Logrono – Puerte de Najera
Η ημέρα καλά ξεκίνησε μέχρι που βγαίνοντας από το hostel και προκειμένου να τραβήξω την πρώτη λήψη φωτογραφίας με το τηλέφωνο, διαπιστώνω ότι λείπει. Έντρομος γυρνάω τρέχοντας πίσω. Και όσο διάστημα έτρεχα , σκεφτόμουν ότι ΟΛΑ , εισιτήρια τράπεζες τα πάντα ήταν εκεί. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ? Ευτυχώς θυμάμαι τον κωδικό της εξώπορτας και μπαίνω μέσα. Ψάχνω σαν τρελός , τίποτα. Να μου το πήρανε άραγε ? δεν το χωράει το μυαλό μου. Δίπλα κάθεται μια Γαλλίδα που ετοιμάζεται για να ξεκινήσει την μέρα της. Την παρακαλώ να με πάρει τηλέφωνο και της εξηγώ ότι λόγω Ευρωπαϊκής ένωσης δεν υπάρχει επιπρόσθετη χρέωση, να μην ανησυχεί. Με καθησύχασε και με κάλεσε, δεν ακούγονταν τίποτα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι μου το πήρανε.
Μου δείχνει το δωμάτιο και μου λέει τραβά μέσα στο κρεβάτι. Ευτυχώς θυμάμαι και αυτόν τον κωδικό για να ανοίξει η εσωτερική πόρτα και όντως το ρημάδι κουδούνιζε στο άδειο μου κρεββάτι. Οι διπλανοί όλοι κοιμόντουσαν ακόμη. Τους ξύπνησα ? και τι έγινε ? σε λίγο θα ξυπνήσουν έτσι κι αλλιώς. Βγαίνω έξω στον προθάλαμο και την χιλιοευχαριστώ την κυρία. Ακόμη και όταν βγήκα έξω από την τζαμαρία πρέπει να της είπα πάνω από δέκα φορές…ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Είναι Γαλλίδα και δουλεύει στην Τουλούζη στην Airbus. Αεροπορική Οικογένεια.
Από αυτή την στιγμή κα για όλη μου την πορεία καθιερώνω ελέγχους πριν ξεκινήσω, και θα τους τηρήσω με συνέπεια σε όλο μου το ταξίδι. Εδώ μου μπήκανε ιδέες για κάθε φορά που χάνεις μια συσκευή, πως την αναπληρώνεις ? κυρίως πως ξανά αποκτάς έλεγχο σε τράπεζες, εισιτήρια κλπ. Είναι λόγος καλός να ψαχτείς πριν ξεκινήσεις το ταξίδι σου.
Μόλις ξημέρωσε είχα ήδη φτάσει στην γνωστή μικρή τεχνητή λίμνη έξω από το Logrono. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για λήψη φωτογραφίας, συνεχίζω για Navarette.
Όμορφη πόλη αλλά βρέχει αρκετά . Συναντώ ένα μόνο μαγαζί ανοιχτό, το οποίο αδυνατούσε να ανταπεξέλθει, λόγω κοσμοσυρροής . Όλοι κάθονται μέσα και πολλοί είναι όρθιοι. Κακό διάλειμμα, αλλά είναι το μοναδικό. Σαν σαρδέλες όρθιοι πίνουμε καφέ. Τουλάχιστον να στεγνώσουμε λίγο. Η διαδρομή σήμερα είναι λίγο ανιαρή. Λίγο πριν πιάσω τα 30 χιλιόμετρα, μπαίνω στην μικρή πόλη της Najera .
Η πόλη φαίνεται σύγχρονη αλλά το GPS, με πληροφορεί ότι το Albergue Puerta de Najera απέχει ακόμη αρκετά. Μπορεί η πληροφόρηση να έρχεται από το διάστημα, από τα 20 χιλιόμετρα ύψος, αλλά έχει αποδειχθεί ακριβέστατη. Το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης έγινε το καθημερινό μας εργαλείο. Λατρεύω τούς χάρτες αλλά εδώ είναι το μέλλον. Λαμβάνει ραδιοσήμα για να υπολογίζει από τουλάχιστον τέσσερις δορυφόρους, με τους τρείς να εκτελούν τριγωνισμό. Αντίστοιχα υπάρχουν και το Glonass ή το Galileo. Πλέον χάσαμε την μαγεία του χάρτη και της πυξίδας. Το Albergue είναι στην παλιά πόλη , ακριβώς μόλις περνάς την γέφυρα του ποταμού Rio Najerilla.
Για άλλη μια φορά αντιλαμβάνομαι ότι παλιά πόλη σημαίνει παλιά κτήρια με ότι αυτό συνεπάγεται . Όλο το κτήριο είναι παλιό. Βρώμικο δεν είναι, αλλά… τέλος πάντων ένας ύπνος είναι. Ίσως να φταίει ότι κάνω συγκρίσεις με την καινούργια πόλη που πέρασα πριν λίγο και είχα δει εκεί, καινούργια Albergue. Εδώ λοιπόν η σπιτονοικοκυρά με ανεβάζει στον δεύτερο όροφο. Αν και καθαρό, δεν μου αρέσει. Μετά τα απαραίτητα όπως το πλύσιμο των ρούχων και το ντους ακολουθεί έξοδος στην πόλη. Ευτυχώς που βρέχει γιατί βρήκα άδειο τραπέζι δίπλα στο ποτάμι. Το απόγευμα που ακολουθεί είναι βροχερό. Όλοι κάθονται μέσα στα μαγαζιά, τα οποία είναι ασφυκτικά γεμάτα. Βρέχει συνέχεια. Ευτυχώς νύχτωσε γρήγορα και αποκοιμήθηκα ακούγοντας το ποτάμι απ’ έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου