Torres del Rio - Logrono
Ένα πρωινό καυτό ντους, περιποίηση στα πόδια , προστασίες στα δάχτυλα και ξεκινάει η ημέρα με ήλιο.
Πρώτη μεγάλη πόλη που φτάνω πρωί η Viana. Στην είσοδο της πόλης , κάθομαι στο πρώτο καφέ που βρίσκω. Μιλάω με οικογένεια.
Ούτε δέκα ημέρες μακριά και μου λείπουνε. Καινούργια εφόδια από το διπλανό φαρμακείο, μα όταν φτάνω στο ιστορικό της κέντρο, δεν γίνεται να μην πιώ ξανά και εδώ, ένα περιποιημένο δεύτερο καφεδάκι. Στο μεταξύ, από το κατάστημα που βρίσκεται δίπλα στον καθεδρικό Santa Maria de Vianna, αγοράζω ένα ακόμη ζευγάρι πενταδάχτυλες κάλτσες Injinji. Ο δρόμος του Camino de Santiago περνάει από την πίσω πλευρά του καθεδρικού. Εδώ λοιπόν στην οδό Calle Rua Santa Maria, έχει πάνω από είκοσι καφετέριες. Είμαι στην όγδοη ημέρα και τους γνωρίζω σχεδόν όλους. Πολλοί περπατάνε μόνοι, αλλά οι περισσότεροι είναι σε ομάδες.
Τώρα στα τραπέζια σχεδόν δεν ρωτάς ποτέ αν επιτρέπεται να καθίσεις. Αν και από σεβασμό πάντα ρωτάω. Αλλά συνήθως δεν προλαβαίνω γιατί με καλούν από μόνοι τους να καθίσω στο τραπέζι τους. Αυτό θα γίνεται όλο και πιο έντονο όσο θα περνάνε οι μέρες.
Αργότερα θα με φωνάζουν με το όνομα μου και με ένα νεύμα θα με καλούν να καθίσω στο τραπέζι τους. Το ίδιο έκανα και εγώ πάντα. Έτσι αποφορτίζεις και τον φίλο συνοδοιπόρο. Καταλαβαίνει ότι δεν έχεις πρόβλημα να καθίσει στο τραπέζι σου. Πάρα πολλοί φιλικοί οι Κινέζοι, οι Ταϊβανέζοι και οι Κορεάτες.
Οι φίλοι μας Γιαπωνέζοι δεν ανοίγονται εύκολα, φαίνεται πιο κλειστός λαός. Σχεδόν οι μισοί που συναντώ είναι Ασιάτες, και οι άλλοι μισού Αυστραλοί και Αμερικανοί. Αν και οι στατιστικές λένε ότι πάνω από το πενήντα τοις εκατό είναι Ισπανοί.
Κάθε ημέρα περίπου 30 χιλιόμετρα, αν πια κι αυτό δεν σε ενώσει με τους άλλους σε πολυήμερη πορεία, τότε δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Με ένα τόσο γενναίο διάλειμμα, η μπαταρία έχει γεμίσει για τα καλά. Αργότερα στην ημέρα δεν αργεί να φανεί η πόλη προορισμός μου, το Logrono.
Η μεγάλη γέφυρα , στην είσοδο της πόλης, πάνω από τον ποταμό Rio Ebro, είναι το σύνορο μεταξύ Ναβάρας και La Rioja .
Η πόλη του Logrono αναπτύχθηκε στον Μεσαίωνα χάριν των προσκυνητών και σήμερα ζει από το κρασί. Το κόκκινο κρασί της La Rioja. Έπρεπε να φτάσω στην όγδοη ημέρα, στο Logrono για να μάθω να δουλεύω την εγγραφή μου στα δωμάτια. Ο ιδιοκτήτης του πολυτελούς Winederful Hostel μου το εξήγησε. Κάθε φορά που φτάνεις σε ένα δωμάτιο, οπουδήποτε στην ιβηρική χερσόνησο, κατεβάζεις μέσω QR code μια εφαρμογή , την οποία συμπληρώνεις , την σκανάρει το κατάλυμα και προχωράς. Εδώ λοιπόν μου είπε, επειδή με είδε ότι παιδευόμουνα, κάτι πολύ απλό. Υπάρχουν δυο κυρίαρχα συστήματα, (το ένα είναι το Aloha 2), σε μεταξύ τους διασύνδεση. Σε όποιο από τα δυο κάνεις μια φορά εγγραφή, ισχύει για 30 ημέρες. Την κρατάς στην μνήμη του τηλεφώνου και στο επόμενο δωμάτιο δείχνεις το αποθηκευμένο QR code .
Το ίδιο ισχύει και για τα δυο συστήματα. Τόσο απλά. Έτσι δεν χρειάζεται να συμπληρώνεις φόρμες κάθε φορά. Εδώ ο κοιτώνας είναι με κρεβάτια και κουρτίνα για αίσθηση ιδιωτικού χώρου. Άμεσα και γρηγορά ξεμπερδεύω με την καθημερινότητα μου, που έχει να κάνει με πλύσιμο ρούχων κα άπλωμα για στέγνωμά, καυτό μπάνιο για μένα και μεσημεριανό γεύμα. Μετά ακολουθεί ξεκούραση και ο σχεδιασμό τής επόμενη ημέρας. Η μέρα μου κυλάει με αρκετά χιλιόμετρα με τις παντόφλες μέσα στην πόλη. Οι περπατητές – προσκυνητές ξεχωρίζουμε μέσα στις πόλεις από τις παντόφλες μας. Ενώ πολλοί είναι φασκιωμένοι στα πληγιασμένα πόδια τους. Στην κεντρική πλατεία ,όπως και σε ολόκληρη την Ισπανία ο καφές δεν ξεπερνάει ποτέ τα 1,8 ευρώ, σερβιρισμένος σε τραπέζι και σε φλυτζάνι. Σε χάρτινο ποτήρι, ούτε μια ημέρα δεν μου σέρβιραν καφέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου