Santiago. Η απόλαυση. Πράσινα τοπία και λύτρωση. … ΟΧΙ ΔΕΝ ισχύουν. ΤΟ El Camino είναι ένα συνεχές βίωμα μοναδικό και ανεπανάληπτο.

 Το σώμα , το πρώτο στάδιο, πάντα πονάει από την αρχή ίσα με το τέλος. Απλά παίρνεις διαζύγιο με την αίσθηση του πόνου και δεν δίνεις σημασία. Τα πληγωμένα και πληγιασμένα πόδια δεν σε εγκαταλείπουν ποτέ. Ειδικά για αυτό το πρώτο στάδιο θα πρέπει να έχεις αποκτήσει φυσική κατάσταση, και όχι μόνο. Αντοχή, μυϊκή ενδυνάμωση, ισορροπία και ευλυγισία, θα σε βοηθήσουν να βγεις αλώβητος.

Το δεύτερο στάδιο λένε ότι είναι με το μυαλό. Μα το μυαλό πάντα παίζει παιχνίδια , και συμβαίνει κάθε φορά που έχεις ανάβαση, κάθε φορά που είσαι μόνος στα νυχτερινά κομμάτια, κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά , κάθε φορά που σκέφτεσαι την οικογένεια, κάθε φορά που βρέχει, κάθε φορά που αφήνεις χαράματα το ζεστό κρεβάτι, κάθε μα κάθε φορά για κάθε μέτρο και κάθε χιλιόμετρο. Αλίμονο αν περιμέναμε τo επιβλητικά μεγάλο και ατελείωτο οροπέδιο της meseta , για να μας κάνει το μυαλό μας παιχνίδια. Προσωπικά τις διαδρομές ΟΛΕΣ τις λάτρεψα, την κάθε μια ξεχωριστά. Έκανα 1.000.000 βήματα, 35 ημέρες μακριά από την οικογένειά μου. 1.000.000 σκέψεις. Κοιτάς γύρω σου για να δεις που είσαι γιατί το μυαλό σου, σου λέει ότι είσαι στον παράδεισο.  Το περπάτημα ενισχύει την λειτουργία του εγκεφάλου, την διαύγεια και την συγκέντρωση.

Τρίτο και τελευταίο η γαλήνη της ψυχής λόγω τοπίου και πρασινάδας  υποθέτω. Νοιώθεις λύτρωση. Προσωπικά την λύτρωση μου την βρήκα εκκινώντας την διαδρομή, από την Γαλλία ακόμη. Βίωσα το σύνδρομο του οδοιπόρου ή wanderlust effect ή Stendhal syndrome . Αυτή την απίστευτα έντονη ψυχολογική ευφορία. Μια αίσθηση απέραντης ευτυχίας, απλότητας, αστείρευτης ενέργειας, συναισθηματικής ανάτασης, τελειότητας, αίσθηση σύνδεσης με κάτι ανώτερο από αυτό τον κόσμο. Ίσως κάποιος ποιητής κάποτε μπορέσει όσα ανεξήγητα βίωσα, να τα περιγράψει με λόγια. Η νυχτερινή μοναχική πορεία μου, από το O Pedrouzo στο Santiago de Compostella πέρναγε μέσα από το Carballeira, το δάσος με τίς πανύψηλες βελανιδιές όπου μαζί με τα μαύρα σύννεφα και την νυχτερινή ώρα δημιουργούσαν ένα σκηνικό απόλυτου σκοταδιού. Θεϊκή πορεία. Ένα σπουργίτι κάθισε στο χέρι μου για να ταϊστεί,  

Αλογα με πλησίαζαν στους φράχτες για να τα χαϊδέψω. 

Οπότε ένας δρόμος ευτυχίας , περιμένει κάθε ταξιδιώτη, ένας δρόμος διάρκειας από Saint jean pied de port μέχρι το Santiago de Compostela.

Στο τέλος μια μικρή μελαγχολία γιατί όλα τέλειωσαν, την περνάς εύκολα , γιατί σκέφτεσαι το επόμενο ταξίδι.